Sensation - België

Na de carnaval van afgelopen week, waarbij ik mijzelf een paar dagen lang heb opgesloten om zo min mogelijk van deze ongein mee te maken, was het nu tijd om mezelf weer aan de buitenwereld te laten zien. Het is weekend, tijd voor een feestje, en op deze 12^de maart van 2011 is het tijd voor een ander soort carnaval, eentje inclusief raar verklede mensen, maar zonder carnavalsmuziek. Een feest waar veel mooie en gezellige mensen zichzelf in het wit verkleed hebben om de tijd van hun leven te gaan beleven op Sensation - Celebrate Life.

Ook al heb ik dit feest tweeënhalve maand geleden ook al mee gemaakt, tijdens de NYE editie in Düsseldorf, het hielt me niet tegen om er nog een keer naar toe te gaan. Destijds vond ik het een beetje tegenvallen. Op zich wel goed, maar gewoon minder dan de voorgaande jaren. Tevens zat het in Duitsland organisatorisch erg slecht in elkaar. Alhoewel de DJ’s die hier vanavond draaiden niet bovenaan staan in mijn lijst van favorieten, alles is beter dan in geïntoxiceerde toestand en in foetuspositie, thuis op de koude keuken vloer liggen, om maar een voorbeeld te noemen.

We waren dit keer redelijk vroeg vertrokken, waardoor we al rond 20:30 uur aan de Deluxe-ingang stonden. Jammer genoeg was het nét niet Deluxe genoeg dat we al voortijdig naar binnen mochten, waardoor er zich buiten in de zachte motregen toch een aardige rij vormde. Eenmaal binnen ging alles heel voorspoedig, en zonder ook maar gefouilleerd te worden, werden we toegelaten tot het Deluxe VIP deck, dat uitzicht gaf over de hele zaal, die op dat moment nog vrij donker en vrij leeg was. In tegenstelling tot voorgaande edities was het hier ook nagenoeg stil tijdens dit eerste uur. Als je heel erg goed luisterde hoorde je een klein beetje muziek, wat ook een last-minute soundcheck had kunnen zijn. Iets over 22:00 uur, na de aankondiging van Mr. White, begon het geluid pas een eerlijk volume aan te nemen waarmee de aftrap van dit feest officieel gegeven was.

Het Ethias Arena in Hasselt, waar deze editie plaatsvond, is de kleinste locatie waarbij ik ooit een Sensation feest heb mee gemaakt. Met een capaciteit van iets meer dan 21.000 man, zaten we er vanavond hoogstwaarschijnlijk net iets onder. Het was namelijk niet heel erg druk. Althans een stuk minder druk dan wat ik verwacht had en gewend was van Sensation. Al is dat naar mijn idee ook helemaal niet verkeerd. Wanneer iedereen de ruimte heeft om lekker ongestoord  te dansen, te springen, of andere dingen te doen, dan komt dat de sfeer alleen maar ten goede.

Tijdens dit eerste uur van Sensation ben ik even de hele zaal door gedanst op de beats van Mr. White. Op zich draaide hij hier geen onaardige set. Het was gewoon een leuk stukje muziek om jezelf meteen van je beste kant te laten zien, op deze nu nog rustige dansvloer. Mijn hele arsenaal van rare bewegingen en Deadmau5-dansjes is hier dus ook meteen even uit de kast gehaald.

Een uur laten begon de daadwerkelijke show pas echt. Het piramidevormige podium ging open, de mensen mochten er op, en de muziek was in handen van Martin Solveig. Deze DJ wist precies te geven waar de mensen op dit moment behoefte aan hadden. Lekkere afwisselende en vrolijk klinkende House plaatjes. Niks eentonigs en niks slaapverwekkends, gewoon lekker springen en genieten!

De muzikale leiding was de rest van de avond uitbesteed aan Chuckie, Laidback Luke, Joris Voorn & 2000 and One en Dimitri Vegas & Like Mike. Waarvan Laidback Luke naar mijn mening nog wel de beste punten scoorde. Zijn set was alles behalve “Laidback”; het was heerlijke up-tempo en uiterst aanstekelijke House. Deze gehele set, die hij ook erg energiek wist te brengen, was wellicht toch wel een van de muzikale hoogte punten van de avond.

