Vooral in Nederland geen plaats meer voor ‘true house’

Onlangs verscheen via het Britse BBE-label, in samenwerking met Junior Boys Own, de dubbelaar ‘House Ain’t Dead’, samengesteld door Faith. Het tienjarige bestaan van de gelijknamige Londense partyorganisator wordt via deze release gevierd. Maar is de housescene nog wel alive?

True house; housemuziek met diepgang, met invloeden uit de soul, funk en disco - heeft die sound anno 2008 nog wel bestaansrecht? Met name in ons land hebben organisatoren van de zogenaamde true house-party’s het zwaar. Waarom heeft DJ Leroy Styles de stekker van deephouse-concept Looks in de Rotterdamse Thalia Lounge eruit getrokken? Waarom trekken de jongens van Diephuis geen volle zalen, ondanks hun prachtige (deep)housesets?

Waar blijft die tijd dat je in de Amsterdamse club More terecht kon voor clubavonden waar true house de scepter zwaaide? Waar partyorganisatoren als Club Risk hun nek uitstaken om het ware housegeluid aan de man (en vrouw) te brengen? Draait de Nederlandse house-dj met de meest bizarre platencollectie, Cassie6, nog wel eens?

Waarom draaien voormalige househelden als DJ Roog, Ronald Molendijk, Erick E en Lucien Foort vandaag de dag louter sets vol piemeltjes- en handtasjeshouse zonder enige vorm van diepgang? Misschien wel omdat de vraag naar soulvolle, door funk en disco beïnvloede (deep)house in Nederland nog maar kan rekenen op een handjevol liefhebbers?

Als we de jongens van Faith moeten geloven, is housemuziek zoals die ooit bedoeld was nog springlevend. Maar waarom staat hun nieuwe verzamelaar vol tracks die over de datum zijn? Is ‘Pannikattack’ van Plastikman geen technotrack? Toegeven: de mix, met tracks van o.a. Karizma, DJ Spen, Henrik Schwarz en Pepe Bradock, swingt verder de pan uit. Maar het zal ons betwijfelen of deze cd als het spreekwoordelijk zoete broodje over de toonbank gaat.

De Stelling van deze week luidt dan ook: ‘True’ House is dood!

Faith Fanzine