Party report: Fritz Kalkbrenner @ Paradiso [vrijdag 6 februari 2015]

Wat: Fritz Kalkbrenner
Waar: Paradiso, Amsterdam
Wanneer: vrijdag 6 februari
Line-up: Tender Games, Fritz Kalkbrenner
Reporter: Ron de Vos

Fritz Kalkbrenner! Paradiso! Ik hoef geen garantie, dit wordt een memorabele avond. Als liefhebber hoop je wel dat je favoriete track gedraaid wordt. En wees daar ook maar niet ongerust over, want Fritz Kalkbrenner weet precies wat zijn fans willen horen en die komen zeker goed aan hun trekken.

Om half acht ’s avonds gaan de deuren van Paradiso open en het is direct te merken dat de bezoekers van deze avond er zin in hebben, want al bij het voorprogramma is de grote zaal goed gevuld. Het is natuurlijk ook Paradiso-waardig om ruim voor aanvang deze poptempel te betreden. Het is een venue waar je ooit eens geweest moet zijn. Wie heeft er niet gespeeld en alle de groten der aarde uit de muziekwereld willen hier graag ook zelf eens staan. Het gebouw ademt muziekhistorie. Ik zag dat het optreden uitverkocht was en kon dan ook niet wachten om om me heen te kijken hoe dit gebouw er gevuld tot aan het tweede balkon er uit ging zien. In Paradiso hangt al sfeer nog voordat de eerste stekker in het stopcontact geduwd wordt.

Tender Games

Rond acht uur komen de eerste beats binnen. Een uur lang worden we opgewarmd met de easy beats van Tender Games. De heren van Tender Games komen uit voor hetzelfde label als Fritz, het Berlijnse ‘Suol’ van Chopstick and Jonjon. Het duo Tender Games brengt een mix van house, techno en pop. En net zo als Fritz wordt bij Tender Games live gezongen en Ulrich Harrison heeft een prima stemgeluid. Het geluid in deze oude kerk is in elke hoek goed. Het klinkt soms diep en het andere moment schopt het als een ezel – hoewel dat toch lekkerder klinkt in het Engels: it kicks like a mule! Het geluid in de zaal is ook erg goed. Straks klinkt het nog vetter. Als fervent concertbezoeker weet je dat het zo werkt bij het voorprogramma en de hoofdact.

Het is negen uur en er wordt opgebouwd voor der Fritz. Het wordt geen moment dringen tijdens het optreden. Allemaal relaxed volk. De gemiddelde leeftijd ligt zo rond de 26, vermoed ik.

Lights out

Iets over negen is het ‘lights out’ en gaat er een luid gejuich op. Relaxed groetend stapt hij achter booth en zegt iets wat ik helaas door het gejuich niet kan verstaan. Het zal iets geweest zijn als hij vorig jaar op Melt zei. Dat hoop ik tenminste, want zo cool heb ik geen aankondiging ooit gehoord. ‘Ich bin der Fritz, und ich gang jetzt an.’

De show start met de pas uitgebrachte track ‘Void’. Stilstaan is er vanaf nu niet meer bij. Voor niemand trouwens. Fritz staat achter een witte dj-booth met achter hem vier led-schermen waar we hem aan het werk zien. Daarachter drie grote witte panelen, erboven de drie grote glas-in-lood ramen die zo karakteristiek voor Paradiso zijn. Hij wisselt zijn eerdere werk prima af met frisse volle tracks van het laatste album Ways Over Water en de zang van Fritz staat weer als een huis. De witte booth en de panelen erachter zijn inmiddels veranderd in een groot kleurenpalet van strakke grafische vlakken tot fraaie fantasie effecten. Op de plek waar ooit een altaar moet hebben gestaan voor de grote ramen, heeft dit een te gekke uitwerking. Ik moet ook altijd even om me heen kijken om te zien hoe iedereen het optreden beleeft. Mooi om te zien hoe men staat te genieten, ik zie glimlachen, big smiles, handjes in de lucht, vuistjes voor de borst, oogjes dicht en behendige moves waar ik altijd een beetje jaloers op word. Naar boven kijkend, zie ik volle balkons met dansende mensen. Je kunt er zitten, maar dat gaat vanavond niet gebeuren.

Paradiso

De belichting in Paradiso is mysterieus mooi. Net als ik met een vriendin besluit om een drankje te gaan scoren en bijna de bar heb bereikt, hoor ik de eerste klanken van mijn Fritz Kalkbrenner track: ‘Kings in Exile’. Ik pak mijn vriendin bij de hand en ze twijfelt geen moment om met mij weer een plek voor het podium in te nemen. Ik kom er ook meteen achter dat ‘Kings in Exile’ niet alleen mijn favoriete track is; oorverdovend gejuich gaat hoog de kerk in als de beat inslaat. Het gaat los! Heel even mist het vette gesis van de droogijs kanonnen. Fritz weet precies waar hij in zijn set moet pieken. Hij pakt vanavond regelmatig van deze juichmomenten. Geweldig om hier bij te zijn. Genieten van muziek, zang en de mensen hier. Je kunt ook gemakkelijk de zaal rond, om de show vanuit een andere hoek te beleven. Door een uitverkocht Paradiso komen is geen probleem vanavond, iedereen is vrolijk en relaxed. Fritz kent zijn aanhang, want hij slaat geen favoriet van zijn fans over: ‘Little by Little’, ‘Grove’, ‘Maken me Say’, ‘Hummin’ Hillls’, ze zitten er allemaal in. En ze worden onder een stadionvolume de beat toegejuicht. Mooi om te zien hoe deze Kalkbrenner hiervan geniet. Natuurlijk ontbreekt één van de beste dance nummers, ‘Sky and Sand’ ook deze avond niet. En dit moment in Paradiso zal nog lang op m’n netvlies bewaard blijven. Iedereen komt in de volgspot en het ziet er geweldig uit. Echt iedereen danst!

Wel schrok ik even toen Fritz al om 23:00 uur het publiek bedankt en van achter de booth het podium verlaat. Wij gaan niet weg en roepen als dreinende kinderen om meer. Het helpt en Fritz trakteert en verwent ons nog een klein half uur met weer een aantal prima tracks. Hierna is het echt einde feest en bedankt Fritz zijn publiek nogmaals en verlaat hij het altaar. Langzaam stroomt de zaal leeg en wordt er in kleine groepjes nog een drankje gedaan.

Het is net twaalf uur geweest als we weer buiten staan. M’n vriendin stelt voor om, nu we er toch zijn, nog even Amsterdam in te gaan. Ech nie.., we hebben het beste van de avond gehad, leuker gaat het echt niet worden. We gaan naar huis en daar gaan we nog wel door, oke? Of wil je wat anders? Jazeker.., Fritz en Paul Kalkbrenner samen op een festival achter de booth. Regel dat maar!

Fritz is de veertiende februari nog een keer in ons land, hij staat dan in het Paard van Troje in Den Haag.