Stelling: albums hebben geen meerwaarde meer

Partyscene Redactie | 13 maart 2008
onbekend

Doe mij die maar…

Zoals je met regelmaat op deze site kunt lezen in het releaseoverzicht en de recensies, vliegen de nieuwe albums van artiesten ons anno 2008 nog altijd om de oren; met hoogtepunten, maar ook dieptepunten. Als je digitaal muziek koopt, hoef je die dieptepunten inmiddels niet meer aan te schaffen. Is dat een goede ontwikkeling?

Cursus 'Creatief met oude albums'Het is ergens in de jaren tachtig. Je bent net de stad in geweest en hebt je eerste lp ooit aangeschaft. Vol verwachting haal je het vinyl uit de hoes om het te bekijken, want je eerste aanschaf is ook gelijk een limited edition: gekleurd vinyl, woehaaa! Aangezien je zelf nog niet in het bezit bent van een pick-up, moet je wachten tot je grote broer de hort op is tot je het album op zijn kamer op een lekker volume kunt beluisteren. Dan hoor je de hit die je al kende en nog drie hele vette tracks. Vier zijn er een stuk minder, maar die andere tracks draai je werkelijk grijs.

Het is ergens in de jaren negentig. De pick-up is ingewisseld voor de cd-speler en natuurlijk heb je er al lang en breed zelf één in bezit. In eerste instantie koop je trouw de albums van je favoriete artiesten, maar tegen de eeuwwisseling begint het P2P-fenomeen zich te manifesteren. Als één bepaalde track van een album erg dik is, maar de rest valt behoorlijk tegen, begin je te overwegen om Al je favoriete tracks passen op één vinger.deze dan maar van het web te plukken. Cd’s zijn immers behoorlijk prijzig. Wel probeer je toch de vibe van het gehele album op de één of andere manier mee te krijgen en spreek je met jezelf af dat je ‘m koopt als er twee of meer vette nummers op staan.

Het is 2008. De digitale revolutie is in volle gang en dreigt de traditionele geluidsdragers als vinyl en cd voorgoed overbodig te maken. Je koopt soms nog wel eens een cd of misschien lp, maar via de digitale muziekportals kun je een album ook per track kopen. Je hoeft niet meer te kiezen en kunt die slechte tracks gewoon lekker laten zitten. Maar de artiest had die ‘slechte tracks’ er toch eigenlijk niet voor niets opgezet? Mis je nu misschien totaal de muzikale boodschap van het album? Of interesseert dat je weinig en beschouw je het gewoon als losse tracks?

De stelling luidt dan ook: Het uitbrengen van een album heeft anno 2008 geen enkele meerwaarde!

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws