Party report: Valhalla [20 december 2014]

Wat: Valhalla
Waar: RAI Amsterdam
Wanneer: Zaterdag 20 december
Line-up: Joris Voorn, The Martinez Brothers, Hot Since 82, Kölsch, Job Jobse, Yellow Claw, Oliver Heldens, Tchami, The Flexican, SEF, FeestDJRuud, Girls Love DJs, Dirtcaps, FS Green & Fit, Planetary Assault Systems, Harvey McKay, ROD, Sandrien, Juan Sanchez, Doka, Joris Delacroix, Andhim, Dominik Eulberg, Gabriel Ananda, Monkey Safari, Olivier Weiter, Illesnoise, Boddhika, KiNK, Ben Pearce, De Sluwe Vos, Dekmantel Soundsystem, Robin Schulz, Claptone, Alle Farben, Amine Edge, D.A.N.C.E, Gamper & Dadoni, Boris Werner, Ici Sans Merci, Prunk, Beesmunt Soundsystem, Tsepo
Reporter: Patrick van der Spoel
Fotografie: Chovan Amin

Het is zaterdag 20 december 2014 en dat betekent dat de derde, en wederom uitverkochte, editie van Valhalla weer voor de deur staat. De organisatie heeft dit jaar wederom voor een brede en sterke programmering gezorgd, waarin diverse muziekstijlen als techno, techhouse, disco en deephouse tot uiting komen. Voorafgaand aan het festival kon je aan de uitingen al merken dat Valhalla meer dan ooit wil inspelen op de beleving en de bezoeker echt het gevoel wil geven dat dit een avond is waar alles kan en waar muziek en circus hand in hand gaan. Het beloofde daarom op voorhand al, zoals ze ook aankondigde, een bizarre rit te worden.

De Valhalla Wristband

Valhalla Festival 2014 startte al met een primeur. Bij de ingang kreeg je een Valhalla Wristband uitgedeeld met een chip erin. Hiermee kon je je tegoed opladen en werd er dus geen gebruik gemaakt van munten. Je betaalde door je Valhalla Wristband te laten scannen aan de bar. De bedoeling hiervan was dat het de bezoeker gemakkelijker werd gemaakt. In de praktijk viel dit tegen. Het duurde juist langer om te bestellen, doordat een extra handeling verricht moest worden, het intikken van het aantal munten op de scanner en het daadwerkelijk scannen. Daarnaast kon het onhandig zijn met oog op het halen van meerdere drankjes voor vrienden.

Te weinig kassa’s of teveel bezoekers?

Een veel gehoord kritiekpunt op Valhalla was de enorme rijen bij de muntenkassa’s tot ongeveer 02:00 uur. Voor die tijd stonden de bezoekers lang in de rij en dit riep ergernis op. Of er te weinig kassa’s waren of teveel bezoekers, dat laat ik in het midden. Feit is wel dat het erg druk was en dit als vervelend werd ervaren. Valhalla heeft geprobeerd hierop in te spelen door de openingstijd te vervroegen. Dit heeft echter niet helemaal het gewenste effect gehad bij de muntenkassa’s. De doorstroom van ingang naar kluisjes was daardoor dit jaar echter wel beter geregeld. Er waren wel genoeg bars, eetgelegenheden, kluisjes en toiletten. Bij de eetkramen werd er ook rekening gehouden met het thema, zo kon je bijvoorbeeld genieten van een suikerspin of biologische poffertjes. De prijs van een munt was met €2,75 aan de forse kant, voor een biertje betaalde je zoals gebruikelijk een munt. Een ander punt van kritiek is de bewegwijzering op het festival, de stages konden duidelijker aangegeven worden.

Openingsshow en circusacts

Om 23:30 uur startte de openingsshow in The Monkey. Dit was een mooi opgezette show met veel circuselementen. Er werd aan de hand van diverse acts een verhaal verteld, alleen vond niet iedereen het de moeite waard om de gehele show van een half uur te aanschouwen. Veel bezoekers zochten na een korte tijd al hun heil in een van de andere zalen. Dit was jammer om te constateren, het was namelijk een mooie opening en droeg bij aan het verhaal dat Valhalla met de bezoeker wil delen. Dit geldt ook voor alle andere circusacts die tijdens de avond voorbij zijn gekomen. Niet voor elke bezoeker is dit een toegevoegde waarde, maar het hoort bij het circus en als je de acts stuk voor stuk observeert, kun je alleen maar tot de conclusie komen dat het razend knap is wat zij kunnen in hun vakgebied. Met name de zandtovenaar en de Rhonrad act (een groot wiel waarin trucs gedaan worden) vielen mij in positieve zin op.

Terrein

Ondanks dat de RAI een locatie is met grote, kille hallen, wist de organisatie hier goed mee om te gaan. Je ziet dat over alles is nagedacht en dat het aansluit bij het concept van Valhalla. Naast de muziek was er namelijk nog veel meer te beleven. Een draaimolen, een spookhuis, een klassieke kapper of een grijpkraam, niets was er te gek. Bij deze editie kwam het circusthema veel beter tot uiting dan de voorgaande jaren, zowel qua acts als qua sfeer en aankleding.

