JMX - Parbleu (Life Enhancing Audio)

Bluesy downtempo van Belgische gitaarlegende

Wat een vreemde plaat. Mijn aandacht ging uit naar dub/reggea/dancehall zanger Tikiman, bij mij vooral bekend voor zijn werk op de Basic Channel labels. Maar de hoofdrol is natuurlijk voor de Belgische gitarist en producer Jean-Marie Aerts, die al in de jaren zeventig (TC Matic) zijn naam internationaal vestigde. Hij kruipt voor Parblue voor de tweede keer in zijn JMX huid. En net als het JMX debuut Autonome, is Parbleu een opmerkelijke blues-dance crossoverplaat. Binnen de instrumentatie is een belangrijke rol weggelegd voor de gitaar van Aerts. Voor de vocalen geldt dat voor Tikiman.

Tekst: Nico

Parblue verscheen eind vorig jaar op Life Enhancing Audio. Het Belgische label dat we kennen van de zwoele downtempo albums van Sven van Hees en Gerd en de innovatieve Transatlantik Lounging serie van Enrico Riva. En met het tweede album van JMX, geeft het label duidelijk te kennen de blik steeds wat verder te verbreden. Want Parbleu is een opmerkelijk album. Een bluesgitarist die in de jaren zeventig furore maakte met TC Matic, aan ontelbare platen meewerkte, wereldberoemd werd, in ieder geval in Belgie, het debuutalbum van Urban Dance Squad produceerde, en die van vele andere, voornamelijk Belgische en Nederlandse bands. Een muzikant en producer die wat uitstapjes niet schuwt.

Het begint lekker met 'Tikisong', bluesy gekronkel op het lage tempo, waarover Tikiman zijn karakteristieke vocalen loslaat. Aerts op de gitaar, achter de decks staat voormalig Urban Dance Squad dj Donotask (DNA) en de backing vocals komen van Kaz Lux, evenals Jean-Marie Aerts een seventies icoon. Op 'Tex' blijft Tikiman achterwege, neemt de gitaar van Aerts de overhand en kweelt Angelique Willkie er driftig op los, zonder al te veel van mijn snaren te raken. Op het korte 'Tristesza' krijgen we mediterraan gitaargetokkel, maar dan wel zonder de bijbehorende zonneschijn. Ineens is daar de vette p-funk van '2's x 2's'. Met de vierde track krijgen we de smaak te pakken. De vocalen komen opnieuw van Willkie en dit keer zijn ze raak. Slepend, schurend en uitdagend; evenals de funky bassen en trage ritmes. Dit is lekker!

Op '1.2.AB' mag Tikiman laten horen hoe hoog hij kan vliegen met zijn stem; "Shout it out ma friend we come again we come again". Opnieuw mediterraan gitaargetokkel op 'Light Years' maar deze keer in evenwicht met lekker luchtig getrommel, een acidjazz achtige groove en een dreigende spoken words; smullen. 'Stars' is weer een instrumentaal niemendalletje, prettig luistervoer met kabbelend gitaartje, maar weinig verheffend. Lekkere skabassen en opgefokte ritmes op 'Wrkmntune' met bijpassende vocalen van Tikiman. Hiphop beats, gitaren, scratches en meer Tikiman op 'Bubblin' en sinistere sferen op het lome spookachtige 'Tzigane'. Aan ideeen geen gebrek bij Jean-Marie Aerts. Met JMX verkent hij de dansmuziek en verwerkt daar dertig jaar ervaring als muzikant en producer in. Niet iedere brug die hij slaat is een succes; daarvoor zijn zijn ideeen te talrijk en het resultaat te divers. We huppelen binnen een uur van triphop naar swampblues, van reggae naar folk en van downbeat naar ska. Geen must have, wel een opmerkelijke plaat.

Meer info: JMX