Onheil en afwezigheid

Intro: Het wordt een beetje eentonig met Soma: de ene goede release is nog niet uit of hij wordt alweer opgevolgd door de volgende. Okay, het drama van Silicone Soul en My Robot Friend zullen we maar gauw vergeten, wat betreft technoalbums was 2006 in ieder geval een prima jaar voor het Schotse label. Traditiegetrouw verschijnt binnenkort de eindejaarscompilatie met alle hoogtepunten nog eens op een rij, en uiteraard staat het jonge producersduo Repeat Repeat daar gewoon tussen. Op de valreep van 2006 leveren ze met Squints nog even een prima debuutalbum af.

Genre: Techno.

Bijzonderheden: Repeat Repeat bestaat uit Dave Congreve en Mark Rutherford, twee jongens met een gedeelde liefde voor techno en elektronica. Het tweetal ontmoette elkaar ergens in een Londense platenzaak waar ze toevallig in dezelfde bak met stoffige acidplaten graaiden. Het was Anrew Weatherall (van Two Lone Swordsmen) die hun eerste demo’s grijs draaide vanaf cd-r en het duo voorstelde bij Soma Records. Precies het label waar hun bleepy technogeluid het best tot zijn recht komt, zo leert de veel gedraaide debuutsingel ‘Bounce Your Body To The Box’.

Een jaar later hebben ze hun sfeervolle geluid nog verder verfijnd op het debuutalbum ‘Squints’, dat een prettig mengelmoesje van minimal en elektronica laat horen. Congreve en Rutherford weten wel hoe je een verleidelijke groove in elkaar moet zetten en laten dat meteen al goed horen op de openingstrack ‘Flip Flop’. Warme chordmelodieën, pulserende staccatoritmes, broeierige baslijntjes: onmogelijk om hier de flow te missen. Gelukkig heeft Repeat Repeat meer in huis dan telkens hetzelfde kunstje. Hoe geslaagd die openingstrack ook uitpakt, het is een goede zaak dat ze vanaf ‘Crocodile’ voor een gedurfder geluid gaan. Het maakt Squints er alleen maar spannender en veelzijdiger op.

Dat betekent niet dat het album verzandt in nerveus gepriegel of overdreven moeilijkdoenerij. Integendeel. De composities blijven strak, transparant en makkelijk behapbaar. Bindende factor is daarbij de uitstekend vormgegeven sfeer van onheil en afwezigheid, die ook in danstracks als ‘Car Park’ en ‘Why Must’ de boventoon voert. Volgens Rutherford is het duo geïnteresseerd in een verdraaide kijk op dansmuziek: “Onze tracks moeten klinken als iets wat je nog nooit gehoord hebt, maar tegelijkertijd moeten ze wel actueel en relevant zijn.” De tracks op ‘Squints’ voldoen prima aan dat criterium.

Hoogtepunt: ‘Flip Flop’, ‘Car Park’ en ‘Why Must’.

Dieptepunt: Niet noemenswaardig.

Twijfelgeval, aanrader of bagger? Aanrader.

Luister ook eens naar: My My of Lee van Dowski & Quenum

Repeat Repeat

Soma Records