Tomorrowland report

Tomorrowland Weekend 2011, Boom, België

Eind juli had ik het mooiste weekend van het jaar weer voor de boeg! De zevende editie van Tomorrowland, en dit keer voor het eerst drie dagen lang. Ruim 300 dj’s en maarliefst 60.000 bezoekers per dag zijn enkele van de overweldigende statistiekjes van deze editie.

Omdat Tomorrowland al jaren mijn favoriete festival is kon ik een klein vreugdekreetje niet onderdrukken toen bekend werd dat er een derde dag aan vast geplakt werd. Gelukkig kon ik mijn boeking van het hotel nog verlengen en een extra vrije dag opnemen. Three-day Tomorrowland was a go! Alleen de weersvoorspellingen hielpen bepaald niet mee.

Een gedegen planning maken voor een festival van in totaal 37 uur en 13 stages is behoorlijk lastig. Ook is het onverstandig, je lekker laten leiden door het gevoel van het moment brengt je altijd veel meer op leuke plekken met leuke verrassingen. De planning was dan ook vooral ‘we zien wel!’

Vrijdag

Vrijdagmiddag rond een uurtje of vier daalde ik af, de Boomse kleiput in. Onder de karakteristieke poort door, de spreekwoordelijke grens over en Tomorrowland-land in! Een briljant weekend kon beginnen.

Alhoewel de Schorre bekend terrein is, begint zo’n weekend toch het lekkerst met een verkenningsrondje. Alle area’s stonden op de gebruikelijke plekken en ook de looproutes waren niet echt gewijzigd dus het was vooral een herkenningsrondje. Er was wel meer eenrichtingsverkeer, noodzakelijk als je 60.000 bezoekers per dag kwijt wilt op de niet altijd even brede paden. Ook waren er extra trappen bij de mainstage. Stuk voor stuk waren dit goede aanpassingen die hun nut bewezen.

Het voorkwam overigens niet helemaal dat het festival een stukje drukker aan voelde. Vooral vrijdag was het af en toe schuifelen over de paden. Ik hield mijn hart dan ook vast voor de wel volledig uitverkochte zaterdag en zondag, maar dat bleek mee te vallen. Op zo’n eerste dag blijft iedereen wel de hele dag op de been, later in het weekend gaan mensen toch wat vaker en langer even zitten, later naar binnen en eerder naar huis.

Na een lekker uurtje rond slenteren waarschuwde de Tomorrowland-app op mijn telefoon mij dat tyDi bijna aan de beurt was op de Tranceaddict stage. Deze stage leek net een grote snoepwinkel, en ook de booth in het midden was leuk. Helaas voor tyDi stond er maar een klein clubje liefhebbers, dus om de sfeer er een beetje in te houden draaide de booth niet rond. Of ‘ie dat op andere dagen wel deed zou ik niet durven zeggen, vrijdag dus in ieder geval niet.

Het was overigens wel een erg vette performance van tyDi. Deze jonge Australiër was erg enthousiast, straalde uit blij te zijn dat hij op Tomorrowland mocht draaien en nam uitgebreid te tijd om met zijn fans te knuffelen. De goede sfeer en heerlijke vocale platen complementeerden het plaatje, ik kreeg er een brok van in mijn keel.

Filmpje 1

Behalve tiDy stonden er nog meer vette namen in deze tent. Sied van Riel had de pech dat hij direct na tiDy moest, Ferry Corsten draaide best prima maar erg commercieel. Hoogtepunt was Fila (zonder Aly) die eindelijk weer eens in de buurt draaiden. Zo blij als een kind was ik om hem eindelijk weer eens te horen. Hij wist me tot tranen toe te roeren met een prachtige set. Melodieus, en zo lief en zacht als een streling van je geliefde. Wat wil een mens nog meer?

De trancetent stond vrijdag achteraan de main bovenaan. 10 meter lopen en je keek zo het Belgische collosseum in, waar pakweg 20.000 man klaar stond om helemaal los te gaan op onder andere Faithless en de Swedish House Maffia. Deze grootheden konden natuurlijk niet gemist worden en dankzij de nabijheid van de trance-area kon ik het mooi combineren.

