Party report: Ouwe Stijl Is Botergeil [14 december 2013]

Wat: Ouwe Stijl Is Botergeil
Waar: Pand 14, Amsterdam
Wanneer: Zaterdag 14 december
Line up: Putty, Max Death (live), Kaycie, Triqo, Xquriator, Apac & The Irritainer, Niro, Enforcer, Faniac, Simon Underground, The Hitman, Frantic Freak
Reporter: Wim Neel
Fotograaf:

Waar vele organisaties het nalaten om de minder voor de hand liggende early platen en artiesten aan bod te laten komen, zijn er gelukkig nog kleine organisaties met de juiste instelling. Ouwe Stijl is een feest dat het gat in de markt ontdekte en ervoor zorgt dat de mensen die de hitparade van de grote concepten beu zijn, ook een uitlaatklep vinden. We bezochten eerder al een editie in de Lax te Amsterdam, maar gezien de nakende sluiting van Pand 14 besloten we ook deze locatie maar eens te ontdekken. Jammer dat het dan meteen voor de laatste keer zou zijn.

Verkenning

De deuren zouden pas om 23.00 uur openen, maar gelukkig niet voor 08.00 uur sluiten dankzij de 24-uurs vergunning van Pand 14. Wij zorgden ervoor mooi op tijd voor de deur te staan en dat bleek geen overbodige luxe, want er stond al een behoorlijke rij waar ook nog eens geen beweging in leek te komen. We hebben toch wel een dikke 45 minuten in de gierende wind moeten wachten alvorens we de goed verwarmde hal konden betreden.

Hier werd je kort gefouilleerd, dus de reden van het oponthoud bleef ons een raadsel. Meteen rechts kon je de kaarten afgeven (of aanschaffen voor de late beslissers). Aan de linkerkant vond je de gratis garderobe. Dat is mooi binnenkomen! Vervolgens loop je tegen een trap aan die zich splitst. De ene vlucht trappen passeert de muntenkassa en de andere de bar. Muntjes kostten elf euro voor 5 stuks. Toch vrij duur en een irritant systeem voor een underground feest op zo'n locatie.

Feest

We werden er al voor gewaarschuwd door vrienden die er eerdere feesten meemaakten en het is inderdaad een vreemde gewaarwording als plots de bar zoek is. De bovenste zaal is immers cirkelvormig en draait bovendien rond. Het mooie is dat de sfeer meteen ook verandert, de zaal is gedurende de avond eigenlijk nooit hetzelfde, waardoor dit voor ons de interessantste zaal was. Dat had ook te maken met de gigantische hitte die beneden heerste. Daar was het plafond lager en de zaal was ook kleiner dan de koepel.

Slim waren de zwarte doeken die boven tegen de ruiten van de koepel geplakt waren. Hierdoor werd een duistere sfeer behouden, ook wanneer er iets te doen is tot de zon weer opkomt. Niet dat het zonnig weer werd de volgende dag, maar toch. Er werden ook wat beelden op de koepel geprojecteerd, maar erg schokkend waren die niet.

De line-up bestond uit veel jonge en onbekende gasten uit eigen rangen, wat het feest muzikaal erg interessant maakte. Putty beet de spits af boven en toonde zich behoorlijk fan van Dj Delirium met 'Sound Of The Beast' en 'Dance All About'. Ook 'Get Raw' kwam voorbij. Jammer dat het geluid nogal wisselde per plaat. En ja, hij draaide met vinyl dus alweer een pluspunt. Tegelijkertijd vond de voorbereiding van de live-act Max Death plaats. Deze werd in goede banen geleid door Simon Underground waardoor het geluid verbeterde en de laatste platen van Putty ook meteen beter klonken.

Simon hielp ook tijdens de live-act mee door zijn bekende scratches naar boven te halen. Geregeld kroop hij vanachter de dj-booth om tussen het publiek te komen feesten in zijn prachtige Thunderdome longsleeve. Dat toonde des te meer aan hoeveel zin hij had in dit feest en hoe hij de vibe van het feest kon waarderen. Tracktitels moeten we jullie schuldig blijven omdat we niet echt bekend zijn met het oeuvre van Max Death. Hard was het alleszins, maar wel wat kaal in onze ogen.

“Schoenmaker blijf bij je leest” luidt het spreekwoord en dat ging zeker op voor de mc, want na het Engelse intermezzo nam hij de draaitafels over als Kaycie. Daarbij werden vette nummers als 'Gabber Fight', Daytona's 'Love’s In Need' en Delta 9's 'Speakerworship' afgewisseld met een vervelende kerstplaat en Technohead’s 'I Wanna Be A Hippie'. Om niets van de tweede Engelse headliner te missen, besloten we op tijd naar beneden af te zakken want waarschijnlijk wilden wel meer mensen Simon Underground aan het werk zien tijdens een zeldzame vroege boeking.

Simon opende zijn set met een opeenvolging van enkele tracks van The Stunned Guys, zoals 'Our Definition Of The Oldstyle' en 'Beat is Coming', om vervolgens helemaal ons hart te stelen met Lenny Dee's 'Let Ya Feet Stomp'. Een zeldzame plaat op feesten, helaas. Na extreem vette scratches en beat juggling volgden nog early terror klassiekers als 'Cut Her To Bits', 'Blows To The Nose' en 'Ya Mutha'. Kortom: een set om je vingers bij af te likken.

Terug boven werden de laatste twee uur verzorgd door Apac & The Irritainer. Hier kwamen we om in de vele vette nummers die er op ons afgevuurd werden. Een korte greep aan wat we gehoord hebben: 'Natural Born Killers', 'Bust That Ass', French Connection's 'Bullshit', Ralphie Dee's 'Mad As Hell', 'Terror Is Timeless', Omar Santana's 'Da Joint', 'Gangster' van 3 Steps Ahead en 'Gabber Is The Sport'. Het was nog steeds aardig druk toen we rond 06.30 uur besloten om toch maar aan de lange terugreis te beginnen.

Conclusie

Ouwe Stijl maakt hoe langer hoe meer duidelijk dat er een behoefte is aan dit soort feesten en muziek. Met deze locatie spelen zij des te meer in op de behoefte aan exclusiviteit op alle vlakken. Jammer dat het de laatste keer was, natuurlijk, maar we zijn benieuwd wat de toekomst brengt. Voor de liefhebbers is een lange reis naar dit soort feesten in ieder geval de moeite waard. Misschien wordt er zelfs een locatie buiten Amsterdam gevonden? We hopen erop in ieder geval!