Daedelus Denies The Days Demise (Ninja Tune)

Bitterzoet ratjetoe

Luisteren naar Denies The Days Demise

Intro: Daedelus staat 1 juni in Paradiso, 2 juni in Doornroosje en 4 juni in Rotown. Ik zal het nog enkele malen herhalen in deze recensie, want Daedelus verdient overvolle, dampende concertzalen met gillende meisjes en het complete vaderlandse journaille die voor de verandering eens naar een gezonde artiest gaat kijken. Zover is het nog niet: toen Daedelus vorig jaar in de kelder van de Paradiso optrad, was het publiek klein en ongeinteresseerd. 'A small but brave crowd' was er op zijn website te lezen. Dan maar weer doorploeteren, wat een tweede album op Ninja Tune heeft opgeleverd. 'Daedelus Denies The Days Demise' is een ontwapenend en bitterzoet ratjetoe van verknipte sambaritmes en samples uit lang vervlogen tijden.

Tekst: Menno

Genre: sample-elektronica die -bijna- dansbaar is
Bijzonderheden: Had ik al gezegd dat hij op 1 juni Paradiso staat, 2 juni in Doornroosje en 4 juni in Rotown? Zijn tweede album op Ninja Tune 'Denies The Days Demise' verdiept Alfred Weisberg-Robert zijn unieke muziek verder. Dit keer geen hiphop of breakcore, maar verknipte sambaritmes, live-instrumentatie met een toefje jazz waar het plezier vanaf druipt. Het is een combinatie waarvoor de belangstelling nog maar akelig traag toeneemt, terwijl Daedelus ook hier bewijst over een enorme muzikale creativiteit te beschikken. Er zijn maar weinig muzikanten die rave-synths kunnen mengen met krakerige samba of stokoude jazz. Ook hier raakt Daedelus weer de juiste snaren. Niet in de laatste plaats omdat hij op dit album ook zelf instrumenten heeft ingespeeld. Door dit te combineren met zijn romantisch gearrangeerde sample-elektronica, bouwt hij iets unieks op. Van de filmische opening van 'At My Heels' tot de pianoriedels en brullende synths op 'Nouveau Nova', het is muziek die maar door een persoon gemaakt kan zijn. Dit album is in zijn onbezorgde, maar goed doordachte rommeligheid fascinerend en bijzonder. 'Without the sour, you can't have the sweet' zei hij over zijn muziek en dit album maakt duidelijk hoe waar dit is. Natuurlijk, 'Like Clockwork Springs' is behoorlijk stug, maar je wordt wel beloond met de ondeugende breakbeats van 'Lights Out', of de kapotgehakte stringmelodie op 'Sawtooth EKG'. Bovendien weet Daedelus dit keer de aandacht van begin tot eind vast te houden met hier en daar stugge passages, maar meestal met een warme potpourri van jazz, samba, sampling en een hart van goud. Trouwens, hij staat 1 juni in Paradiso, 2 juni in Doornoosje en 4 juni in Rotown.
Hoogtepunt: Samba Lagrand, Nouveau Nova, Sawtooth EKG, etc.
Dieptepunt: niet noemenswaardig
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Aanrader, ga die man bekijken!
Oordeel: 9
Lees ook eens het: Daedelus Interview

Maak kans op een gratis exemplaar en stuur het antwoord op de volgende vraag naar Menno Wat is de echte naam van producer Daedelus?

Meer info:
Daedelus