Faithless vond ik persoonlijk erg vet. Sowieso is het natuurlijk al briljant dat je zulke helden, echte concertartiesten, zo makkelijk en eenvoudig op een festival kan meepakken. Vlak voor aanvang van de set was de main nog lang niet vol maar tien minuten later absoluut wel. Alle topplaten van Faithless kwamen voorbij, de main ging los en de show draaide op volle toeren. Het was een en al genieten, mede door die fantastische mainstage!

Het podium was dit jaar weer groter dan ooit. Deze keer was het geheel 106 meter breed, er waren weer talloze fonteinen in verwerkt en ook de paddenstoelen waren ruim vertegenwoordigd. De boom, het icoon van deze editie vormde het hart van de prachtige stage. Wel leuk, een boom als hoofdelement van een festival in het plaatsje Boom.



Los van alle aankleding is de main sowieso al vet doordat het een natuurlijk amfitheater is. Jaarlijks sta ik weer op die berg, me te verbazen over hoe briljant het er uitziet om zo’n enorme mensenmassa te zien genieten, los gaan, uit hun dak gaan, en genieten van het leven! Dat beeld, dat uitzicht verveelt nooit.

De afsluiter van deze heerlijke eerste dag van drie werd dus verzorgd door de Swedish House Maffia. Omdat Aly & Fila tegelijk stonden heb ik niet de hele set kunnen meepakken, maar die stukjes die ik wel hoorde klonken zoals gewoonlijk top. Het ging (uiteraard) ook enorm los, er leek geen houden aan. De uitgedeelde glowsticks maakten het daarnaast nog extra speciaal, wat een schitterend gezicht was het toch.

Official aftermovie day one

Zaterdag

Enigszins moe maar nu al enorm voldaan liepen we dus vrijdagnacht het terrein af, om pak 'em beet een uur of negen later weer terug te zijn. De goede nachtrust had een hoop gedaan, maar spierpijn verhelpen was er daar helaas niet een van. Met stramme benen klauterde ik uit mijn hotelbed.

Nadat het eerste biertje alweer soldaat gemaakt was besloot ik de dag te openen bij Fausto op de Q-dance stage. Fausto is een held die altijd een tikje onderschat wordt, maar mij eigenlijk nooit teleurstelt.

Ook nu weer draaide hij briljant. Hardhouse, hardtrance, early hardstyle en hardstyle werden weer perfect gemixt tot een briljante mengelmoes. Ondertussen scheen de zon zo uitbundig dat de vesten uit konden. De start van de zaterdag was dus eigenlijk perfect!

De zon werd echter al snel bedreigd door donkere wolken en later ook wat druppels. De Versus-tent bood een goede uitweg. Het was er nog niet zo druk (net zoals op de rest van het terrein overigens, de drukte kwam pas rond een uur of drie) maar de muziek klonk alweer heerlijk. Er werd lekker funky house gedraaid en een van de plaatjes van Swedish House Maffia werd live met saxofoon gespeeld op het podium. Een muzikaal heerlijk verkennend uurtje moet ik zeggen, dat perfect in dit gevarieerde weekend paste.

Toen de zon weer tevoorschijn kwam werd de mainstage weer een interessante optie. Na lekker een uurtje in de zon te hebben liggen kletsen met goede vrienden onder het genot van heerlijke muziek, werd het tijd de trance-area van de zaterdag maar eens te bezoeken. Cosmic Gate kregen de boel hier niet echt los en ook Bioweapen op de Q-dance area was niet echt naar mijn zin.

Terug op de main troffen we Steve Aoki en aansluitend Afrojack achter de booth. Ook dat klonk weer erg lekker allemaal, al begon het wel op te vallen dat de mainstage toch voornamelijk dezelfde soort muziek en hier en daar zelfs dezelfde platen voorbij kwamen. Vroeger leek er toch meer variatie op de mainstage te zijn.

Filmpje 2

De tweede poging bij de trance-area was eveneens niet zo succesvol. Sander van Doorn was wel aardig bezig maar er miste toch net iets. Deze area, de Group Stage hosted by Above & Beyond (vanwege hun nieuwe album), kwam dus nog niet echt uit de verf.

De set van Above & Beyond zelf, later op de avond was wel lekker. Een tikje zweverig en minder knallend dan hun wekelijkse radioshow maar het was absoluut genieten. De tent stond dan ook goed vol en aan de koppies te zien had iedereen het erg goed naar de zin.

