Possibilities - Herbie Hancock (Warner)

'Eens maar nooit meer!'

Luisteren naar Possibilities

Intro: Als je het woord 'legende' te pas en te onpas in de mond neemt, devalueert het begrip. Daarom moet je zeer zuinig omgaan met de kwalificatie legende. Maar Herbie Hancock mag zonder enige twijfel worden aangeduid als 'levende legende'. De toetsenist en componist is een muzikale alleskunner: van jazz tot disco en van hiphop naar hardbop: alles wat Herbie Hancock aanraakte, veranderde onmiddellijk in goud. Op zijn nieuwe cd Possibilities slaat hij de handen ineen met een aantal van 's werelds beste popartiesten. Maar of het resultaat even indrukwekkend is?

Tekst: Roelf Jan

Genre: Bitterballenjazz
Bijzonderheden: Jazz wordt steeds populairder bij het grote publiek. Jamie Cullum en Joss Stone staan even gemakkelijk op het North Sea Jazz als op een groot popfestival. Wellicht moet dit Herbie Hancock geinspireerd hebben om de studie in te duiken met een aantal grootheden uit de popmuziek. Het had een boeiende mix van jazz en pop kunnen opleveren. Helaas: het album is een laf compromis geworden dat vlees noch vees is.
Het album opent nog veelbelovend met het funky 'Stitched up' van John Meyer, waarop het pianospel van Hancock prima uit de verf komt. Ook het karakteristieke gitaargeluid van Santana in het latinnummer 'Safaitou' is nog goed te verteren. Maar vanaf het derde nummer van de cd zet het verval in. Christina Aguilera is wellicht door haar geildoenerij een onderschatte zangeres. Van alle hedendaagse popsterren heeft zij misschien wel de mooiste stem. Alleen op het fragiele 'A song for you' doet ze net iets te veel haar best dat te laten horen. Hierna mogen oudgedienden als Paul Simon, Annie Lenox en Sting laten horen wat ze in huis hebben. Stuk voor stuk artiesten met een zeer imposante staat van dienst. Het levert de soort jazz op die je hoort in een hotellobby (denk aan 'Lost in translation'). Ook de uitvoering van 'When love comes to town' wordt door Jonny Lang en Joss Stone niet beter dan de originele versie van U2 en BB-King. Zo sleept de cd zich naar het einde, waar de luisteraar nog een tragisch dieptepunt staat te wachten.

Herbie Hancock

Iemand die het predikaat legende ook zonder meer verdient is Stevie Wonder. Maar naast de honderden prachtige nummers die hij de wereld schonk, maakte hij een vreselijke misser: het afgrijselijke 'I just called to say I love you'. De fans waren coulant en vergaven Stevie deze fout onder het motto 'eens maar nooit meer'. Maar waar een ezel zich over het algemeen niet twee keer aan dezelfde steen stoot, trapt Herbie Hancock in dezelfde val. De uitvoering van Raoul Midon is werkelijk niet om aan te horen. En Stevie Wonder heeft zelfs het lef om op harmonica mee te spelen! Auw Herbie, dit doet pijn aan de oren!
Laten we, net als bij we bij Stevie deden, coulant zijn en Herbie deze misstap vergeven. Maar dan wel onder het motto 'eens maar nooit meer!'
Hoogtepunt: De eerste twee nummers zijn wel aardig
Dieptepunt: Raoul Midon's uitvoering van "I just called to say I love you"
Twijfelgeval, aanrader of bagger: Bagger.
Als je dit goed vindt, luister dan ook eens naar: Geloof me, je vindt dit niet goed.
Cijfer: 3

Herbie Hancock