Der Dritte Raum - Der Kleine Korg und Das Echo

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
music

Hoekig, funky en lichtverteerbaar



Luisteren naar Der Dritte Raum

Intro: Na een 'relatieve rust van bijna twee jaar' is Andreas Krueger terug met de nieuwe langspeler 'Der Kleine Korg und Das Echo'. Hoewel hij op dit album een andere weg inslaat, en uitstapjes maakt naar het populaire minimal en elektro, blijft de typische Dritte Raum-sound duidelijk aanwezig. 'Der Kleine Korg und Das Echo' is weer een funky, lichtverteerbare verzameling technotracks.

Tekst: Paul

Genre: Minimal techno en elektro.
Bijzonderheden: Andreas Krueger is inmiddels de veertig gepasseerd en draait al een tijdje mee in technoland. Meer dan tien jaar geleden werd hij op een feestje ontdekt door Sven Vath, die aanbood de eerste Dritte Raum releases bij het label Harthouse onder te brengen. Kruegers debuutalbum 'Mental Modulator' zag het daglicht in '94, 'Wellenbad' volgde twee jaar later. Na een lange omzwerving bij het majorlabel Virgin, waar hij onder meer de clubhit 'Hale Bopp' uitbracht, is Krueger neergestreken bij Resopal Schallware, een klein label dat ook in minimal en ambient doet. Dat hij zich op 'Der Kleine Korg und Das Echo' liet inspireren door de huidige minimal- en elektrohype, is op het hele album trouwens goed te horen. De tracks leunen nog altijd op volle bassen en ruimtelijke sounds, maar worden nu afgetopt met klikjes, bliepjes en af en toe een dikke elektrosynth. Een ritmisch klakkende tong op 'Die Brummschleife' zet de plaat in beweging, en met een volle clap en wat korte klikjes heeft Krueger meteen een lekkere hook te pakken. Het wat zouteloze 'Chido Wey' dat op dit intro volgt, is hem vergeven als 'Polynesia' eenmaal uit de speakers komt zeilen. Samen met de hoekige beats en vierkante baslijnen zorgt een mysterieuze aquamelodie voor een heerlijk lichtvoetige danstrack. Het album komt wat traag op gang, maar als Krueger er eenmaal in zit, laat hij je niet meer los. Dikke elektro vind je op 'Circular Structure', dat met gemak elke dansvloer in een hogere versnelling zet. Clickhouse en minimal achtervolgen je op 'Herr Verschiedenst' en'Cunulonimbus'. Maar het absolute hoogtepunt is toch wel 'Photonenhagel', perfect voor de late uurtjes in een intieme club: eenvoudige beats geven de voorzet, een doeltreffende melodie kopt in. Daar kan Vince Watson nog een puntje aan zuigen! Moe van al het dansen, plof je uiteindelijk neer op 'Canal du Midi': een gespreid bedje van melodische ambient dat je toedekt en geruststelt met pingelende gongs. Een mooi einde van een mooie plaat!
Hoogtepunt: Photonenhagel, Polynesia, Circular Structure en Canal du Midi.
Dieptepunt: 'Chido Wey' is niet bepaald een juweeltje. Jammer dat deze track wel op de vinylversie te vinden is, en het veel betere 'Circular Structure' niet.
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Aanrader
Oordeel: 8
Luister ook eens naar: De andere Dritte-Raum albums

Der Dritte Raum
Resopal Schallware

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws