Flightcrank - Beyond All Reasonable Doubt (Copasetik)

Partyscene Redactie | 1 januari 2005
music

Leeroy hopeloos zonder de Prodigy

Flightcrank is een downtempo-project van Leeroy Thornhill, natuurlijk bekend van de Prodigy. De aanstootgevende formatie die omstreeks '97 haar hoogtepunt kent. Het album 'The Fat Of The Land' schiet dan in een keer naar hoogste plaats in de Britse en Amerikaanse albumcharts. Tracks als 'Everybody in the Place', 'Out of Space' en 'Firestarter' leveren de band veel roem en poen op. Echter na de verschijning van het in Amerika gecensureerde 'Smack My Bitch Up' blijft het angstvallig stil rondom het viertal, gedirigeerd door Liam Howlet. Deze producer houdt zich veel liever bezig met autoracen en mooie vrouwen, hetgeen hem veel kleerscheuren en negatieve berichten in de pers opleveren. De overige drie leden verdienen vooral hun geld met de live-gigs die er maar niet komen.

Omdat er vervolgens weinig progressie is te bespeuren rondom Liam en eventuele boekingen op festivals, stapt Leeroy Thornhill in april dit jaar uit de band. Niet wetende dat er in de zomer wel degelijk getoerd gaat worden en er zelfs een nieuwe plaat aankomt. Vier grote gigs krijgt het overblijvende drietal zonder Leeroy te verduren, waaronder het Lowlands festival in Nederland. Het optreden is allesbehalve inspirerend en mist alle energie van het oude Prodigy. Leeroy mist enerzijds de royalty's van de concerten, hij wordt anderzijds niet betrokken bij de slechte prestaties van zijn ex-collega's. Is de nadruk op een solocarierre dan toch de juiste beslissing om anno 2001 muzikaal nog iets voor te stellen?

Tja, op het gebied van gitaarrock, reggae, blues, hiphop en breakbeat misschien wel, maar van de florerende dansmuziek van weleer is geen schrijntje meer over. Leeroy levert met zijn eerste soloalbum een instabiele prestatie af. Het ene nummer biedt, al dan niet door toedoen van topproducers als Finley Quaye, Paul Simm en Lee 'Scratch' Perry, voldoende kwaliteit. Andere tracks zoals het emotieloze 'Inside Out' of de misplaatste reggaehouse op 'Twisted Lee' worden zeer terecht a la minute geskipt. Leeroy zingt zelf aardig wat nummers vol, dit terwijl hij zelf toegeeft over geen zangtalent te beschikken. Een beetje tegenstrijdig naar mijn bescheiden mening. Veertien popliedjes, waarvan ongeveer de helft goed te beluisteren is, maar waarvan er ook zeven stuks echt rijp voor de schroot zijn! Het is de trieste, maar harde realiteit van Leeroy Thornhill anno 2001.

Luisteren naar Flightcrank

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws