DJ-ambassadeur: handige marketingtool of nuttige bezigheid?

Dj’s tegen discriminatie, dj’s tegen aids, dj’s tegen oorlog. Aan elk goed doel is tegenwoordig wel een dj-ambassadeur verbonden, met name om ook de jeugd geïnteresseerd te krijgen in maatschappelijke problemen. Maar werkt dat überhaupt? Of is het toch vooral een imago-kwestie?

Het is natuurlijk al zo oud als de weg naar Rome, muzikanten die zich verbinden aan goede doelen om fondsen te werven en de problemen onder de aandacht te brengen van jongeren. In eerste instantie waren het vooral rockbands en popartiesten, die met massale benefietconcerten als Life Aid, Band Aid en recent nog Live 8, de goede doelen steunden. De laatste jaren heeft de dancescene deze markt echter ook ontdekt.

Zo heeft Dave Clarke zich verbonden aan Warchild, draait Tiësto al een tijdje mee in de Dance4Life-projecten en kwamen er na de tsunami eind 2004 in Azië speciale Tsunami Aid-releases van bekende danceproducers in de schappen van de platenzaken te liggen. Voor de paar dj’s die nog geen project hadden gevonden is er nu DJ’s Against Discrimination (een project van Amnesty International) en onder die vlag touren de betrokken dj's de wereld over met de ‘Make Some Noise Tour’. Mocht je trouwens echt een heel erg bekende dj zijn, dan is één goed doel natuurlijk niet genoeg en doe je er, ondanks je volle tourschema, gewoon twee tegelijk. Zo is Ferry Corstens ambassadeur voor zowel DJ’s Against Discrimination als KidsRights.

Vooral de indrukwekkende artiestenlijst van Warchild is erg trendy met enorm veel internationale celebrities. Als je daar niet op te vinden bent, tel je eigenlijk niet mee in de maatschappelijk bewogen kringen binnen de muziekwereld. Je kunt je afvragen of het echt nodig is dat al deze bekende mensen zich met hun naam aan een doel verbinden.

Een grote organisatie als het Amerikaanse Human Rights Watch werkt bijvoorbeeld helemaal niet met artiesten of celebs, maar weet toch voldoende fondsen te creëren om goed te functioneren. Ook is het nog maar de vraag of het specifiek aantrekken van dj’s als ambassadeurs, de jongeren wel inzicht geeft in de werkzaamheden van het goede doel. De gemiddelde danceliefhebber gaat gewoon naar een feest, omdat de line-up vet is en niet omdat het nou toevallig door Amnesty wordt georganiseerd. Tenslotte lijkt het ook vrij onlogisch dat bekende dj’s met overvolle tourschema’s, zich echt persoonlijk kunnen inzetten voor een goed doel. Dit zal toch voornamelijk voor rekening van hun management komen.

Hoewel het belang van de hierboven genoemde organisaties buiten kijf staat, komen we voor de dj-ambassadeurs toch tot de volgende stelling:

DJ-ambassadeur zijn, dat is vooral heel goed voor het imago.

Ben je het eens of oneens met de stelling? Laat het weten in het forum hieronder.