Een beetje ellende kan geen kwaad

Nou mensen, niet allemaal de kopjes laten hangen. Banken staan op het punt van omvallen, banen verdwijnen als sneeuw voor de zon en de noodmaatregelen van kabinet zullen ons allemaal in de portemonnee treffen. Maar er is een lichtpuntje: niets is namelijk zo goed voor de ontwikkeling van nieuwe muziek als een flinke crisis.

Al decennia lang worden muzikanten geïnspireerd door ellende, uitbuiting, misstanden en de opluchting wanneer er een einde komt aan zo’n periode van malaise. Eind 19^e eeuw klonken de gospels en spirituals van Afrikaanse slaven over de katoenvelden van plantages in de Verenigde Staten; met melodieën en ritmes die later verwerkt zouden worden in o.a. jazz, (rhythm &-) blues, cajun en veel later, in de jaren vijftig van de vorige eeuw, zelfs in de soul.

In de jaren zeventig, gevoed door onvrede in de ‘lagere sociale klasse’ en economische terug-gang, bliezen jongeren stoom af met een gloednieuwe anarchistische en rauwe variant van rock ’n roll, de punkmuziek. De hoge werkloos-heid en slechte economische omstandigheden in de jaren die daarop volgden, zorgden ook voor een vogelvlucht in veel andere muziekstromingen.

Van de eerste moderne industriële elektronica van het Duitse Kraftwerk en de ultra noir-sound van het Britse OMD en Joy Division, het ontstaan van de hiphop in de ghetto’s van New York, tot de ontwikkeling van techno in Detroit (de stad die in de jaren tachtig getroffen werd door een zware crisis in de auto-industrie); al deze muziekstijlen waren een heftige reactie op de ellende die artiesten om zich heen zagen.

Ook zijn er altijd muzikanten geweest die de misère proberen te compenseren met nieuwe opbeurende vormen van muziek waarin je totaal kunt wegvluchten, zoals funk, disco en house. En na een recessie komt uiteindelijk een periode van economische rust, wat weer een golf van lichtere en vrolijke muziek met zich meebrengt (dixieland in de jaren twintig van de vorige eeuw en rock ‘n’ roll na de Tweede Wereldoorlog).

We kunnen, na pakweg twintig jaar van economische welvaart, dus niet wachten om te ontdekken welke muzikale ontwikkelingen de huidige recessie met zich mee zal brengen. Wordt donkere anarchistische dubstep de stem van de onvrede? Zal de elektronische muziek nieuwe rauwe en abstracte werelden gaan verkennen? En wat gaat er gebeuren in de pop- en rockscene? Of krijgen we binnenkort een geheel nieuwe stroming voor onze kiezen, die een openbaring zal zijn voor muziekliefhebbers over de hele wereld? Onze stelling is dan ook:

Hoera, we zitten in een recessie!