Marc Romboy - Gemini (Systematic)

Uitgekauwd en ongeinspireerd

Luisteren naar Gemini

Intro: Je hebt van die albums die maar niet van de grond willen komen. Van die albums die te weinig in huis hebben om echt te boeien. De artiest probeert er nog wat van te maken door de nodige gastproducers erbij te halen, maar veel maakt het allemaal niet uit. Helaas voor Marc Romboy is zijn nieuwe langspeler Gemini zo'n album.

Tekst: Paul

Genre: Elektrodisco met een vleugje house
Bijzonderheden: Hoewel zijn naam geen alarmbellen doet rinkelen bij het grote publiek, is Marc Romboy toch geen onbekende binnen de dancescene. Sinds enkele jaren runt hij het label Systematic, waarop nog vorig jaar John Dahlback's debuut Man from the Fall uitkwam. Al meer dan vijftien jaar draait Romboy plaatjes en produceert hij muziek. Vooral zijn samenwerkingen met Thomas P. Heckmann en Booka Shade leverden interessante platen op. Op Gemini probeert hij het met Robert Owens, Blake Baxter en Tommie Sunshine, zij het met veel minder succes. Aan de klinkende namen van de gastartiesten zou het niet moeten liggen. Toch is Gemini allerminst een geslaagd album. Toegegeven, 'Body Jack', 'Impact Disco' en 'Model 1601' mogen er best zijn, maar het overgrote deel van de tracks wil de middelmaat maar niet ontstijgen. Het klinkt allemaal braaf en uitgekauwd, met beats die zo keurig in elkaar zijn gedraaid dat het maar nergens echt los wil komen. Van de melodieen hoeft Gemini het ook niet te hebben: die zijn van zo'n kinderlijke eenvoud dat het net lijkt of ze rechtstreeks uit de 'My first Sony' komen. Robert Owens probeert nog wat te redden met zijn aalgladde soulstem, maar ook hij kan niet voorkomen dat Gemini vlak, smakeloos en erg klef klinkt.
Hoogtepunt: 'Body Jack', 'Impact Disco' en 'Model 1601'.
Dieptepunt: De kleffe sound.
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Bagger is het niet. Saaie meuk wel. Geen aanrader in ieder geval.
Oordeel: 5
Luister ook eens naar:
Lindstrom & Prins Thomas

Meer info:
Marc Romboy
Systematic