Bugz in the Attic - Back in the Doghouse (V2)

Tien jaar na de dood van een vlieg

Luisteren naar Back in the Doghouse

Intro: In de zomer van 1996 besluit een vlieg om dood te gaan op het mengpaneel van Bugz-oprichter Orin 'Afronaught' Walters. Vriend en getuige van het drama Phil Asher kan, ondanks verwoede reanimatiepogingen, niets meer voor het beestje betekenen. Omdat de studio van Afronaught op zolder gelegen is, verzint Asher de naam Bugz in the Attic. Beetje vergezocht, maar dan weet je dat ook weer.

Tekst: Marcel

Genre: Broken beat.
Bijzonderheden: De loopbaan van de achtkoppige Londense formatie Bugz in the Attic lijkt veel op die van het Berlijnse collectief Jazzanova. Na zich te hebben geprofileerd als remixers in het broken beat genre, trachten beide acts naam en faam te maken met eigen studiomateriaal. Eerlijk is eerlijk: Jazzanova heeft het remixen van artiesten beter onder de knie dan het produceren van eigen muziek. Geldt dat ook voor de Bugz in the Attic? Het is maar hoe je het bekijkt. Je kunt veel zeggen van de muziek, over gebrek aan diversiteit en originaliteit op Back in the Doghouse hebben we niets te klagen. Wel over de aanwezigheid van zouteloze popliedjes, die totaal geen raakvlak hebben met het originele, rauwe broken beat-geluid waarmee de Bugz zo bekend zijn geworden. Liedjes zoals Consequence, I'm Gonna Getcha en Happy Days zijn niet meer dan slappe aftreksels van het vroegere werk van Prince. Maar als het dieptepunt is bereikt, zijn daar ineens de funky, rollende bassen op Sounds Like. Pure Bugz in the Attic-madness, met 2:07 helaas van korte duur. Ook op dansvloermonster Move Aside kunnen we maar drie minuten compleet losgaan. Voor een langere versie moet je overigens de gelijknamige single aanschaffen. De soulliefhebbers komen met het 'groovende' Once Twice aan hun trekken. En de funkfans kunnen hun hart ophalen met het hilarische Booty La La. Dat is, in tegenstelling tot een aantal andere nummers, bepaald geen flauwe p(rince)-funk, maar frise funk!
Hoogtepunt: De dikke baslijnen van Move Aside. En de carnavalgekte op Sounds Like. Een track die Basement Jaxx ooit nog hoopt te maken.
Dieptepunt: De vocalen van Bembe Segue in combinatie met die van Michelle Escofery op I'm Gonna Getcha werken behoorlijk op de zenuwen.
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Aanrader. Met de rauwe broken beat-tracks is niets mis. Met sommige vocale tracks ook niet. Slechts een paar keer slaan de heren te ver door in hun drang naar het bereiken van een grotere doelgroep.
Oordeel: 7
Luister ook eens naar: Bugz in the Attic - Remixes Collection

Bugz in the Attic