Les Homes - Les Hommes (Schema)

Een imaginaire soundtrack over eindeloze autoritten, dooltochten door Berlijn, zonnige stranden, stoffige Spaanse straatjes, rokerige jazzclubs, verlaten vliegvelden en uitbundige carnavaltaferelen

Drums, een hammondorgel en een vibrafoon en wat electronica. Het klinkt zo simpel. Een drietal uit Londen dat zichzelf Les Hommes noemt, deed nog wel een beroep op drie dames die er zwoel en sensueel over kreunen, wat mijmeren en zich zelfs af en toe vocaal mogen uitleven over de stemmige mainstream jazz.

Volgens de drie producers uit Londen laat hun debuutalbum zich bij voorkeur van begin tot eind in 1 ruk beluisteren als de soundtrack bij een denkbeeldige film. Helemaal denkbeeldig is die film niet, want de hoes geeft bij iedere track een intro. "A car interior, the radio is switched on. No other cars are on the road; dawn is about to break, as the driver shifts up the gear. The mist hovers a few feet above the ground as the music wafts out the speaker. The river tightens his grip on the steering wheel just as the road bends sharply to the left and enters the forest." Het trio reikt je dit intro aan voor 'In Spring', de opener van het album. Vanaf dat moment moet je je fantasie gebruiken en met een beetje geluk voert Les Hommes je mee in een muzikaal verhaal over eindeloze autoritten, dooltochten door Berlijn, zonnige stranden, stoffige Spaanse straatjes, rokerige jazzclubs, verlaten vliegvelden en uitbundige carnavaltaferelen.

Meer info en luisterlinks zullen zsm volgen!

Les Hommes blikt op het gelijknamige album terug op vervlogen tijden en neemt mainstream jazz als uitgangspunt voor hun zwoele en exotische cocktail op het lage tempo. Percussie waarbij de hihats zachtjes beroerd worden en een warm geluid waarbij een nadrukkelijke rol voor het Hammondorgel is weggelegd. De dames kreunen en mijmeren zwoel over de sfeervolle, vocale jazzy downtempo stuff met een Braziliaans tintje. En wij zakken langzaam weg. Wij struinen door de straten van Berlijn op zoek naar die ene club totdat we een trompet vanuit een steegje horen klinken. Of we worden ineens verblind door een felle zon. Het zand is gloeiend heet en in de verte klinken de klanken van een gitarist die schijnbaar in zijn eentje op het strand zijn ding zit te doen. Totdat ineens de drums in intensiteit toenemen. Geroezemoes dat steeds harder wordt. We horen een samba. Het geluid neemt toe. En dan is het stil. Nog maar een keer. Play. We zitten ineens weer in die auto en rijden het bos in...

Tekst: Nico