Party report: Welcome to the future

Wat: Welcome To The Future
Waar: Het Twiske, Oostzaan
Wanneer: 27 juli
Reporters: Gloria van Breukelen en Merel Burmeister

Als een donderslag in de donkere hemel. Zo voelde het toen ik het weekendje reporten op Tomorrowland aan mijn neus voorbij zag gaan. Twee andere Clublife-collega’s waren wel de gelukkigen. Ben je benieuwd naar hoe het er in het Belgische Boom aan toe gaat? Check het hier.

Als schrale troost mocht ik met mede-reporter Merel Burmeister naar Welcome To The Future Festival (WTTF). En om eerlijk te zijn: ik had dit festival voor geen goud willen missen. Sterker nog: misschien kan ik WTTF vanaf heden wel mijn meest favoriete festival noemen. En Tomorrowland? Ach, misschien volgend jaar, hoewel ik verwacht dat ik volgend jaar gewoon weer op WTTF sta.

K*tweer

Als een donderslag in de donkere hemel. Dit gevoel kreeg ik wéér toen ik de ochtend voor WTTF uit mijn raam keek: keiharde regen en onweer! Zonder al te veel verwachtingen, het was immers mijn eerste keer, vertrok ik in mijn korte broek (qua warmte was er niets te klagen), een tas vol droge kleren en met een paraplu boven het hoofd naar Het Twiske te Oostzaan.

Achteraf waren al deze voorzorgsmaatregelen onnodig, want hoewel het aan het begin van het festival met bakken uit de hemel kwam, zat ik op dat moment droog in de trein en eenmaal aangekomen op het festivalterrein was er geen vuiltje aan de lucht. Het was zelfs het grootste deel van de dag zonnig en bloedheet.

Vlekkeloos

Hoewel het er de week voor dato even op leek dat alles tegenzat, was er op deze festivaldag helemaal niets te klagen. Toen wij op Amsterdam Sloterdijk aankwamen, was er niets meer te merken van het zogenaamde noodweer, stonden de pendelbussen in rijen klaar en verliep het entree vlekkeloos.

Eenmaal binnengekomen begint het bekende riedeltje: munten halen, toiletbezoekje, drankje halen en het festivalterrein afstruinen! Dat dit festival anders is dan andere, was meteen te merken. Zo houdt WTTF van het milieu en werken zij, hoe toepasselijk, ‘aan de toekomst’. Nou, als dit de toekomst is: dan teken ik er voor!

Een beter milieu... juist!

Voor de minder fortuinlijke festivalganger had WTTF een goed idee: verzamel tien bekers en krijg er één muntje voor terug! Help je gelijk een handje mee aan de natuur. Ook werd het afval gescheiden door verschillende prullenbakken per materiaalsoort neer te zetten en liep er een groot aantal schoonmakers rond.

Nog een leuk alternatief: de blauwgekleurde zakjes Gemeente Pils. Voor twee munten kocht jij je zakje water, die je heel handig aan je broek kon klikken en waren er verschillende punten op het terrein waar jij je zakje gratis kon bijvullen. Zo hoefde je niet het onhygiënische water uit de kraantjes bij de toiletten te gebruiken en scheelde het tevens een hoop plastic.

Zeven stages

Het festivalterrein telde zeven stages. De pers kreeg een handige timetable uitgedeeld, tot ongenoegen van andere festivalgangers die maar al te graag even een blik op ons blaadje wilde werpen. Wel hingen er verschillende borden met de routebeschrijving en timetable. Toch hebben wij tot heden de plattegrond nog niet kunnen uitvogelen en was het vaak maar raden in welke tent we nou eigenlijk stonden.

Ons favoriet was zonder twijfel de ‘Techno’-tent, hoewel wij ons afvragen: er werd op dit festival toch niets anders dan techno gedraaid? Deze tent was bij een groot deel van de festivalbezoekers in trek en stond dus ook afgeladen vol. Maar hoewel het festival was uitverkocht, was het nergens echt te druk.

Dansen, iemand?

Omdat wij geen zin hadden in zwetende hoofden, verruilden wij de tent voor de openluchtarea Mainstage. Qua muziek vonden wij het hier net iets te soft en hier waren veel mensen het met ons eens.  Zo ging dj Ellen Allien zelf helemaal los achter de draaitafel maar kreeg ze niemand aan het dansen.

WTTF bewaarde al het lekkerst voor het laatst. Want na Ellen Allien waren dj’s Shaded, Dubfire en Joris Voorn aan de beurt! Toch renden wij nog even snel naar de Techno voor de afsluiter Secret Sinema en kon je in de Future-tent je laatste energie kwijt bij Solomun.

Meer dan muziek

Op WTTF kon je niet alleen maar losgaan op de lekkerste technobeats, er was nog veel meer te doen! Had jij gedurende dag de liefde van je leven gevonden, dan kon je komen trouwen bij de Wappie Techno Liefde-kerk (een alternatief van de gelijknamige Facebook-pagina) inclusief pastoor en bruidsmeisjes. De ‘hipsters’ konden zich even lekker terugtrekken in een hangmat tussen de bomen, en mensen die graag een leuk kiekje voor Instagram wilden, konden een foto maken in de containers met huiskamer-setting.

Het meest blij werden wij van de Jillz-zweefmolen. Bij aankoop van een Jillz kreeg jij toegang tot deze attractie. Het laten zien van het persbandje, de belofte dat we er een stukje in ons verslag over zouden schrijven (bij deze!) en een beetje lief lachen, volstond ook. En hoewel het in attractieparken ten strengste verboden is om te schommelen met de stoeltje, hadden de Jillz-werknemers (die tevens erg smakelijke hapjes voor onze ogen waren) hier lak aan en werd je hardhandig heen en weer geziept.

Helemaal goed

Al met al was het een geweldige dag. De sfeer was relaxed, WTTF trekt een super leuk publiek en ook over het weer was niets meer dan goeds te vertellen. Om 23.30 (een halfuur eerder dan gepland) was het voor iedereen tijd om naar huis te gaan door de verwachte noodweer. Ook de terugweg verliep voor ons voorspoedig, hoewel ik hoorde dat het bij de taxi’s en auto’s een flinke chaos was. Wij hebben het nog droog naar de trein gehaald, maar eenmaal van het station naar huis, kwam de regen met bakken uit de hemel vallen. Ach, een kleinigheidje hou je altijd.