Wat: Down Under Festival
Waar: Strandbad De IJzeren Man, Eindhoven
Wanneer: Zaterdag 19 april
Line-up: Sidney Samson, Rank 1, Bassjackers, Richard Durand, Billy The Kit, Max Graham, Gregor Salto, RAM, Lucien Foort, Artento Divini, Mitch Crown, Juventa, Mitch de Klein, Soixanteleuf
Reporter: Shirley van der Bilt
Badplaats de IJzeren Man is een mooie, leuke en sfeervolle locatie voor een festival van dit formaat. Langs het meer zijn grote grasvelden omringd met bomen waardoor de locatie een gezellige sfeer uitstraalt. Met grote houten steigers over het meer is er ook gelegenheid lekker rustig aan het water te zitten. Voor ons was het dit keer een uurtje rijden, maar de locatie is met de auto wel het makkelijkst bereikbaar. Hoewel er op de site werd aan gegeven dat er gepast of met chipknip betaald moest worden voor het parkeren, vonden wij een gratis parkeerplek op nog geen tien minuten loopafstand.
Het was een prachtige dag, de lucht was strakblauw en de zon liet zich voor deze tijd van het jaar van zijn beste kant zien. Onderweg naar de ingang van het festival hoorde je de muziek en dit leek nog wel eens een perfecte dag te worden. Helaas werd ons enthousiasme vrijwel direct al een stuk minder toen we bij de ingang aankwamen. Waarschijnlijk besloten vele bezoekers, net zoals wij, dit festival wat later in de middag te bezoeken. Gezien de timetable van de line-up was dit begrijpelijk, maar hierdoor stond er een lange rij bij de ingang. Met drie doorgangen om je ticket te laten scannen duurde het dan ook wel bijna een half uur voordat je binnen was. Eenmaal bij de doorgang bleek dat er aan de andere kant ook een doorgang was, echter werd dit totaal niet aangegeven en maakte bijna niemand hier dan ook gebruik van. Eenmaal binnen wilden we aan de standaard routine beginnen van het halen van een kluisje, muntjes, en een bezoekje brengen aan het toilet. Echter waren er tot onze grote verbazing geen kluisjes meer. Gezien de hoeveelheid kluisjes die er stonden begrepen we wel waarom, maar je zou toch immers verwachten dat een organisatie hier goed op inspeelt wanneer een festival is uitverkocht. Extra kluisjes waren wel onderweg, maar die kwamen pas na half 5 dus moesten we voorlopig even met onze tassen en jassen op sleeptouw. Dan maar muntjes halen. Ook hier was geen rekening gehouden met het bezoekersaantal. Met maar vier kassa’s mochten we drie kwartier in de rij staan om aan muntjes te komen. Gelukkig hoorden we van een andere bezoeker dat je hier ook je plasbandje voor de wc moest halen, anders hadden we weer drie kwartier in de rij mogen staan. Achja, anderhalf uur verder konden we eindelijk naar de house stage, waar Gregor Salto al aan zijn set was begonnen. Met een drankje in onze hand konden we eindelijk genieten van de muziek. Gelukkig scheen de zon en zaten we snel weer in een feeststemming.
Een toegangsticket voor dit festival (€27,50) was goedkoop vergeleken met menig ander festival. Daarnaast kon je ook nog eens extra voordelig aan je kaartje komen doordat de kaarten per twee stuks werden aangeboden op www.vakantieveilingen.nl. De prijzen voor munten waren zoals we gewend zijn op outdoor festivals. Voor tien euro kon je vier munten kopen waarvan je er één kwijt was voor je plasbandje. Om naar de wc te kunnen mocht je dus €2,50 betalen, waar je opgegeven moment niet eens meer je handen kon wassen omdat het water op was. Een bier, wijntje of een fris kostje je hier één munt en een mixdrankje drie. Qua eten was er voornamelijk frituur verkrijgbaar zoals patat of een hamburger. Ook stond er een wafelkraam voor wie zin had in wat zoets en ook een ijsje (raketje) was verkrijgbaar.
