Party report: Ghosttown [15 november 2014]

Wat: Ghosttown
Waar: Central Studios, Utrecht
Wanneer: Zaterdag 15 november
Line-up: Skorp, Paralizer, Rheeza, Painbringer, Scott Brown, Rob Gee, MD&A, Forze DJ Team, Paul Elstak, Panic, Ruffneck, MC Da Mouth of Madness, Hamunaptra, Sequence & Ominous, Partyraiser, Lunatic, Miss Hysteria, Mad Dog, DaY-már, MC Axys, The Darkraver, MC Joe
Reporter: Wim Neel

Voor het derde jaar op rij bracht Ghosttown meerdere generaties hardcore-liefhebbers bij elkaar in de Central Studios. Na een lange afwezigheid zou dit jaar de old school-zaal eindelijk zijn terugkeer maken op het feest en dit in de persoon van mr. old school himself: Darkraver. Zoals hij ook al in de jaren negentig deed, zou hij een hele avond de teugels in handen nemen in zijn eigen zaal. De mainstage was puur op early hardcore gericht en de tweede zaal maakte weer een overstap van Millennium naar hedendaagse hardcore.

Organisatorisch

De dorstigen konden zich laven aan een drankje voor een prijs van tien euro, voor vier munten. Volgens de schermen achter de bar wisselde een Red Bull voor twee munten van eigenaar. Over het aanbod aan etenswaren kunnen we niet verder uitweiden, we hebben er niet naar gezocht en alleszins niets gezien (of geroken). Het parkeren was gelukkig gratis, hoewel rond half elf alle parkeerplaatsen in de omgeving al ingenomen waren. Vervolgens hebben we de auto maar geparkeerd op een bedrijfsterrein.

Millenium

De 'Millennium'-area was een stuk kleiner dan vorige jaren, aangezien hier nu de entree en kluisjes te vinden waren. Hamunaptra draaide hier nog even de oude Enzyme-krakers 'Predator & Prey' en 'Yataah'. Het verbeterde geluid ten opzicht van vorige jaren droeg alleen maar bij aan de neiging om een dansje te wagen.

Sequence & Ominous kenden we nog van een sublieme millennium hardcore set op het tienjarig bestaan van The Third Movement in Antwerpen enkele jaren geleden, en ook vandaag was het weer smullen: 'The Aftermath' van Tommyknocker, 'My Claim To Fame', 'Exterminate All Humans', 'Bass Be Louder', 'Redemption' van Art Of Fighters en 'Chocolate Milk' passeerden de revue. Jammer dat er soms al snel doorgemixt werd en ook de té grijsgedraaide nummers, die vlak na elkaar passeerden, waren er teveel.

Zelfs Partyraiser wist te verrassen en draaide eigenlijk een betere set dan we hem in die tijd ooit hoorden draaien. Vaak staat hij bekend om de wat kale, beukende hardcore, maar, net zoals hij in early sets uitblinkt, kon hij ook vandaag op onze bewondering rekenen door niet louter voor de standaard nummers te gaan. Wat te denken van 'Gocoke' van Rexanthony, 'Fuck The Free World', 'G-Member', 'Buck ‘Em Down', 'T-2002' van Tommyknocker, 'Liquid Super D', 'The Hardest', 'Goodbye E.T.' en 'The Desolate One'. Jammer dat het geluid het inmiddels toch wat liet afweten, wellicht ook door de instellingen aan het mengpaneel, want ook bij Sequence en Ominous bleek dit soms een struikelblok.

Grote zaal

In de grote zaal nam Rob Gee het roer over van Scott Brown en dus moesten we hier toch ook even een uurtje spenderen. Het enorme doodshoofd van de flyer was hier het voornaamste decoratie-element, verder was er een klein kasteel opgesteld.. Kenmerkende snelle beukplaten als 'Pollywaggachuggabonka', 'Get The Fuck Up', 'Leprechaun', de intro van Eminem’s 'Stan' en 'Gabber Up Your Ass' waren de uitschieters van dienst. Daarnaast nog de twee vaste recepten in zijn sets: 'I Like It Loud' en 'Army Of Hardcore'. Jammer dat één of meerdere metal tracks van bijvoorbeeld Slipknot of System Of A Down dit keer ontbraken. Het viel ons op dat het publiek best hard los ging tijdens deze set, waar er vorig jaar maar lauw werd gereageerd op de set van Placid K en juist euforisch op de standaard set van The Masochist. Het doorzetten van een gedurfde line-up zorgt blijkbaar ook voor een meer gepassioneerd publiek dat open staat voor de minder standaard early hardcore. Houden zo!

Darkraver

In de zaal waar voorgaande jaren de entree en kluisjes ondergebracht waren, bouwde Darkraver tenslotte zijn eigen feestje: zes uur lang bracht hij een honderd procent vinyl set. Eigenlijk was deze zaal nog het mooist ingericht, met een groot Batman-logo uit rode lampen achter de verhoogde dj-booth en een vijftal klauwen aan het plafond, die tevens rood-wit verlicht waren. Wel mocht het geluid een pak harder, vooral wanneer mensen de area verlieten of betraden, was het geluid van de mainarea wel érg storend en overheersend.

https://www.youtube.com/yLiVb3YWiRM

Toen we deze area betraden, draaide Steve voornamelijk Belgische retro-krakers als 'Blow The Speakers', 'Go' van Avancada en 'Rumble' van Da Rick. Vervolgens brak het early hardcore gedeelte aan met: 'The Music Is Too Much', 'Groovebird', 'Let Your Mind', 'Beaten Like A Bitch', 'Life From The Other Side' en 'Emotions Over Anger'. Om vijf uur zou de zaal moeten sluiten, maar zoals het Darkraver betaamt, kwam hier niets van in. Hij liet het publiek beslissen hoe de laatste plaat moest klinken: snel of langzaam, breakbeat of salsa.

Aan een feestganger beloofde hij de hardste plaat uit z’n tas te halen, maar draaide vervolgens een track van Hard Creation. Na nog meer gekkigheid, een enkel breakbeat-nummer en meerdere hits, gaf hij er rond kwart voor zes plots de brui aan en kwam niet meer terug. Hij had er naar eigen zeggen echt genoeg van. Toen we Ruffneck in de mainarea de geijkte nummers hoorden draaien, vonden wij het meteen ook welletjes geweest en zat opnieuw een zeer geslaagde Ghosttown erop. Onze onpasselijkheid van eerder op de avond was snel vergeten en we hadden geen spijt dat we de trip weer gewaagd hadden. Op naar Hardcore Alliance dan maar, waar de millennium eindelijk weer een eigen area zal krijgen!