Rammellzee - Bi-Conicals Of The Rammellzee (Gomma)

Monsterlijke oldskool hiphop

Intro: Om de zoveel tijd komt er een nieuwe plaat uit van een oude held en meestal is dat een gerimpeld aftreksel dat op treurige wijze de hoogtijdagen van weleer wil terughalen, of een handige manier om wat zakken te vullen. Maar soms, heel soms, maakt een comeback een enorme muzikale indruk. In Rammellzee's geval is dat zeker zo, want na 22 jaar brengt hij zijn 'debuutalbum' uit op het duitse Gomma-label.

Tekst: Menno

Genre: oldskool hiphop
Bijzonderheden: Waar te beginnen? Deze artiest heeft zo'n enorme historie om zich heen dat het haast onbegonnen werk is om alles weer te geven. The Rammellzee werd eind jaren zeventig bekend vanwege zijn activiteiten in de graffitiscene van New York. De jonge Rammellzee creeerde een graffitivormgeving die hem in latere jaren grotere bekendheid zou bezorgen dan zijn muzikale verdiensten. En toch zijn die muzikale verdiensten aanzienlijk: als rapper in de allervroegste hiphopdagen heeft hij veel invloed gehad op de ontwikkeling van deze muziek. Bij Rammellzee geen fixatie op de realiteit maar lyrics die het gevoel van zijn straatkunst weergeven in klank en woord. Zijn samenwerking met Jean-Michel Basquiat en K-Rob is een mijlpaal in de hiphop en zijn aan waanzin grenzende stemklank oefent een onmiskenbare aantrekkingskracht uit. Nu, 22 jaar later, komt Rammellzee met een nieuwe plaat. En wat voor een. 'Bi-conicals Of The Rammellzee' is waarschijnlijk de bizarste hiphop-plaat die dit jaar gereleased zal worden. Het geheel heeft een oldskool productiesound, maar deze onderstreept juist de kracht en frisheid van dit album. De beats zijn lo-fi en een perfecte aanvulling op de interstellaire woordkanonnen van Rammellzee en anderen. De lyrics zijn een fraaie emulatie van de straatkunst en dit is wellicht ook de beste manier om ze te beluisteren, aangezien ze verder onbegrijpelijk zijn. Via alterego's zoals The Galactic Gatekeeper en Gangsta Duck worden de woordcollages met doldwaze zelfverzekerdheid de huiskamer in geslingerd. Deze plaat is net zo bizar als onderhoudend.
Hoogtepunt: Cheesy Lipstick en Shockdell's Prince-Of-Bell-Air-achtige avonturen op 'Pay The Rent'
Dieptepunt: Nee.
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Aanrader!
Als je dit goed vindt luister dan ook eens naar: Geen idee.
Oordeel: 9 (duizend)

Meer info: Gothic Futurism