Mylo - Destroy Rock & Roll (Breastfed)

Don't worry, be happy

Intro: "I definitely want to make a record that makes people feel happy. I'm into dark and dirty music but I just don't seem able to make it," verklaarde de 24-jarige Schot Myles MacInnes eind vorig jaar in The Face. De afgelopen maanden verschenen de van zijn debuutalbum afkomstige singles 'Paris Four Hundred' en het inmiddels op ID&T Radio en Studio Brussel grijs gedraaide 'Drop The Pressure'. De Britse pers lust er wel pap van en schiet het debuutalbum van de jonge Schot nog net niet de hemel in. Het album bereikte er in ieder geval de eerste plaats van de UK Dance Album Charts en er wordt zelfs onomwonden gesproken over een serieuze kandidaat voor album van het jaar. "We have our first contender for album of the year," schreef de BBC.

Tekst: Nico

Genre: Discofunkhouse
Bijzonderheden: Om gelijk maar met de deur in huis te vallen: een wagonlading aan superlatieven en aanbevelingen uit de Britse pers op de hoes ten spijt, een top tien plaats zal Mylo bij mij niet halen dit jaar. Het album is als zo'n grote gekleurde lolly die je op de kermis krijgt, en waaraan je vol verwachting driftig begint te likken. Maar zodra de regenboog aan kleuren en smaken verdwenen is, zit je met zo'n witte lolly met een en dezelfde smaak. Na een tijdje stevig likken blijkt Destroy Rock & Roll "gewoon" een zomerse feel good plaat vol aanstekelijke zoetigheid die drijft op de zweverigheid van Royksopp, de Franse sample-disco-house van Daft Punk en samples van Prince en nog wat andere popstars uit de jaren tachtig. Op de opener van het album, 'Valley of the Dolls' begrijp je gelijk de veelgenoemde link naar Royksopp. Dezelfde lome zweverigheid, twinkelende melodieen en vocoderstemmen. 'In My Arms' is opgebouwd rond een sample van Kim Carne's 'Bette Davis Eyes' terwijl 'Guilty of Love' het doet met Prince. En hitje van dit moment, 'Drop The Pressure' schurkt, net als 'Otoos Journey', erg dicht tegen de Franse housegolf aan. Niks mis mee, begrijp me goed, want de aanstekelijke deuntjes en opbeurende discofunk ritmes graven zich pijlsnel een weg in je hersenpan. Maar leg je het album even weg, dan is het ook weer snel uit je herinnering verdwenen. Van "our first contender for album of the year" zou je een indringender karakter verwachten. Don't believe the hype.
Hoogtepunt: De twinkelende, speelse zomerse luchtigheid
Dieptepunt: De gebakken lucht in de Britse media
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Lik lekker langzaam de mooiste kleuren, geuren en smaken van deze zoete lolly. En als je bij het wit bent aangekomen frommel je hem terug in het kleverige plasticje.
Oordeel: 7

Meer info: Breastfed

Destroy Rock & Roll is vanaf 21 juni verkrijgbaar