Summer Lake 2012 report

frank | 17 september 2012
party reports

Ook dit jaar hebben we weer een geweldig goed festival seizoen gehad. Ik heb heel veel mooie feesten bezocht en ik ben uit mijn dak gegaan op tal van grandioze DJ sets. Maar met de verandering van de seizoenen, zullen de feesten vanaf nu ook steeds meer naar binnen geplaats worden. Op een enkel standfeestje na, was Summerlake Outdoor Festival het laatste buiten festivalletje voor 2012. En ook al is het maar een klein festivalletje, het is wel groot in de gezelligheid. Althans, dat was mijn ervaring in de Grotesque Area. 
 
Op het begin van de dag was het nog redelijk rustig, nou zeg maar gerust leeg, op het gehele terrein. Via de ingang kwam je direct uit het mainstage, en hier was rond 12:30 nog helemaal niemand te bekennen. Na even een rondje te hebben gelopen, en wat bekende gezichten te hebben gesproken, heb ik toch meteen mijn onderkomen gezocht in de Grotesque tent. Muzikaal gezien was dit voor mij ook de hoofdreden om naar dit feest te gaan. Ook al hou ik zelf van veel stijlen binnen de EDM, trance blijft toch mijn eerste liefde. 
 
 
De line up zag er in de loop naar het feest zeer goed uit, en met een DJ die uitviel, en een DJ die door ziekte vervangen werd, was het uiteindelijke programma nog steeds van een goede klasse. 
 
Wat me hier, en overigens op veel Grotesque feesten opviel, is dat de tent toch in een redelijk snel tempo vol liep. Tijdens de eerste DJ was het uiteraard nog vrij leeg. Maar Adem Seller en Mark Sixma hadden toch het geluk om voor een aardige menigte de draaien. En dat draaien deden ze weer heel erg verrassend. Adam met een geweldige opbouw, die er in korte tijd toch een paar BPM’s boven op gooide. En Mark Sixma ging gelukkig op die zelfde manier door. Je ziet deze DJ helaas ook maar erg weinig. Veel te weinig eigenlijk, maar daardoor blijft zijn stijl wel elke keer opnieuw een verrassing. 
 
Zowel Artento Divini en Menno de Jong draaien toch iets beneden mijn verwachting. En dat ligt dan misschien ook wel meer aan mijn verwachting dan aan hun kwaliteiten, maar naar mijn gevoel miste het gewoon iets. Iets eigen, iets unieks. Een specifieke stijl waarin hun set onderscheid maakt van de rest, dat miste ik helaas. Ook al was het lekker, en heb ik ook zeker als een dolle staan dansen, het was niet echt vernieuwend wat ze brachten, en zo nu en dan bleven ze ook te lang en te veel op een en de zelfde stijl hangen. 
 
 
Leon Bolier daarentegen, is toch wel degelijk iemand met een eigen stijl. In zowel producties als DJ sets. En dat liet hij hier ook weer merken. Deze set was voor mij wellicht toch het hoogtepunt van het feest. Diverse van zijn heerlijke plaatjes kwamen voorbij, afgewisseld met tracks van een hele andere stijl. Hiermee hield hij zijn set spannend en afwisselend. EDM heeft tenslotte veel stijlen, en juist de laatste jaren zie je steeds meer dat er nog maar weinig hokjes zijn waar je bepaalde muziek in kan plaatsen. Alles loopt door elkaar heen, en als je het mij vraagt moet je daar als DJ ook wel degelijk in mee gaan. Trance, House en Electro kunnen samen namelijk heel erg goed voor een geweldig eindresultaat zorgen. Maar helaas durft nog niet elke DJ dat aan. 
 
Leon Bolier maar ook RAM durven dat gelukkig wel. Op de langdradige intro van RAM’s set na, was zijn set ook een van de betere van de avond, dus ook hier was stilstaan heel erg moeilijk. 
 
 
Die moeite om stil te blijven staan had ik eigenlijk ook wel gehoopt van Sean Tyas, de vervanger van John O’Callaghan. Maar helaas koos hij er toch voor, om in tempo lager te gaan zitten als de set van RAM. Tijdens zijn opening dacht ik even aan een dieselmotertje, die even de tijd nodig heeft om warm te lopen, maar ook gedurende de anderhalf uur die volgde zat er geen stijgende lijn meer in. Jammer eigenlijk, aangezien iedereen weet dat hij zoveel beter kan.
 
Ik heb inmiddels wel gemerkt dat Sean Tyas zelf diverse stijlen heeft. Ooit draait hij sets met diverse electro invloeden erin, waarbij tracks als “By The Way” dan ook perfect in passen. Met een geweldig energie, en BPM’s richting de 140. Zo’n set die hij afgelopen jaar op Metropolitan draaide bijvoorbeeld. 
 
Vandaag was het helaas minder. Maar dat betekend uiteraard niet dat het geen geweldig feest was. Integendeel. Het was weer lang geleden dat ik zo erg genoten heb op een feest. De muziek was op sommige moment misschien wat eentonig en minder dan verwacht, maar daarnaast was de sfeer perfect. Iets wat bij Grotesque zo goed als standaard is. En iets wat ook voor een voelbaar groot contrast zorgde toen ik even op het mainstage ging kijken. Naast het feit dat de geluidskwaliteit daar werkelijk te triest voor woorden was, was er eigenlijk helemaal geen sfeer. Meteen een heel ander soort publiek. 
 
Organisatorisch gezien zag het feestje er ook weer goed uit. Al waren er misschien iets te weinig barren, en het feit dat bij een van de twee barren tegen het eind van de avond het bier op was, dat kan natuurlijk echt niet. En vreemd genoeg was de locatie van de enige toiletten een beetje onhandig gekozen, waardoor iedereen van het mainstage langs de toch al druk bezochte eetkraampjes moest lopen, om bij de WC’s uit te komen. Had deze dan meer in het midden geplaatst! Maar al met al gaf deze opzet niet al te veel oponthoud en ongemakken. Dat valt op een kleinschalig feest als dit natuurlijk toch altijd wel mee. 
 
Dus met enig geluk kunnen we volgend jaar weer opnieuw van dit mooie feestje, op deze mooie locatie, genieten. Hopelijk wederom met een Grotesque stage, want dat blijft voor mij toch de nummer 1 area op dit festival. 
 
Verslag + Foto's: Dominic Wetzer

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws