Hybrid - Remix and Additional Productions (Distinctive)

Eerlijk is eerlijk. Als je het in je hoofd haalt om grote klassiekers als Cafe Del Mar van Energy 52, Papua New Guinea van Future Sound Of London of Bodyrock van Moby te remixen, getuigt dat in ieder geval van lef. Of de resultaten daarvan net zo sterk zijn als de originele versies valt te betwisten, maar dat mag nooit de bedoeling zijn geweest van Hybrid. Een formatie van producers uit Wales, bestaande uit Mike Truman, Chris Healings en Lee Mullin, die eveneens als live-act indruk heeft gemaakt op de mondiale dansvloeren. Hun vorige album Wide Angel uit '98 bracht ze naar de top, want met een mengeling van spannende melodieuze housemuziek en heftige experimentele elektronica is hun visitekaartje allerminst onopgemerkt gebleven.

Op dit album worden tien tracks van grote jongens die zowel uit de pop als dansmuziek komen onder handen genomen. Helaas, maar het trio slaagt er niet vaak in om een andere, goede draai aan de originele versies te geven. Cafe Del Mar, Bodyrock en Vernons Wonderland worden zonder blikken of blozen verkracht. De heren tonen geen enkel respect voor het origineel, hetgeen nu juist zo belangrijk is van een goede remix. Op Papua New Guinea, Never Gonna Back Down van BT gaat het nog wel, maar dat is veel te weinig voor de kwaliteitsmuziek van Hybrid. De muziek is te vaak te onrustig en er wordt teveel aan dezelfde ritmepatronen en melodielijnen gewerkt, wat de spanning nu niet bepaald ten goede komt. Nee, met veel smart wacht ik op het vervolg van hun sterke lp Wide Angel, die hopelijk net zo smakelijk klinkt als de titel al deed vermoeden! Deze remixcompilatie heeft dat duidelijk niet.

Luisteren naar Hybrid