Fusion Of Dance festival

Het is weer de tijd van het jaar waarin de aller eerste outdoor festival van het seizoen plaats vinden. Met weersverwachtingen die er richting het weekend steeds lekkerder uit zien, word de zin en het verlangen naar zo’n feest met de minuut groter. Want wie heeft het na al die koudere maanden niet gemist, om weer lekker de hele dag met je bolletje in het zonnetje te staan, te dansen, te springen en te genieten?

Fusion Of Dance was voor mij weer het eerste echte outdoor festival van het jaar. Organisatoren Studio Tas en High Energy Events hadden hierbij  gekozen voor de Wijthmenerplas in Zwolle, als locatie voor hun festival. Een goede keuze was het zeker. Bij de binnenkomst op het festival terrein, die overigens heel soepel verliep, begon het alweer meteen bij mij te kriebelen. Het heerlijke festival gevoel! Wanneer je namelijk langs die festival marktkraampjes loopt, vol met leuke zonnebrillen, dan besef  je dat de zomer er weer aan komt. En dat geeft toch wel een heel goed gevoel. Het is gewoon een gevoel dat je moet begrijpen, en niet kunt uitleggen. Het is zo’n gevoel dat je zelf moet mee maken, en wat iedereen ook weer op zijn eigen manier ervaart. Zeker op een festival als deze, met meerdere podia in meerdere muziek stijlen.

Ik heb lekker op mijn gemakje, even een rondje gelopen over het terrein. Op het eerste gezicht zag het er heel erg goed opgezet uit. Een leuke paars/groene tent voor de trance liefhebbers. Een buitengewoon mooi en groot Lipgloss Mainstage, en zelf een podium die er als een marineschip uitzag. Al met al was er zeker de nodige energie in de uitstraling van het feest gestoken. Wat betreft de koek-en-zopie moest je hier wel heel erg kieskeurig zijn om geen lekker eten te kunnen vinden. Met een stuk of tien eetkraampjes waren zo’n beetje alle culinaire windrichtingen vertegenwoordigd.

Uiteindelijk is het toch de muziek die de hoofdzaak vormt op een festival. Het zijn tenslotte die DJ’s waar al de bezoekers op afkomen. Voor mij persoonlijk waren het de trance DJ’s uit de Sound Of Energy tent, waar ik van hield. Het grootste deel van de dag heb ik dan ook in deze area doorgebracht. De line-up van die zaal bestond voor mij voor 50% uit onbekende DJ’s en de andere helft hooggewaardeerde bekende jongens.

Tijdens Miss J. vs. Tommygoff begon de muziekstijl de lekkere toon aan te nemen, waar ik wel van hou. Toch heb ik op dat moment samen met de hele bende van ellende, nog even buiten in het zonnetje gestaan, met mijn oren gericht op de muziek waar ik voor kwam. Want wat dat betreft wil ik toch zo lang mogelijk kunnen genieten van die zonnestralen. Het was eigenlijk ook wel een beetje jammer dat juist die area waar ik voor kwam was weg gestopt in een tent. Al hadden we hier bij slecht weer, wel weer het voordeel aan gehad. Om 16:30 uur begon Ronald van Gelderen. Een DJ die hier helaas niet waar gemaakt had wat ik hoopte. Het was overigens ook een moeilijke taak voor hem, aangezien deze donkere tent, door het mooie weer, nog betrekkelijk leeg was.

Jochen Miller was vlak voor aanvang ook een beetje nerveus over deze leegte in de zaal, al bleek het al heel snel dat dit nergens voor nodig was. Jochen is tenslotte toch uit een ander stuk hout gesneden. In no time had hij met zijn heerlijke en bovenal energieke stijl deze Sound Of Energy tent, toch voor zeker 80 % gevuld. Zijn set was in mijn ogen ook wel zo’n beetje de beste van de dag. Zijn opvolger Leon Bolier was ook zeker niet verkeerd, maar Jochen wist gewoon net iets beter dat echte trance gevoel over te brengen.

Leon Bolier’s set was er overigens ook eentje waarbij het heel erg moeilijk was om stil te blijven staan. En even eten halen tijdens zijn set, dat is iets wat ik de volgende keer ook niet meer doe. Want juist op het moment dat ik even weg was draaide hij het onvervalste Cape Town. Al met al was het buiten die paar gemiste minuten om een heerlijke set, van een geweldige DJ en een vriendelijke jongeman. Een DJ die ook onbetwist van zijn fans houd, en deze enorm waardeert, elke keer dat we hem zien.

Ummet Ozcan was natuurlijk ook weer om van te smullen. Ik bedoel niet qua uiterlijk, al zullen veel dames er anders over denken, maar juist qua muziek. Het BPM ging weer een stukje omhoog, toen Ummet een of twee platen gedraaid had. Ook dit is precies hetgeen waar ik van hou, en waar ik uren op kan doorgaan, zonder enkele andere vorm van drugs, dan uitstuitend de upliftende sound en de beukende beats. Heerlijk gewoon. Misschien zelfs toch nog iets beter als Jochen, al moeten we het eigenlijk niet als een wedstrijdje gaan beschouwen.

De voor mij onbekende Scott Project wist naar mijn idee het feest niet op een heerlijke manier af te sluiten. Het tempo ging omlaag, en het aantal enigszins bekende nummers liep terug naar nagenoeg nihil. Ik heb het daarom maar even een beetje rustiger aan gedaan om een beetje af te bouwen, nadat je al zo’n 11 uur op de been bent.

Hoe het feest in al de andere area’s is verlopen, en hoe de DJ’s gedraaid hebben, heb ik niet gezien. Wat ik wel gezien heb zijn heel veel leuke mensen die werkelijk een glimlach van oor tot oor hadden. Naar mijn idee was de sfeer over het hele festival terrein heel erg gemoedelijk. Er was ook helemaal geen reden om geïrriteerd te zijn op deze dag. Je hebt tenslotte twee manieren om naar het leven te kijken: Alsof er niets mooi is, of alsof alles mooi is. Als je bereid bent om zo nu en dan kleine dingen door de vingers te zien, is die tweede keus veruit het beste. Alles was hier op dit feest tenslotte perfect geregeld. Nagenoeg geen wachtrijen bij de entree, de bar en de eetkraampjes, althans niet op de tijden dat ik er was. Alleen de WC capaciteit, en de toegangspoortjes richting deze WC’s zorgde voor een klein beetje oponthoud. Maar als dat alles is, hebben we eigenlijk toch helemaal niks te klagen gehad op deze perfecte dag!

Verslag + Foto's: Dominic Wetzer