Vrouw (de (v.)): 1. volwassen mens van het vrouwelijk geslacht….

Online databases voor vrouwen in de elektronische muziek, aparte top 100-lijstjes voor vrouwelijke dj’s, boekingskantoren die zich exclusief op vrouwen richten en speciale clubavonden waarop alleen vrouwelijke artiesten geprogrammeerd staan; zijn dit soort concepten anno 2008 niet vreselijk achterhaald?

In de begindagen van de house waren de dj-booth en de studio het domein van de man. In Nederland zagen we sporadisch een Miss Djax, Miss Monica, Dana of Isis op een flyer verschijnen. Wanneer één van deze dames in die tijd ergens een dansvloer op zijn kop had gezet, hoorde je bij het verlaten van de club nog wel eens verbaasde reacties: “ze kan nog écht goed draaien ook!”; alsof leden van het andere geslacht genetisch niet in staat zouden zijn om twee platen mooi in elkaar over te laten lopen.

Hoewel het aantal vrouwelijke dj’s en producers gedurende de jaren negentig al flink toenam, bleef dit muzikale seksisme hen toch parten spelen. Het lukte maar weinig dames om internationaal naam te maken en ze waren voornamelijk te zien op lokale en nationale feestjes.

Zelfs in 2005 werd één van de grootste namen in de huidige minimal en techno nog even goed op de hak genomen: Na een artikel over het ‘uberhippe’ gedrag van de Minus-clan werd de zin “Magda, make the tea” door de hele dancescene overgenomen en afgedrukt op T-shirts en koffiemokken. Magda zag er de humor wel van in en ging daarna regelmatig met ketels en waterkokers op de foto, maar het is natuurlijk een behoorlijk stereotiepe opmerking.

Het is dan ook niet zo vreemd dat er sinds de jaren negentig speciale boekingskantoren voor vrouwen en sites als Female:Pressure (een online database voor vrouwen in de elektronische muziek) in het leven zijn geroepen. Een tegengeluid voor die vreemde houding ten opzichte van vrouwen, die als professionals ook gewoon hun brood probeerden te verdienen in de elektronische muziek. Maar bij de aankondiging van de DVD ter ere van hun tienjarig bestaan, waarop alleen maar beeldmateriaal van vrouwelijke vj’s en videoregisseurs staat, bekruipt je inmiddels toch een gevoel van overbodigheid. Dat station zijn we in 2008 toch al wel gepasseerd?

In sommige gevallen versterken goedbedoelde initiatieven de vooroordelen zelfs. Tijdens de nieuwe clubavond Stitch, waarvoor alleen vrouwelijke artiesten worden geboekt, was op 19 april in Studio 80 een hoekje ingericht met designerkleding van Open Shop. Alsof er in iedere vrouwelijke danceliefhebber eigenlijk een koopverslaafde PC Hooftstraat-muts schuilt, die geen uurtje zonder shoppen kan! Misschien leuk om er volgende keer een hoekje met Tefal-pannen en stofzuigerzakken bij te zetten? Een clubavond die de positie van vrouwelijke artiesten serieus wil verbeteren zou toch beter moeten weten.

Tegenwoordig vliegen de dikke sets en producties van artiesten als Estroe, Shinedoe, Magda, Jennifer Cardini, Sandrien, Miss Kitten, Ellen Allien, Anja Schneider, Misstress Barbara, Gayle San, Monika Kruse, Mary Ann Hobbs, Clara Moto, Martine & Eva Maria, Miss Melera en Naald & Draad ons om de oren. Een aantal van deze dames runt succesvolle labels en ze trekken regelmatig volle zalen. Is het niet eens tijd om dat verhaal van de vrouwelijke dj ‘die niet voor vol wordt aangezien’ nu eens te laten varen? Onze stelling is dan ook:

Positieve discriminatie van vrouwen in de dance is totaal achterhaald.