Lektroluv - Elektrifying Elektro Pop (News)

Al dik twintig jaar loopt electro als een rode draad door de elektronische muziek. En opnieuw beleeft het genre een opmerkelijke opleving.

Iedereen die electro als genre serieus neemt, moet toch op zijn minst een plaat als 'Looking For The Perfect Beat' van Afrika Bambaataa & The Soulsonic Force, 'Hip Hop Be Bop' van Man Parrish of het nog immer fantastische 'Clear' van Juan Atkins in zijn of haar platenkast hebben staan. Of in ieder geval iets van de vooruitstrevende Duitse formatie Kraftwerk die zonder uitzondering als groot inspirator wordt genoemd door veruit het grootste deel van de eerste lichting houseproducers en djs uit Amerika. Maar ook nog steeds door Engelse technpopuristen van dit eerste uur als Dave Clarke en Luke Slater die electro steevast op het menu hebben staan.

Ook Engeland werd dik twintig jaar geleden al snel besmet met het digitale virus. Maar de gortdroge computertikken, futuristische bliepjes en simpele akkoorden leidde hier al snel tot de opkomst van de vocale synthpop van bands als Depeche Mode, Ultravox en Human League. Als er een genre is dat alle hypes, trends en hokjes constant schijnt te overleven is het wel electro. Nooit weggeweest en opleving na opleving, iedere keer weer met verrassende resultaten tot gevolg. Luister bijvoorbeeld maar naar het album 'Allright On Top' van Luke Slater dat 8 april verschijnt en waarvoor de electronische syntheziserpopwave van voornoemde Engelse bands als belangrijke inspiratiebron gelden.

Luisteren naar Miss Kittin & The Hacker

Op Lektroluv staan zestien tracks verzameld van artiesten die zich bijna constant in het genre bevinden of zich er door laten inspireren zoals het Duitse Dopplereffekt en DJ Hell naast een producer als Felix Da Housecat die graag meelift op de opnieuw groeiende belangstelling voor electropop en samen met Miss Kittin in amper drie uur de track 'Madame Hollywood' opnam voor het, overigens zeer succesvolle album Kittenz And Thee Glitz. Dat zegt of wat over de fantastische producerskwaliteiten van Felix of aan de lage grens die schijnbaar aan electropop wordt gesteld. Ik ben geneigd om het voor een groot deel van deze verzamelaar op dat laatste te gooien. "I want to make love to a mannequin. I want to fuck it. I want to suck it", klinkt het op de opener van het vage Dopplereffekt. Nee, van indrukwekkende poetische teksten en meeslepende vocalen schijnt het genre het de laatste jaren niet te moeten hebben. Meer van een hoge meligheidsgraad zoals uit een aantal van de gesproken teksten blijkt, al dan niet door de vocoder gehaald. "Suck my dick, kiss my ass. Motherfuckers are so nice, lick my dick. Fuck, fuck, fuck Sinatra", giegelt en wiebelt Miss Kitten als ze samen met de Franse producer The hacker in de studio zit.

Van de bekende gortdroge tikken en simpele, oneindig repeterende akkoorden tot het meer door de Engelse wave beinvloede massieve geluid. Alles trekt in zestien tracks voorbij, van authentieke Krafwerk adepten tot een jongere generatie die eerst house ontdekten en zich toen pas gingen interesseren voor de oorsprong van het geluid wat aan de basis van techno stond. Met name de wat oudere jongeren krabben zich ongetwijfeld achter de oren. Zij trekken 'Planet Rock' van Afrika Bambaataa, 'Rockit' van Herbie Hancock, een album van Kraftwerk of zelfs een oudje van Depeche Mode uit de kast. Maar wie de humor er van in ziet, een aantal van die platte teksten te pruimen vindt haalt een hele aardige cd in huis waarop toch zeker een aantal juweeltjes uit de hedendaagse electropop te vinden zijn. Zoals de opmerkelijke Zweedse cover van Jan Hammers 'Crockets Theme' of de Robot Mix van Strange Sounds van de Italianen Manuel Mind & Valentino Tomasi die ook al terug grepen op een oudje van Alexander Robotnik. En dat klinkt deze oudere jongere toch wel weer als muziek in de oren!

Tekst: Nico