A Selection of Excellent Music by Boozoo Bajou

soulful music for nowadays music lovers who are rather suffering and listening than lounging

Boozoo Bajou bracht al het een en ander uit op het Duitse downtempo label Stereo Deluxe. Zeker hun debuutalbum 'Satta' was muzikaal een groot succes. Met de hoge kwaliteit van hun rustieke muziek, hun intieme akoestische inslag en de sterke eenheid wist het duo reeds meer dan 60.000 exemplaren wereldwijd van het album te verkopen. 'Boozoo Bajou presents Juke Joint' neemt je mee op een reis door een eclectisch muzikaal landschap. Een landschap dat Boozoo Bajou vormgaf door met een fijne neus een aantal van hun muzikale geestverwanten te selecteren. In deze wereld is daadwerkelijk het enige onderscheid tussen muziek: 'goede' muziek en 'slechte' muziek. Op deze compilatie 'Boozoo Bajou presents Juke Joint' kiest het tweetal voor het goede.

Tekst: Menno
Foto's: Boojoo Bazoo

Boozoo Bajou presents Juke Joint is een feest van herkenning, een bijeenkomst van het oude en het nieuwe, van reggea naar soul en van downtempo naar onvergelijkelijke blues. De ene na de andere bekende artiest komt voorbij in een compilatie die op het eerste gezicht alle kanten uitwaaiert maar, als men daadwerkelijk de cd van begin tot einde luistert, een uniek ondeelbaar geheel is. Twintig tracks vol zielsmooie tracks die al dan niet met een joint in de hand beluisterd kunnen worden. Ik daarentegen heb het maar gedaan met een fles whisky aan mijn zijde.

Peter Heider & Florian Seyberth aka "the Nuernberg based artist called Boozoo Bajou"

Mijn wiebelende gemoedstoestand wordt zachtjes ingeleide gedaan door het Engelse Primal Scream, dat mij met 'Star' zachtjes met trommeltjes en mondharmonica naar binnen wenkt, alsof het een wonderlijk circus betreft vol rariteiten en idiotie. Eenmaal binnen gekomen luier ik weg in mijn fauteuil en neem een nipje van mijn whisky. Boozoo Bajou heeft natuurlijk ook wat eigen tracks ertussen gezet, want de tweede track, 'Camioux', is zeer soulvol met de krakerige stem van Wayne Martin erdoor. Ook al is Wayne Martin moeilijk te verstaan, toch ruik ik de blues en de zuidelijke whisky uit de speakers.

Daarna zijn Mousse T en Groove Armada aan de beurt met hun zonsondergangtunes, ook Tommy Guerrero levert prima werk af met zijn luie gitaarpingels. UKO komt met 'Real', een track die heel sterk doet denken aan die jaren zeventig funk. De track heeft zachte vocaalsamples erdoor en wordt op momenten even losgeknipt met allerlei korte samples. Het klinkt oud, maar toch fris. Jiri.ceiver gaat met 'Ycool' de diepte in met krakerige bassen. 'Ycool' ontwikkelt zich daarna met een minimale gitaarsolo die zachtjes fluistert in de huiskamer. Ik schenk weer wat whisky in, en de muziek lijkt mijn whisky-adem op te pikken, want het is alweer bijna tijd voor Burnt Friedman & The Nu Dub Players. Een bijzondere track, met een lastige groove. Het zit kunstig in elkaar maar weet toch die flow te pakken te krijgen. De krakerige ouwe stem brabbelt wat onverstaanbaars, een beetje als een ouwe stamgast die gesprekken heeft met zijn zoveelste fles sterke drank. Ik knik zachtjes, hij heeft verdomme gelijk. Glazig staar ik naar de fles whisky voor mij op tafel. Ik lijk helemaal weg te zakken in een zinloze discussie over de essentie van alcohol als John Lee Hooker met zijn 'Goin to Louisana' mij wakker schudt uit mijn mijmeringen. 'Guitar talk to me!' zegt, nee, musiceert John Lee.


Pure soul
De volgende tracks zijn allemaal dub/reggae. Wayne Jarrett, Freddie McGregor en Gregory Isaacs zorgen voor muziek met vuistdikke dreds van meters lang. Wayne Jarrets' 'Holy Mount Zion' is vrij donker en somber gezongen en Freddie McGregor vaart met zijn 'Big Ship' op oceanen van troebele jointlucht. Ik sluit mijn ogen en laat mijn glas nog eens met een soepele polsbeweging ronddraaien. Toch nog maar eens een slok nemen als Gregory Isaacs met zijn knusse goedaardige vocalen de kamer aan het verwarmen is. Alsof dit niet genoeg is komt Terry Callier met pure soul. Met een tekst die oorspronkelijk geschreven was door Curtis Mayfield zorgt Terry Callier met zijn 'Ordinary Joe' voor die geweldige 'black music'. Jezus, wat kan die man zingen. Ik voel me een a-rytmische bleekscheet als ik incoherent op het ritme en soul probeer te bewegen. De alcohol begint duidelijk zijn tol te eisen, maar ik volhard, want de laatste tracks komen er aan. Willi Wright volgt heel toepasselijk Terry Callier op met emmers vol pure, oorspronkelijke soul en funk in 'Right On For Darkness'.

In maart toerde Boozoo Bajou door Mexico

De cd nadert zijn einde en ik staar mistroostig naar het zoveelste glas whisky. Ik kan mijn ogen niet meer open houden en ik zak meters weg in mijn luie stoel. Het is verder stil in de kamer, het is diep in de nacht en Boozoo Bajou met 'Second To None' komt met diepe, sleepy grooves mijn oor ingeslopen. Het volgende hoogtepunt is Paul Weller met zijn 'Wild Wood'. Tja, wat kan je ervan zeggen? Het is even puur als het briljant is. De laatste track is weer van Boozoo Bajou, en met de wegstervende geluiden van'Grove #2' doet Boozoo Bajou mij uitgeleide. De wonderlijke muzikale reis is ten einde en mijn whiskyglas is leeg. Ik weeg driehonderd kilo en val vrijwel direct in een dromerige slaap.

Je blijft zweven
'Juke Joint' is een geweldige compilatie met steengoede muziek die in mijn optiek gewoon goed is en blijft, op wat voor manier je er ook naar kijkt. Met mannen als Gregory Isaacs en Paul Weller, of Willi Wright en Greg Brown, het komt het altijd wel goed. Met deze mensen kan je veilig bungeejumpen zonder koord. Je blijft toch wel zweven. En genieten.

Win Juke Joint!
Van distributiemaatschappij Lowlands mogen we maar liefst vijf exemplaren van Juke Joint weggeven. Wil je kans maken op deze prachtige verzamelaar? Stuur dan het goede antwoord op de volgende vraag naar: Nico (ovv van naam en adres!): Op welk label verscheen het debuutalbum van Boozoo Bajou: 'Satta'?