2 in 1 cd-review: Dj T & Five Corners Quintet

Thomas en Tuomos

Luisteren naar Dj T

Intro: Thomas en Tuomos brachten onlangs een cd uit. Beiden snappen waar ze mee bezig zijn. En ze weten ook hoe een nummer moet klinken. Helaas is die kennis nog geen garantie voor een boeiende cd. Zo bleek maar weer eens. Een combi-review van twee artiesten die wel weten waar Abraham de mosterd haalde, maar die de pitjes niet konden vinden.

Tekst: John

Bijzonderheden: Dj T komt uit Duitsland. En heet eigenlijk Thomas Koch. Al vanaf 1977 is hij een verwoed verzamelaar van platen. Aanvankelijk draaide hij bij voorkeur puur 'zwarte muziek'. Later mocht hij zijn draaikunsten ook in de 'Dorian Gray' vertonen. En nam de housesound bij hem het roer over. Tussendoor stichtte hij ook nog eens het tijdschrift 'Groove Magazine'. Zijn debuutalbum is er een vol van dansplaten. Elk nummer is geschikt om als single uitgebracht te worden. En dat is best knap. Thomas heeft het vermogen uit elk genre de pakkende dingen te destilleren, en dit in een eigen compositie te verwerken. Deep house, techno, electro, Italo, Chicago, acid en disco. Je hoort het allemaal. Strak geproduceerd, en met de juiste opbouw. Geknipt voor de dansvloer. Het enige 'kleine', maar toch niet te onderschatten minpuntje aan deze cd is dat de muziek je totaal niet raakt. Het klinkt allemaal perfect, maar na afloop herinner je je waarschijnlijk alleen de opener. Een track waarop T. zich eens niet aan een 1 stijl vastpint, maar ons een frisse mix van funk, disco, house en Italo brengt.

Five Corners Quintet

Luisteren naar Five Corners Quintet

Bijzonderheden: Het 'Five Corners Quintet' is een project van Tuomos Kallio. Een gerespecteerd lid van het befaamde NuSpirit Helsinki collectief. Het thema: de originele jazzspirit in een moderne context plaatsen. Het gevoel van vroeger, met de sound van nu. De muzikanten en samples versmelten tot 1 geheel. De jazz naar de dansvloer brengen. Wel, dat experiment is technisch zeker geslaagd. Hard-bop, crooners, boogaloos, ze zijn er allemaal. En het klinkt inderdaad of er een grote (big)band, met nieuwerwetse spullen, aan het werk is. Het enige 'kleine', maar toch niet te onderschatten minpuntje is dat de muziek te gedateerd klinkt. Jazzliefhebbers kunnen hier waarschijnlijk uitstekend mee uit de voeten. De voeten van de danceliefhebbers kunnen er waarschijnlijk minder mee. Veel van de muziek klinkt alsof je bij je oma in het bejaardenhuis een feestje mee viert. Feest dus, maar ook de vraag in je achterhoofd: wat doe ik hier eigenlijk? Het klinkt allemaal perfect, maar na afloop herinner je je waarschijnlijk alleen de opener. Een track waarop Parijse Okou de sterren van de hemel zingt, over een heerlijk melancholieke, maar warme zomeravondmelodie.

Physical Records
Ricky Tick