De enige serieuze bui van de dag viel rond een uur of half 9, een korte maar hevige wolkbreuk. Onder de bomen en poncho’s bij de Q-dance area was het op dat moment goed toeven met de sets van Noisecontrollers en later Ran-D.



De mainstage werd zaterdag afgesloten door Tiesto, met een mix van house-, club-, en trancemuziek. Kortom zoals hij tegenwoordig vaak draait, maar zonder zijn verleden te vergeten. Het was een lekker setje en de wederom compleet volgestroomde main genoot er duidelijk van. De handen gingen in de lucht, er werd gejuicht bij de hits en het was een kolkende massa van duizenden liefhebbers uit vele landen. Er waren 50!! verschillende nationaliteiten op Tomorrowland. Hoeveel andere festivals zouden dat kunnen zeggen?

Ook de zaterdag was dus een heerlijke dag, mede dankzij het fantastische weer. De paar buien die waren voorspeld bleven weg (op eentje na) en de zon scheen uitbundig. Ik was zelfs verbrand! Ook qua muziek viel er genoeg te genieten, al viel de trancestage ietwat tegen.

De I Love the 90’s stage was juist weer een positieve verrassing. Iedere keer dat ik er langs liep kwamen er vette dance-plaatjes uit mijn jeugd voorbij. Ook het optreden van 2 Unlimited was erg gaaf. Zij waren mijn favoriete groep en het was best bijzonder om zoveel jaar later ineens weer ‘There’s No Limit’ en ‘Jump For Joy’ te horen. Er werd ook lekker meegedaan en gezongen, oude tijden herleefden!

Official aftermovie day two

Zondag

Na twee dagen festival kostte het wat moeite om op gang te komen. We kwamen rond een uur of half twee binnen en zijn rechtstreeks naar de coffee bar gegaan voor een lekker bakje koffie, om daarna neer te ploffen op de main.

De weersvoorspellingen waren dramatisch voor zondag. Een 1 als weercijfers, gegarandeerd regen, geen zon en met 10 mm neerslag zouden we nog mazzel hebben. Niets bleek minder waar, het was een prachtige dag! De zon scheen vrijwel de hele dag, het was lekker warm en dus kon de brakte van de vorige dagen al liggend op de mainstage in het zonnetje heerlijk verwerkt worden.

Al genietend in de zon zag ik achtereenvolgens Nervo, Wolfgang Gartner en Laidback Luke hun ding doen. Stuk voor stuk prima muziek om bij te chillen maar echt enthousiast kon ik er niet van worden, daarvoor wijkt het toch teveel af van mijn gebruikelijke favorieten.

Daarom dus maar naar de trance, om de rentree van het Amerikaanse tranceduo Gabriel & Dresden van dichtbij te bekijken. Dit duo is gestopt in 2008 en ik was niet echt bekend met hun muziek, maar las wel in de biografie op de Tomorrowland app (briljant die app) dat ze verantwoordelijk zijn voor diverse grote hits.

Hun rentree (voor mij het debuut) beviel me op zich wel maar helemaal geweldig was het niet. Ze gooiden er iets teveel dingen doorheen die er voor mijn gevoel niet zo heel goed in een tranceset passen.

Wel geweldig was de man die erna stond, Markus Schulz. Plan was om maar een kwartiertje, maximaal een half uurtje mee te pakken maar dit werd uiteindelijk meer dan een uur. Wat draaide hij een geweldige set! De beste set die ik van hem gehoord heb, geen twijfel mogelijk. Voor mij was het ook de beste set van het weekend.

Filmpje 3

Hij had drie uur de tijd dus je zou verwachten dat hij traag openen en langzaam opbouwen. Maar Markus had er kennelijk nogal zin in want hij ging meteen los. De ene na de andere dikke plaat kwam voorbij en hij had er zelf ook zichtbaar plezier in. Het was niet erg druk op de stage maar het ging wel compleet los. Het hele plaatje was perfect dankzij de langzaam ondergaande zon. Het avondlicht wierp een prachtige gouden gloed over de stage en al genietend van de laatste stralen leidde Markus ons langzaam richting de laatste avond van nu al een fantastisch weekend.

Soms sta je op een area en is alles wel redelijk ok, maar mist er net iets. Dat ene was er bij Markus Schulz nou juist net wel, dat laatste, perfect makende stukje. Ik werd er droevig van toen ik me besefte dat het einde van het weekend begon te naderen.