Op het Down Under Festival waren twee grote stages, simpel maar wel leuk aangekleed. Op de een was house en op de ander trance het aanbod. Met de prima line-up op beide stages was het voor ons pas echt vanaf een uur of drie aantrekkelijk om op het festival aanwezig te zijn. Echter konden we pas halverwege de set van Gregor Salto, die om 16.00 uur begon, de sfeer en muziek van dit festival proeven. Met zijn latin beats was het prima om te beginnen en langzaamaan, wat we vaker zien bij deze dj, ging hij wat hardere house draaien. Wat opviel was dat dit festival een heel divers publiek aantrekt, maar ook de leeftijdsmediaan ligt bij dit festival een stuk hoger dan gemiddeld. We zagen ook veel meer ouderen rondlopen dan we gewend zijn. We besloten ondanks de lekkere latin beats van Gregor Salto even een kijkje te nemen bij de Trance-stage. Dit grote veld stond bijna vol en hier kon je deze dag genieten van dj’s als RAM, Max Graham, Richard Durand en Rank 1. Toch besloten wij vrij snel om weer naar de House-stage te gaan, waar Billy the Kit met zijn set begon. Het publiek leek wat losser te zijn gekomen en Mitch Crown, die als MC bij Billy the Kit op het podium stond, speelde leuk in toen er één heel klein wolkje het veld even volledig in de schaduw zette. ’WAAR IS DE ZON?’ riep hij. En terwijl het wolkje nog geen seconde later weg was kwam er een enthousiast gejuich vanuit het publiek. Hiermee leek het publiek even te zijn los gebarsten. Ondanks dat leek het publiek over het algemeen wat minder los te gaan dan we wel eens bij andere festivals zien. Bassjackers namen het over van Billy the Kit en ook op hun set was niks aan te merken. Sidney Samson mocht op de house stage afsluiten. Zijn set begon voornamelijk met verschillende stijlen met voornamelijk hiphop gemixed met house. Leuk, maar niet helemaal waar we zin in hadden. ‘Niks aan’ hoorden wij zelfs bezoekers om ons heen zeggen. Op naar de trance stage, waar het geluid ook een stuk harder stond. Daar draaide op dat moment Rank 1 en het veld stond hier een stuk voller. Het laatste halfuurtje brachten we toch nog maar even door op de house stage waar Sidney Samson ondertussen alweer wat meer house was gaan draaien wat ons wel beviel. Ook was de lichtshow goed verzorgd en waren er wat vuureffecten. Wanneer hij zijn nummer ‘Celebrate the Rain’ inzette verscheen Eva Simons, die de zang verzorgt van dit nummer, op het podium en zong live mee. Een leuke verassing! Echter om 22.00 (ja echt waar!) gingen de lichten aan; Sidney Samson was klaar, en daarmee ook het feestje.
Door de positieve reacties van bezoekers van de vorige editie van dit festival hadden wij goede verwachtingen. Echter door het tekort aan kluisjes, lange wachtrijen voor de muntjes door te weinig kassa’s en het geluidsniveau van de house stage was deze editie niet wat wij ervan hadden verwacht. Blijkbaar is de organisatie van dit festival nog niet gewend aan de hoeveelheid bezoekers wanneer het uitverkocht is, behalve dat er wel volop beveiliging aanwezig was. Dat er ook maar één tentje stond waar je je drankjes kon halen op de house stage riep bij ons vraagtekens op als je zag hoe groot het VIP-deck was waar maar een handjevol mensen gebruik van maakten. Je stond daar immers ook in de schaduw. Misschien was daar een lange bar neerzetten een beter idee geweest, je stond namelijk vaak lang te wachten bij de bar. Al met al, hebben wij ondanks deze minpunten wel een leuke dag gehad. Het lekkere weer maakte een hoop goed.