Alex Gopher & Demon - Wuz (Solid)

Weinig nieuws onder de Franse zon, maar wel zeer aangenaam!

Al vanaf het begin speelt Alex Gopher een belangrijke rol in de ontwikkeling, de opkomst en het succes van de Franse dance. In 1985 vormde hij samen met Nicolas Godin, Jean-Benoit Dunckel en Xavier Jamaux de band Orange, die zes jaar lang een bescheiden rol speelde in de Franse indie-scene. In 1991 schakelde Gopher, mede door het succes van house in Europa, over op electronica waarvoor hij graag samen wilde blijven werken met voornoemde mannen. Helaas voor Gopher besloten Godin en Dunckel samen te gaan werken en verder te gaan onder de naam Air. Het onvoorstelbare succesverhaal van dit Franse duo is bekend.

Alex Gopher zat niet stil en met het zwarte geluid uit de jaren zeventig en tachtig, disco, funk en soul, als basis knutselde hij jaren lang aan elektronische ritmes en sounds. Pas in 1995 verscheen de Gopher ep waarmee hij als een van de eerste de internationale aandacht op Frankrijk, en met name Parijs vestigde. Hij deed dat met een groovy, jazzy maar vooral funky discogeluid waarmee Parijs de wereld zou gaan veroveren. Samen met de inmiddels ook zeer bekende producer Etienne de Crecy richtte hij het label Solid op, maar het balletje begon pas echt te rollen met de track 'Mandrake' die verscheen op de eerste Source Lab compilatie. De intense, sfeervolle soundscapes, funky breaks en dubby invloeden werden zijn handelsmerk en met zijn debuutalbum 'You, My baby and I' vestigde de Franse producer wereldwijd zijn naam.

Meer info, ietwat gedateerd: Alex Gopher

Zijn maatjes van voorheen (Air) waren niet te beroerd om een handje toe te steken op zijn debuutalbum, waarbij vooral de lang uitgesponnen dromerige soundscapes rondom de funky discobeats aan hen toegerekend mogen worden. Maar die zoetsappigheid kun je op Wuz wel vergeten. In plaats van de muzikale handjes van Air is het dit keer de Franse producer Demon (Jeremie Mondon) die zijn grijpgrage handen op verzoek van Gopher over de machines liet gaan. Nog steeds freakt Gopher er aardig op los en weet hij een track als Keep on Standing op te rekken tot een ellenlange track van bijna twaalf minuten, waarbij halverwege de beats verdwijnen en de filters onafgebroken open en dicht gaan ergens ver weg in de mist. Maar dan zitten we al aan het eind van het album.

De samenwerking tussen Gopher en Demon levert niks nieuws onder de Franse zon op. Maar de moddervette discobeats, rauwe sound en het bekende trucje met de filters levert op een aantal momenten wel een ongepolijste funky sound op die iedere dansvloer in beweging zal zetten! De mannen van Daft Punk legden de basis waarop Gopher en Demon maar al te graag nog even verder borduren. Ook dit keer komt de inspiratie volledig uit de jaren zeventig en tachtig en is funky disco het ijkpunt. Maar de confrontatie tussen de twee levert een meeslepende sound op die zowel downtempo als uptempo rauw en ongecompliceerd uit je speakers komt borrelen. Na het korte intro krijgen we eerst nog even wat gladde discobeats maar daarna pakt Demon een stuk grof schuurpapier om de beats en sounds behoorlijk op te schuren. Het duo trekt zelfs de Roland 303 uit de kast en laat een smerige acidlijn nog even borrelen op 'Be As One', een meeslepende downtempo track. En opmerkelijk genoeg zijn het juist dat soort downtempo stukken waarbij de rauwe funk uit je speakers dendert. Weinig nieuws misschien, wel zeer aangenaam!

Tekst: Nico