Als je een beetje rond keek in de zaal vond ik die energie die Laidback Luke had gecreëerd, vrij vlug wegebben, toen Joris Voorn & 2000 and One begon. De mensen massa bewoog nog maar sporadisch, met het op de maat van de muziek schudden van het hoofd daargelaten. Wellicht was dit ook bij de organisatie per direct doorgedrongen, want juist op dat moment kwam men met een wonderbaarlijke slim bedacht aspect. Vanuit het midden van het piramide podium, en vanuit al de hoeken van de zaal werden er een soort van knipperende verlichte kunststof staven uit gedeeld. Van die dingen waar je eerder op de avond, bij de merchandise-stand €5,- moest betalen, werden nu gratis en in grote hoeveelheden uitgedeeld. Binnen enkele minuten was de gehele zaal overspoeld door een blauw-rood-groene lichtgloed. Een bijzonder mooi gezicht dat tevens op speelse wijze de energie en de interactie tussen het publiek weer terug bracht in de zaal. Het leek wel of iedereen toch minstens één van deze halve meter lange staven in handen had, en hiermee probeerde de meest rare dingen uit te halen. Dit was werkelijk een geweldig goede manier om op dit tijdstip de enigszins slaapverwekkende set van Joris Voorn & 2000 and One heel goed te doorstaan.

Dimitri Vegas & Like Mike waren de heren die de overgebleven bezoekers tot op de laatste minuut in beweging hielden op een vieze, gladde en plakkerige vloer. Deze taak was overigens wel aan hen toevertrouwd, want ze hebben zelf echt het uiterste gegeven, en daarvoor het uiterste terug gekregen van het publiek. Met een geweldige mooie licht show, die overigens vanaf het moment van die verlichte staafjes, pas echt mooi en kleurrijk was, moest men zich toch klaar gaan maken voor het einde van de avond.

Dit feest was voor mij echt een heel stuk beter dan dezelfde show in Düsseldorf. Misschien kwam het omdat ik dit keer als VIP naar dit feest ben gegaan, met als enige echte voordeel dat je gratis bitterballen, oesters en sushi kreeg. Plus de wc’s waren daar voor festival begrippen relatief schoon.

Naar mijn idee komt het meer door de verwachting die ik van het feest had, want hoe je het ook went of keert, een niet te vergeten aspect van je ervaring en beoordeling van een feest is je verwachtingspatroon dat je ervan had. Daardoor vond ik het op oudejaarsavond een beetje tegenvallen, toen verwachtte ik een show zoals die van “Ocean of White” of “Wicked Wonderland”.

Dit keer heb ik er ook met hele ander ogen naar gekeken. Ik wist wat ik kon verwachten, en daar ging ik ook mee akkoord. Op die manier kan het eigenlijk alleen maar beter worden. Zolang je omringd bent door gezellige vrienden en jezelf ongeremd kan laten gaan op een niet al te drukke dansvloer, dan zit de sfeer er al heel snel in, en kun je moeiteloos tot de allerlaatste beat doorgaan. Ik denk dat iedereen wel een eigen manier nodig heeft om zich te kunnen uiten. Voor mij is dat muziek. Over het algemeen Trance, maar zo nu en dan een beetje House is ook zeker niet verkeerd. Ik denk dat men zonder dergelijk soort uitlaatkleppen heel erg gefrustreerd kan raken. Als je geen interesse hebt in het leven, en niet accepteert dat het zou nu en dan zijn ups en downs heeft, dan zul je ook nooit echt kunnen genieten. Het maakt tenslotte allemaal deel uit van de ervaring, van het totaalpakketje. Genieten van zoiets simpels, als de allereerste tonen van een mooie plaat, dat vind ik echt geweldig. Zo’n moment dat die plaat je van het ene op het andere moment kippenvel kan bezorgen over je hele lijf. Het zijn van die momenten die me zo nu en dan nog wel eens overkomen. Ik streef er ook naar om dit vaker te laten gebeuren, iets wat met een goed gevulde partyagenda geen enkel probleem is. Het volgende concept van Sensation staat namelijk ook weer in de agenda. “Sensation - Innerspace” zal zijn première maken op 2 Juli in de Amsterdam Arena en met een aardige line-up en heerlijke show, ben ik er weer bij.

Verslag + Foto's: Dominic Wetzer

Banners: ID&T