Amorphous Androgynous - Alice In Ultraland (EMI)

Wereldverbeteraars in bloemetjesjurk

Intro: Onder de naam Future Sound of Londen verrijkten Cobain en Dougans de wereld in de jaren tachtig en negentig met een aantal op z'n minst tot de verbeelding sprekende singles en albums. En was het niet hun muziek die tot ons sprak, dan waren het wel Cobain en Dougans zelf die niet te beroerd waren om in interviews hun visie op en met de multimediale wereld met ons te delen. De arrogantie droop er vanaf, maar werd ze vergeven dankzij de brede muzikale blik en briljante tracks als 'Papa New Guinea', 'Stakker Humanoid' en albums als Lifeforms (onder de naam FSOL) en de eersteling van Amorphous Androgynous, het werkelijk fantastische Tales of Ephidrina. Van Future Sound of Londen horen of zien we al geruime tijd niets meer. Maar als Amorphous Androgynous proberen de heren er ons nu al een paar jaar van te overtuigen dat de wederopstandig van de psychedelica niet langer ontkend kan worden.

Tekst: Nico

Genre: Music from electromagnetic machines and psychedelic dreams
Bijzonderheden: Ergens in de afgelopen jaren heeft de XTC plaats gemaakt voor LSD. Loodsen vol stroboscopen zijn veranderd in groene weiden vol in jurken dansende, wereldverbeterende mannen en vrouwen. In 2001 verscheen de opvolger van het in 1993 uitgebrachte Tales of Ephidrina. Opvolger was een groot woord, want de nog door borrelende acidbassen, wellustig kronkelende synths en dwingende vierkwartsmaten gedomineerde eersteling van Amorphous Androgynous werd opgevolgd door het nogal weeige album The Isness. Etnische ambient folk die droop van de peace, love and happiness. Spiritualiteit, new age taferelen, Keltische mystiek, tantra, mantra en de hele zweverige mikmak om naar een hoger doel te reiken: een betere wereld. Natuurlijk is dat iets wat we allemaal willen, dus de mannen zetten hun kruistocht voort tegen alles wat niet in die betere wereld past. De bloemetjesjurken kwamen opnieuw uit de kast, en met de muzikale blik stevig in de roerige jaren zestig en zeventig verankerd, ligt nu Alice in Wonderland in de winkels.


De eerste luisterbeurt vervulde me met afschuw. Muzikale vloeistofdia's die onder hun eigen ambitieuze en pretentieuze gewicht leken te bezwijken. Maar doorzettingsvermogen wordt beloond. Want de productiekwaliteiten van Cobain en Dougans en hun verfijnd oor voor sprookjesachtige muziek laten zich uiteindelijk toch gelden. De psychedelische trip vol zware pianoakkoorden, zweverige strings, plonkende sitars, wah wah gitaartjes, Indian flavoured percussion, treurige strijkers en wiebelende hammond klanken zit vaak vol meeslepende en lekker aanzwellende dramatiek. Al slaat dat net zo makkelijk om in holle retoriek, als die sentimentele hippies shit er te dik bovenop komt te liggen, zoals op het zeikerige 'In The Summertime Of Consciousness' het geval is. En zolang iedereen z'n bakkes maar houdt! Want wie zit er te wachten op The Kelly Family on LSD?

Luisteren naar Alice in Ultraland

Zolang de vocalen van het koor lang uitgerekt hoog boven in de lucht zweven zoals op 'The Emptiness of Nothingness' zweef je makkelijk mee. Maar de sixties rock en pop verheerlijking en Stones / Beatles / Pink Floyd adoratie die het album bij tijd en wijle uitademt is uiterst dubieus. Aan de kwaliteiten van Cobains en Dougans hoeven we na beluistering echt nog niet te twijfelen. Muzikaal zit de mix van elektronica en erg veel live instrumentatie ijzersterk in elkaar. En al groeit het album keer op keer, liever zagen we de mannen hun kwaliteiten aanwenden voor een waardige opvolger van Lifeforms of het beangstigende Dead Cities. Aan een twijfelachtige wereldverbeteraar als Moby hebben we meer dan genoeg.
Hoogtepunt: Vrijwel elke instrumentale track, en natuurlijk toch ook weer het visuele aspect, de vormgeving en de website
Dieptepunt: raad eens
Aanrader, twijfelgeval of bagger? Twijfelgeval
Oordeel: 5

Amorphous Androgynous and The Message

Afgestoft Future Sound of London - Lifeforms