Muzikale reis

Na de openingsshow sloot ik aan bij Juan Sanchez in The Elephant. Hij draaide zeer sterk en up-tempo, al leken de bezoekers in de The Elephant hier nog niet klaar voor. De sfeer zat er nog niet echt in, het publiek was nog vrij timide. Zijn set zou op een later tijdstip beter tot zijn recht zijn gekomen, getuige ook zijn performance van de vorige editie. Hij was naar mijn mening een van de muzikale hoogtepunten van de avond. Zijn set bevatte veel stevige drops met veel bass en een goed tempo. Zo draaide hij bijvoorbeeld zijn nieuwe track ‘Buffer’ die nog uit moet komen.

Daarna besloot ik in The Tiger een kijkje te gaan nemen bij The Flexican. Deze artiest had ik al in geen tijden meer bijgewoond en ik was daarom ook benieuwd of en hoe hij is gegroeid. Zijn gemixte stijl is zijn handelsmerk en daar is hij een meester in. Met een mix van oude en nieuwe platen, variërend van R&B, hiphop en house, bracht hij de Tiger-zaal in beweging op de nog vroege avond.

Vervolgens stond Robin Schulz op het programma. De zaal was niet geheel vol, maar de ambiance was goed. Er heerste een hele ontspannen sfeer en er werd lekker gedraaid. Hoogtepunten van zijn set waren zijn eigen remix van ‘Waves’ en ‘Prayer in the C’, waarmee hij de handen van het publiek de lucht in kreeg. Na iets meer dan een half uur te hebben meegepakt van zijn set, ging ik voor iets met meer energie.

Daarvoor kwam ik uit bij De Sluwe Vos. Zijn sets zijn normaliter vrij energiek en daar vormde zijn set op Valhalla geen uitzondering op. Bij binnenkomst stond hij al een half uur achter de draaitafels, dus zijn opbouw heb ik gemist. Het restant loog er echter niet om. Met zijn energie en het draaien van goede houseplaten ging de zaal volledig uit zijn dak. In maart 2015 komt zijn album uit en dit optreden heeft de verwachtingen niet doen temperen. Hij draaide onder andere het nummer ‘Rodeo’ van Traumer en zijn eigen track ‘Og anthem’, twee platen die menig bezoeker in The Bear in extase bracht.

Ik vervolgde mijn weg terug naar The Elephant, waar ik het laatste deel van de set van Harvey McKay meemaakte. Zijn stijl is een stuk rustiger dan zijn voorganger in deze zaal, maar niet minder fijn. Hij bracht juist het tempo waar de zaal behoefte aan had, want het was al veel losser dan bij Juan Sanchez. Sandrien volgde hem op achter de draaitafels en na een rustige opbouw van ongeveer een half uur besloot zij het tempo op te schroeven en op haar bekende manier te vlammen. Ze draaide veel vlakke nummers met veel bass in een rap, doorlopend tempo. Ze gebruikte ook veel effecten die de kwaliteit van haar set ten goede kwam. Sommige bezoekers vonden het eentonig, die mening deel ik zeker niet.

Van Sandrien was het even omschakelen naar Joris Delacroix. Het genre was anders en het tempo lag lager, maar de vibe in de The Monkey was fantastisch. Hij wist het publiek goed te bespelen met zijn deephouse tracks en zorgde hiermee voor een intieme sfeer. Hoogtepunt van zijn set vond ik zijn eigen nummer ‘Air France’, die zichtbaar emoties losmaakte bij het publiek. Hij draait vrijwel alleen zijn eigen platen, dus een groot deel van zijn fijne repertoire kwam langs.

Ik besloot hierna naar Planetary Assault Systems te gaan, deze had ik nog niet eerder gezien. Planetary Assualt Systems is het nieuwe pseudoniem van Luke Slater, bekend van producties op grote labels als Electric Deluxe, Token en Mote-revolver. Zijn set was een goed vervolg op de set van Sandrien, namelijk hard, stevig en doorpakken. Na ongeveer een half uur stampen ging ik verder naar The Horse.

In The Horse begon Joris Voorn om half vijf uur aan zijn set. Joris Voorn is altijd goed, dat bewees hij vanavond maar weer. Hij bouwde zijn nummers lang op, waardoor het echt wachten was tot de drop. De zaal voelde dit goed aan en de sfeer werd daardoor intiemer. Zijn drops voelden dan ook echt aan als een soort ontlading en hij won het publiek voor zich met onder andere zijn megahit ‘Ringo’. Ook draaide hij zijn nog niet uitgebrachte nieuwe track ‘Sonic Highway’, deze werd zeer goed ontvangen in The Horse.

ROD sloot al menig festival af in 2014 en ook op Valhalla was de eer aan hem. Het tempo werd gaandeweg de avond in The Elephant al opgeschroefd, maar als ROD gaat draaien weet je dat daar nog een schepje bovenop de 130bpm gaat. In zijn anderhalf durende set zat vrijwel geen moment van rust en de liefhebber van zware techno was hier aan het juiste adres. Op diverse momenten in zijn set kwamen de vele lichteffecten mooi uit. Niet iedereen maakte het einde meer mee, maar nog genoeg trouwe feestgangers konden hun uit hun dak gaan op tracks als ‘An Acid Memory’ van Mike Deaborn en ‘Cum on’ van DJ HMC. Hij sloot de avond op een manier af die recht deed aan hoe Valhalla voor mij was, een knallend einde aan een mooie, gedenkwaardige reis door verschillende stijlen van elektronische muziek.