T. Raumschmiere / Motor / Client (Novamute)

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
music

Venijnig pruttelen en gecontroleerde chaos

De Duitser T. Raumschmiere laat zijn muziek pruttelen als een motor die het ieder moment kan begeven, terwijl labelgenoten Olivier Grasset & Bryan Black na wat xtc het licht zagen en hun rockverleden inwisselden voor snerpende elektronica. Het voorproefje op het in augustus te verschijnen album van Client belooft helaas niet veel goeds. Slappe aftreksels van het electropop genre hebben we genoeg. Ook Client komt met weinig vernieuwends op de proppen.

Tekst: Iddo

T.Raumschmiere - Monstertruckdriver (Novamute)
Marco Haas, beter bekend als T.Raumschmiere, was tot voor kort in ons land een onbekende persoonlijkheid. Maar sinds zijn geweldige performance met koninginnenacht op het Sweatboxer feest in Las Palmas is hij voor veel mensen een nieuwe held. Het meest kenmerkende aan de Duitser is de hevig communicerende lichaamstaal tijdens een optreden. Maar ook muzikaal heeft hij wat te melden. Gemakkelijk laat het zich niet definieren. Een soort mengelmoes van techno, electro en electronica. Zo ook het geval met zijn nieuwste release 'Monstertruckdriver'.

'Monstertruckdriver' op de A-side is een opmerkelijk vrolijke track die de zon in huis laat schijnen. De melodie in de track is nadrukkelijk aanwezig en blijft, als je niet oppast, in positieve zin, lang in je hoofd rondspoken. Naast dit origineel is er de Dabrye's big truck remix die klinkt als een pruttelende motor die het elk moment kan begeven. Op de B-zijde staat 'The Game Is Not Over'. Een instrumentele versie en de vocale versie met de vocalen van de als altijd pittige dame Miss Kittin. Met haar doordringende klanken geeft ze een venijnige draai aan de track. T.Raumschmiere en Miss Kittin zijn deze zomer als duo op meerdere festivals te vinden. De bekendste zijn Sonnemondsterne in Duitsland en 5 days off in de Amsterdamse Melkweg.


Motor - 0503 (Novamute)
Motor bestaat uit de Fransman Olivier Grasset en de Amerikaan Bryan Black. Beide heren zijn woonachtig in Londen en ontmoette elkaar daar in het uitgaansleven. Aanvankelijk hield het duo zich bezig met rockmuziek. Zo speelden ze in de bands Dirty Harry en Haloblack. Ondanks hun grote liefde voor traditionele instrumenten kwam in 2002 dan toch de computer in beeld, waarmee voorzichtige experimenten werden gedaan. Maar oefening baart kunst, zullen we maar zeggen. Want met '0503' levert Motor ruige en volwassen elektronica.

Op de A-side staat 'Din 9'. Een agressieve track ontstaan uit een gitaarsessie. De elektronische bewerking is degelijk zonder al teveel poespas. Al maken de snerpende geluiden het niet echt tot een sfeervolle een fantasierijke track. Gelukkig biedt 'Dicot' op de B zijde meer perspectief. Dit nummer hebben de heren geproduceerd na het slikken van wat van xtc. De bliepjes, snerpende en schurende geluiden zijn in alle hevigheid aanwezig. Gecontroleerde chaotische electronica, dat is wat dit is. De laatste track op 0503 is 'Sak'. Dit is vrij minimaal en monotoon met wel erg weinig gevoel. Je wordt er een beetje slaperig van. Laat Motor maar vaker xtc gebruiken, daar wordt hun muziek een stuk spannender van.


Client - Price of Love (Novamute)
Electro(pop) is voor het Engelse Mute momenteel een niet te stelpen bron van releases. Helaas gaan ze daarbij ook wel eens behoorlijk de mist in. In augustus verschijnt het album van Client, maar het voorproefje daarop middels 'Price of Love' voorspelt niet al te veel goeds.

'Price of Love' is weer zo'n typerende electropop plaat. Buiten het sprankelende gezang valt er weinig vernieuwends te bespeuren. En dat is een teleurstelling want de slappe aftreksels van het genre kennen we onderhand wel, iets vernieuwends zou op zijn plaats zijn. Er is hoorbaar veel tijd in gestoken om je snel te verleiden, en de vocalen liggen prettig in het gehoor, maar dat is helaas niet voldoende. Op de andere zijde staan twee nummers. 'Client' in de Harder Sex mix maakt zijn naam meer dan waar. Lome vocalen domineren maar muzikaal is het gewoon niet doeltreffend genoeg. De Sie Medway-Smith mix lijkt er meer op en is een stuk smeriger. Minder poppy en gelijk de meest originele van de drie.

Meer info: Mute Records

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws