DJ Koze - All People is my friends (Kompakt)

Vreemd, maar wel lekker

Intro: De in Hamburg woonachtige Stefan Kozalla, aka DJ Koze wordt in de (Duitse) media gezien als een aanstormend en veelbelovend (techno)talent, al zijn zijn wapenfeiten nu nog op de vingers van 1 hand te tellen. Het Duitse Kompakt Records lijfde de Hamburger desondanks maar al te graag in, en bracht tot op heden twee 12-inches van de beste man uit. Met 'All People is my Friends' stelde Koze zijn eerste mixalbum voor het label samen, en als snel is duidelijk dat Koze niet wilt pieken, eerder behagen.

Tekst: Nico

Genre: Beetje ambient en pop, veel techno
Bijzonderheden: De tracklisting in ieder geval. Van de rustieke pianoklanken en stekelige geluiden op 'Soltitude Sea' van World Standard & Wechsel Garland, naar de kinderstem op 'The Long And Winding Road' van Lennon & Mc Cartney, maar uitgevoerd door het Langsley Schools Music Project, om vervolgens bij het gitaargetokkel van The Christians te belanden. Het nieuwe wonderkind van het Duitse label Kompakt, DJ Koze, geeft blijk van een brede blik. Maar of iedereen erg opgewonden zal worden van de eerste drie platen, waag ik te betwijfelen. Met de vierde track, de krakende en ruisende dubtechno van 'My Favourite Shop' van Jan Jelinek wordt langzaam duidelijk waar Koze het om te doen is. Een minimalistische techno en techhouse mix in een sfeervolle, uiterst subtiele opbouw. Er mag voorzichtig gedanst worden, al zie ik mezelf bij de zweverige dubtechno van Jan Jelinek liever nog wat dikke rookkringen naar het plafond blazen. De sfeer wordt al een stuk grimmiger op de lage tempo Detroit techno van Jackmate's '80SC 7SEQ' en met de zuigende, pulserende analoge synths van Fransman Mr. Oizo komt de dansvloer langzaamaan in zicht. En als de doffe klappen en funky baslijnen van Isolee's 'Lost' op treffende wijze worden ingemixt, doet de vierkwartsmaat definitief zijn intrede. Het gaat Koze nergens om de climax, of het pieken. Het gaat om de sfeer en het qua klankkleur op fraaie wijze aan elkaar rijgen van zijn selectie. Na de microhouse van Fabrice Lig's 'Meet You in Brooklyn, krijgen we de meest opzwepende tracks van het album, het pompende en hypnotiserende 'Isch' van Thomas Brinkman en 'Waiworinao' van het goed ontvangen album Alcochofa van Villalobos. 'For Disco Play Only' is helaas een veel te freakerige en ergerlijke onderbreking van de sfeervolle opbouw. 'Typerope' van Mathew Jonson maakt veel goed, al is 'In Tyranus' van Grungerman er ook eentje voor de liefhebbers. Na gedane zaken sluit Koze af met de ambientklanken van zijn eigen 'Gekloppel B2' dat eerder verscheen op Kompakt.
Hoogtepunt: Brinkman's 'Isch'
Dieptepunt: 'For Disco Play only' zou er met een groot slagersmes uitgesneden moeten worden!
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Aanrader voor de wat meer geduldige luisteraar die niet iedere minuut hoeft te pieken.
Als je dit goed vindt luister dan ook eens naar: Steve Bug's Da Minimal Funk Vol. 3
Oordeel: 7

Meer info: Kompakt