Arsenal - Oyebo Soul (Wha? Roots Recordings)

Exotische sauzen over de frieten

Intro: Twee van onze geliefde zuiderburen, die desalniettemin toch Arsenal wilden heten, mengen op hun cd de geluiden van diverse Afrikanen, Brazilianen en (bas)gitaren tot een ratjetoe van multiculturele muziek. Met behulp van originele afstammelingen en echte instrumenten klinkt dat alles dus als:

Tekst: John

Genre: Worldmusic, meestal dansbaar, met flinke shots Africana, Brazilica en Wave.
Bijzonderheden: Hoewel Africa, the dark continent, natuurlijk een al oeroude traditie in ritmische percussie heeft, klinkt the happy sound of.... Brazil altijd net weer wat feestelijker. En zeker als het Afrikaanse deel, zoals hier, nogal traditioneel klinkt. De combinatie van o.a. deze twee invalshoeken is tegelijk ook de voornaamste reden dat het gemiddelde inderdaad gemiddeld blijft. De gitaarnummers helpen daarbij ook al niet echt. Van de negen nummers zijn er in ieder geval drie (en dat is toch 1/3 deel!), die je dat Paul Simon gevoel geven. 'Angola' is qua instrumentatie best goed, maar van de Paul S. meets Ladysmith Black M. vocals krijg je toch wel een weeig gevoel. 'Amelaka Molinga' gaat nog dieper de bush in met zijn Afrikan chants, maar deze keer gelukkig wel over enigszins stevige beats. 'Far I have come' is echt de limit, dit is gewoon een gastoptreden van Mr. Simon himself, zeker weten! Wel leuk is single 'Mr. Doorman', een dansplaat met gerapte tongue-in-cheek tekst, over het disco-deurbeleid. Dinah opent met een bas die niet te zuinig klinkt als Lou Reed's 'Walk on the wild side's' intro. Een aparte, maar wel geslaagde kruising van westerse muziek met warme Braziliaanse vocalen. Ex-floorfiller 'A Volta' heeft ze ook allemaal op een rijtje. Opvallende, nogal chaotische intro, super-gelikt-koortje, sambabeats en zomerse zang. 'Longee' drijft op een The Cure-achtige bas, drumpartij en stevige gitaren. Met de Portugese zang en bluesy gitaarakkoorden is het in ieder geval geen 13 in een dozijn wavenummer geworden. 'Tigerwoods' is wat je krijgt als je een gecastreerde Afro een wavenummer laat inzingen. Op afsluiter 'How come' horen we Arsenaliaan John Roan zelf zingen, in een nogal melodramatisch klinkend nummer.
Hoogtepunt: 'A Volta!'
Dieptepunt: 'Far I have come', zonder twijfel!
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Twijfelgeval. 3 leuke, 3 tja?, en 3 vervelende nummers.
Als je dit goed vindt, luister dan ook eens naar: Tja.........
Oordeel: 6-

Meer info: Arsenal