Ricardo Villalobos - The Au Harem D'Archimede (Perlon)

Absurdistisch spektakel

Intro: Afgelopen maand ontving Ricardo Villalobos de vakjuryprijs tijdens de Dutch Dj Awards en hield hij dj's als Dave Clarke, Laurent Garnier en Richie Hawtin achter zich. In Duitsland is Ricardo Villalobos al jarenlang een fenomeen door zijn marathonsets in toonaangevende clubs als de Robert Johnson, Harpune en Watergate, waarna Villalobos tot ver in de middag de hoofdrol blijft spelen op de afterparty. Dankzij Alcachofa bezorgde Villalobos het label Playhouse eindelijk weer eens een toonaangevende release, en lag de wereld aan zijn voeten. Inmiddels is hij resident in The Fabric, draaide hij afgelopen zomer op festivals als Lowlands en Awakenings en werkte hij veel samen met Richie Hawtin. En dat terwijl hij op 30 maart 2002 tijdens een optreden in Off-Corso voor veel mensen nog een grote onbekende was.

Tekst: Iddo

Genre: Duitse minimale Perlon techno.
Bijzonderheden: Alcachofa ging voor veel mensen de geschiedenis in als het beste album van 2003. Vooral de track 'Dexter' maakte de nodige emoties los. Van Villalobos' nieuwe album, The Au Harem D'Archimede, zal hoogstwaarschijnlijk een minder breed publiek warm worden aangezien de hitpotentie ontbreekt en het nog een stuk minimaler en abstracter is. Juist daardoor is dit een onvervalste Perlon release waar de doorgewinterde minimal liefhebber van zal smullen. Het in Berlijn gevestigde label staat onder leiding van Zip en Markus Nikolai, en de tot dusver 43 releases komen onder ander uit handen van Pantytec, Jabberjaw, Minimal Man en Dimbiman. Dat zijn toonaangevende producers uit het minimale segment die het geluid uit Berlijn vertegenwoordigen. In het verleden verschenen er al 12-inches van Villalobos op Perlon, maar The Au Harem D'Archimede is er zijn eerste album. Het album start met het lome 'Hireklon' waarin harpgeluiden domineren. 'Serpentin' en 'Forallseasons' zijn nog minimaler en bevatten een subtiele opbouw waarin futuristische geluiden opborrelen maar in omvang bescheiden blijven. Nog meer opmerkelijke titels zijn 'Theoreme D'Archimede' en 'Hello Halo' die geweldig klinken door de absurdistische geluiden waarmee Villalobos een onwezenlijke atmosfeer creeert. Nog meer clicks en cuts krijgen we te horen in 'Temenarc 1' en '2', die in tegenstelling tot de voorgaande nummers veel ruiger en explosiever van aard zijn. Minder ruig zijn het afwisselende 'Miami' en het bijna vijftien minuten durende ontroerende, geestverruimende en inspirerende 'True To Myself'. De totale tijdsduur van dit album is maar liefst 70 minuten en verre van luchtig luistervoer. Deze muziek heeft de tijd nodig en zal zich pas na een aantal luisterbeurten langzaam ontplooien van een minimaal labyrint tot een meeslepend abstract stuk muziek waarmee je de echte Ricardo Villalobos leert kennen.
Hoogtepunt: 'True To Myself'
Dieptepunt: -
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Een aanrader voor mensen met geduld.
Als je dit goed vindt luister dan ook eens naar: Monobox remixes, verschenen op het Franse Logistic Records.
Oordeel: 8,5

Meer info: Perlon

L2P-essential:
Ricardo Villalobos - Alcachofa