Tomorrowland is een muzikaal enorm veelzijdig festival. Van goa tot hardtrance en van dubstep tot club, alles is er. Alle vormen van techno waren ook present, waaronder schranz. In de Kne’deep area stond een rijtje namen geprogrammeerd waar je eng van werd! Rush, Frank Kvitta, Pet Duo, Miss Djax en Marco Remus zijn toch wel een beetje dé toppers in dit genre.

Kvitta was net bezig met zijn laatste platen toen we de enigszins verstopte tent binnen liepen. De tent was lekker gevuld maar niet te druk en zoals verwacht ging het los van voor tot achter. Ik ben het niet anders gewend overigens bij schranz, daar gaat altijd het dak eraf. Na Kvitta was het de beurt aan Pet Duo en Miss Djax om gedrieën het dak eraf te knallen. Dat kostte hen geen enkele moeite.

Via een bezoekje aan Q-dance om wat van Zatox en Promo mee te pakken, eindigde dit legendarische weekend bij Paul van Dyk. Hij sloot zijn eigen area af en deed dit met verve. Twee jaar geleden sloot hij de mainstage in mijn ogen teleurstellend af, maar dit was andere koek. Heerlijke stevige trancekicks vlogen in het rond, ondersteund met heerlijke melodieën. De sfeer was erg goed en dankzij de topshow die ID&T had neergezet, deed dit niet onder voor de gemiddelde mainstage op een ander festival. Het lichtplan was om van te kwijlen en ook de lasers waren prima in orde. Kortom, een heerlijk einde van een episch weekend!

Official aftermovie day three

Episch

Want episch was het. Een enorm groot festival met alle voordelen die daar bij komen kijken. Tegelijk zijn het eigenlijk 13 aparte feestjes, met eigen sfeer, cultuur, stijl, danspasjes, publiek en gevoel. De variatie is dus enorm, er is voor iedereen elke dag wel een favoriete area, met twee-drie goede andere opties. Muzikaal gezien valt er dus echt niets te klagen.

Uiteraard is de altijd sterke line-up ook een grote factor. Geen enkel ander festival in Europa heeft zo’n sterke line-up waarbij vrijwel alle toppers aanwezig zijn. Om dat te kunnen bekostigen is Tomorrowland echter geen goedkoop festival. Met € 135 voor een weekendkaart valt het bedrag per dag nog wel mee, maar het terrein wordt dan ook twee keer hergebruikt.

De drank- en (vooral) eetprijzen doen wel een grote aanslag op je portemonnee. Voor € 2,85 had je dit jaar een biertje (overigens ook een Red Bull, dat dan weer wel) maar een bak pasta kostte gewoon € 10! Dat zijn toch echt geen fijne prijzen meer. Culinair had Tomorrowland het goed voor elkaar met kwaliteitsvoedsel uit alle streken van de wereld, maar voor een lekkere maaltijd was je al snel meer dan € 8 kwijt. Gevolg is dus dat ik het hele weekend patat heb gegeten om de kosten een beetje in de hand te houden. Echt gelukt is dat overigens niet. Normaal gesproken redden mijn vriendin en ik het samen met zo’n € 70-80 per dag of nacht, nu was dat ongeveer € 120.

Gelukkig is het niet ieder weekend zo duur, anders zou het niet meer te doen zijn. Zo voor een weekend per jaar is het nog wel te doen. Daarnaast is Tomorrowland zijn geld toch wel waard. De locatie is vrijwel perfect, het concept is ijzersterk en goed uitgevoerd, en er wordt niet beknibbeld.

Overal zie je wel iets van aankleding, overal is aan gedacht en het festival barst van de leuke extraatjes. De sneeuwschans was er dit jaar niet, maar schommelen, kaartjes sturen, sexen, pokeren, etc. kon allemaal wel. Een Belgische krant omscheen het festival als het Disneyland van de dance, en dat is eigenlijk wel een mooie, waardige typering.

Disneyland staat voor plezier, vermaak, spanning, genieten, lol en verrassingen. Tomorrowland biedt datzelfde, en misschien nog wel meer. Volgend jaar ben ik er dan ook zeker weer bij. Ik had zondag het gevoel dat ik wel de hele week door kon feesten, dus ik hoop voor volgend jaar op weer een dagje extra!

Steven