Alex Attias presents Mustang - Back Home (Compost)

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
music

Dan gaan we toch naar de film?


Intro: Alex komt uit het Zwitserse stadje Lausanne, maar zijn carriere nam pas vormen aan na zijn verhuizing naar Londen. Daar draaiden al veel dj's zijn platen, en zag hij tot zijn verbazing mensen op zijn muziek uit hun dak gaan. Iets wat hij in Zwitserland nog nooit meegemaakt had. En ook in Londen is het 'ons kent ons', dus voor hij het wist had hij contact met iedereen uit de scene.

Tekst: John

Genre: Cinematic broken beats.
Bijzonderheden: En al vlug snelden er legio platen van de lopende band. Catalyst op Platipus, Plutonia met 4 Heros Dego, Beatless, Funkanova en Bel Air project bijvoorbeeld. Elk project met zijn eigen koosnaampje. Maar die tijd is nu over. Vanaf nu bestaan er nog maar twee projecten voor Alex. Is toch wat overzichtelijker. Het wat housier Freedom Sounds en het cinematiscopische (wat een woord!) Mustang. Na het componeren van een soundtrack voor een Franse tv-film, ontdekte hij dat dit toch wel zijn favoriete bezigheid was. Veel van de nummers ademen dan ook die soundtracksfeer uit. Op twee nummers na werden alle geluiden gesampled, nog al wat lenend uit klassieke muziekstukken. Veel verknipte vioolpartijen dus. De drums bestaan uit bewerkte samples van brushdrums uit de jazzmuziek. En dat klinkt best wel apart. Maar na een paar keer draaien, is er ook ineens een andere kant. Veel nummers beginnen toch al snel tegen te staan. Zoals je het thema van een film ook maar eens in de zoveel tijd aan kunt horen, is dat ook het geval met deze cd. Overdaad schaadt. Al die orkestrale samples komen al snel je keel uit. Gelukkig is er wel een stel behoorlijk begenadigde zangers/zangeressen uitgenodigd. Daardoor komen er toch wel wat blijvertjes voorbij. Zoals slick-soulplaat 'Help Me', met Colonel Reid. Of het wel gelukte thema '10.000 Leagues Deeper', met Bembe Segue. Het door Vanessa Freeman gezongen 'Darker Side of Light', de donkere versie van Donna Summer (in de Patrick Cowley-mis) 'I Feel Love'. Het Bristolse 'Everchanging Times' met Mark De Clive-Lowe, en donker instrumentaaltje 'Transformation' als bonus. En het spannende 'Finding Who We Are' met weer Colonel Reid. Een 50% score dus.
Hoogtepunt: Zie de aangehaalde platen hierboven.
Dieptepunt: De rest. Het gaat toch soms een klein beetje tegenstaan helaas.
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Twijfelgeval. Op het eerste gehoor erg goed, maar later sluipt de twijfel er toch behoorlijk in.
Als je dit goed vindt, luister dan ook eens naar: Ennio Morricone?
Oordeel: Een 8 aanvankelijk, maar na een paar draaibeurten toch maar een zes en een half. De helft goed dus, en de rest ken net. Ik zeg nog, ut ken net.

Luisteren naar Back Home

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws