Martini Bros - Love the machines (Pokerflat)

En hij Vermouth niet!

Intro: Uit de dug-out van Steve Bugs label Pokerflat: de ervaren spitsen Dj Cle en Mike Vamp, aka de Martini Bros. In Duitsland worden ze al standaard opgesteld bij de grootste evenementen, en zo langzamerhand zouden ze in Nederland ook wel eens een basisplaats kunnen gaan afdwingen.

Tekst: John
Foto: Pokerflat

Genre: Technopop.
Bijzonderheden: Vergeet de algemene kwalificatie van het label, Minimal techno/house, want het sleutelwoord hier is gewoon: Technopop. Niet voor niets valt de sound goed bij electroclashers (zou ik niet meer zeggen, maar doe ik toch!) als Ivan Smagghe en consorten. De nummers zijn namelijk vaak nogal poppy/electronisch, met flink wat eighties invloeden, en...met opvallend veel tongue-in-cheek humor voor Duitsers (zou ik ook niet meer zeggen!). Als we er dan wel van uit mogen gaan dat ze hun zangtalent zelf niet te hoog inschatten, doen wij dat ook niet, en het leuke is dat we er ons niet eens aan storen bovendien. De Berlijners schreven namelijk een partij liedjes waar het plezier gewoon van afdruipt, en die ook nog eens buitengewoon goed in elkaar zitten.

Meer info: Martini Bros

Enough chit-chat, even de opstelling langslopen. Net als Advocaat heeft Martini weinig oog voor een solide, traditionele basis. Twee techno-openers en je hebt het alweer gehad. Single 'Love the Machine' dus, met Kraftwerkiaanse sound, en het nogal saaie 'Dataman'. Maar met Spielmacher Giorgio Moroder als inspirator staat daar ineens de lekkere electro-disco-beuker 'Heavy metal'. Een beetje Electrica Salsa op 'Big & Dirty' geeft het middenveld wat schwung, hard nodig met gitaar-navelstaarder 'Smile' en freaky techfunker 'Chickenclaw' op lijn. Vergaten we toch haast doelman 'High(risin)', handig bij een hoge bal toch. Deze is weer wel lekker op de technotour trouwens. Voorin nog een kruising tussen Inxs en Stone roses, genaamd 'Traveller', de altijd storende 'Girl who pulled the plug' (a true story!) en iets dat lijkt op een wilde orgie van Phil Collins, Roxy Music en David Bowie. Afmaker 'House in Malabar' blijkt een voorliefde voor metalballads te hebben, maar dan net even anders, waarbij zelfs zelfmoord, chellos en Air mee mogen doen. De twee weirde intermezzos/bankzitters spelen alletwee maar heel even mee.
Hoogtepunt: Heute abend Big&Dirty, aber es gibt noch so viel mehr.
Dieptepunt: Dataman is weinig inspirerend.
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Aanrader. Tip voor de Martini-bros: Stel een goedzingende Campari-brother, of Cinzano-sister op, en je hebt echt een winning team!
Als je dit goed vindt luister dan ook eens naar: Het debuutalbum van Martini Bros - Play
Oordeel: 8-

Love2Party recensie: Play