Various - Bella Musica by Jose Padilla (Dro East West)

Terug van nooit weg geweest

Intro: De Cafe del Mar compilaties waren vooral zo interessant door de platenkeuze. Jose Padilla zocht niet alleen tussen de ambient- en chilloutachtige specialisten. Hij zocht ook sfeervolle plaatjes uit allerlei andere, nogal afwijkende genres. Die verrassend goed in het concept pasten. En met succes dus. Na de eerste 6 Cafe del Mar compilaties gevuld te hebben, hield Jose het echter voor gezien. De tot in het extreme gaande vercommercialisering van de naam Ibiza begon hem aardig tegen te staan. Hierna bracht hij nog twee cd's met eigen muziek uit. Souvenir en vooral Navigator werden uiterst goed ontvangen. Ook compositorisch bleek hij zijn mannetje te staan. En toen werd het stil.....

Tekst: John

Genre: Chillout.
Bijzonderheden: Maar daar is ie dan weer. Los van beperkingen en met dit plan al tijden in zijn hoofd spokend. Een compilatie(serie) met mooie muziek. En, dacht Jose, we noemen het...Bella Musica. Italiaans bekt namelijk ook wel lekker. Maar is Jose's smaak ook nog steeds zo lekker? Het 1e nummer doet je het ergste vrezen. Een jazzy bigband zangeres doet de opener. Aardig, maar wel even schrikken. Ha, daar is 'Lua'. Dat is beter. Sensueel en spannend. En dan, Jeez, Barry White en zijn Love Unlimited Orchestra. Ook niet slecht, die violensoulparade, maar hebben we daar zin in? Probeert Jose ons een bak cultuur in de strot te duwen soms? Misschien wel inderdaad, maar hierna begint het allemaal weer te kloppen. Opnieuw blijkt dat hij gewoon een neus heeft voor die muziek met dat speciale sfeertje. Nostrum 3 heeft die trage, bekende flow weer. Net weer wat anders dan anders, en net weer erg mooi. Het ijs is gebroken. En we pikken weer alles van hem. Gabin ligt in dezelfde lijn. En Dobie's raptrack klinkt ook al lekker cool. En zo zijn er nog heel wat fijne tracks aan boord. Speciale vermeldingen zijn er voor: Emiliana Torrini. Haar dramatische versie van Jacques Brel's 'Ne Me Quite pas' mag er zijn. En Jose zelf met een wat kitscherige, doch uiterst chille versie van Led Zeppelins 'Stairway to heaven'. Groovy Sitarhouse door Christopher Goze. Glijerige, evengoed wel meeslepende soulrap door Two kings in a cipher. En swingende oudgedienden Baden Powell en legende Joao Gilberto op zijn aller-aller-allerdramatisch sluiten na 77 minuten af.
Hoogtepunt: Behoorlijk, ja.
Dieptepunt: De valse start.
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Aanrader. De binnenkomst gaat wat stroef, maar dan is het er weer: Die Sfeer! Een paar keer draaien en je bent geheid weer verkocht. Ook al glibbert het soms wel een beetje.
Als je dit goed vindt luister dan ook eens naar: Cafe Del Mar 1 tot en met 6. Of de verzamelaar hiervan, ook door Jose samengesteld.
Oordeel: Een 8,5.

Meer info en (veels te weinig) luisteren: Bella Musica

Love2Party Essentials:
Navigator