Party blog: A Day At The Park [zaterdag 11 juli 2015]

Wat: A Day At The Park Festival
Waar: Amsterdamse Bos, Amsterdam
Line-up: Ici Sans Merci, Patrice Baumel, Oliver Weiter, Arjuna Schiks, Gabriel Ananda, Dominik Eulberg, Benny Rodrigues, Mr. Polska, Darkraver, Pep & Rash, Housequake, Sunnery James & Ryan Marciano
Wanneer: zaterdag 11 juli 2015
Naam blogger: Cas Smit

Onderweg naar A Day At The Park denk ik nog even aan het jaar hier voor. Hoe heerlijk deze dag was geweest en hoe leuk ik het had gevonden. Heerlijk ongedwongen sfeertje, de diverse leeftijdsgroepen en een groot scala aan muzieksoorten. Veel zin is er dan ook en deze dag kan mij wederom waarschijnlijk niet lang genoeg duren.

De beleving

Bij A Day At The Park ga je niet alleen naar een festival zo als je naar vele andere festivals gaat, hier wordt ook geprobeerd jou onderdeel van het festival te maken. Als je vanaf de ingang meteen rechtdoor over het terrein loopt kom je bijvoorbeeld de Spraakwaterbar tegen. Dit is een klein karaokebarretje waar iedereen aan mee kan doen. De lange rij hiervoor valt gelijk op en iedereen laat zich van zijn beste kant zien door keihard mee te blèren op heerlijke maar ook hele foute muziek. Aan het einde van de middag als de zon invalt barst er ook nog een hooigevecht los, iets dat hier gewoon kan en waar men graag even tijd voor vrij maakt. Verderop op het terrein staat er nog een zweefmolen waar je even kan afkoelen en bijkomen in de speciaal ingerichte lounge-hoek van de cocktail shaker-boys.

De muziek; een grote naam ontbreekt

Wie de line-up van vorig jaar vergelijkt met die van dit jaar en dan vooral die van de mainstage zou kunnen denken dat hij misschien wel op een heel ander festival zou staan. Terwijl vorig jaar toch ‘techno-koning’ Paul Kalkbrenner veel aandacht op zich eiste en het ‘talent’ The Magician het publiek verraste, waren het dit jaar toch echt de house-plaatjes van Sunnery James & Ryan Marciano en Erick Morillo die het publiek aan het dansen moesten gaan krijgen voor de mainstage. Qua muziek heeft A Day At The Park dan ook zeker geen heel eigen identiteit, maar kun je ieder jaar weer verrast worden.

Met een geduchte concurrent als 18 Hours Festival op een dag als vandaag was het misschien wel een grote gok om drie van de vijf stages op techno te laten draaien, maar de namen liegen er zeker niet om. Met artiesten als Oliver Weiter, Benny Rodrigues en The Disciples weet je dat je kwaliteit krijgt. The Disciples die met hun duistere randje je heerlijk mee laten gaan in de muziek en Benny Rodrigues die de techno-stage knallend afsluit.

Dan over naar de kleinste maar zeker niet mindere Crazy-stage waar r&b en hiphop of de urban-scene zo als het nu veel genoemd wordt de hele dag voor de fijne sfeer moesten gaan zorgen. Wat gelijk opvalt aan deze stage - die er uit ziet als een schuur - is dat hij eigenlijk te klein is. Veel festivalbezoekers kwamen vandaag misschien toch wel vooral voor deze stage en hij staat zo dicht op de mainstage dat als je er net buiten staat ook de muziek van de mainstage er duidelijk door heen hoort.

Dit drukt de pret gelukkig niet en als Mr. Polska begint met zijn optreden gaat iedereen helemaal los. Deze ras-entertainer weet precies hoe hij het publiek moet bespelen. Zo wordt er een soort van cirkel gemaakt waar iedereen helemaal los in gaat als de climax van een nummer komt en laat hij tientallen kussens het publiek in gooien en barst er onmiddelijk een kussengevecht los. Nee deze artiest is zeker een aanwinst voor vele festivals en hij had vandaag ook zeker een grote podium verdiend.

Dan over naar de mainstage. Vooral het wat oudere publiek slijt hier het meeste van zijn tijd en er wordt dit jaar ook meer aandacht besteed aan house. Michael Calfan en Umek zijn dit jaar de grote verrassers met een heerlijk zomers setje die perfect bij de sfeer past. Hierna volgen Sunnery James & Ryan Marciano en het spetterende einde dat ze vorig jaar verzorgden kunnen ze dit jaar helaas niet evenaren. De muziek is wat aan de rauwe en platte kant en matcht niet lekker met de sets van eerder op de dag.

Erick Morillo staat als afsluiter, wellicht een wat minder bekende naam voor de jongere generatie. Erick is een oude rot uit New York die al heel wat jaartjes mee draait, maar misschien niet de grote naam is die je graag had zien afsluiten. Gelukkig laat hij zien het draaien nog zeker niet verleerd te zijn en zet hij een heerlijke set neer die samen met het vuurwerk toch voor een heel mooi einde zorgt!

Conclusie

Het was weer een prachtige dag in het Amsterdamse Bos. Het weer zat zeker mee en door de vele muziekstromingen op het terrein weet ik zeker dat iedereen zich uitstekend heeft kunnen vermaken. De diversiteit aan mensen is groot op dit festival en dat blijft gewoon heerlijk om mee te maken.