GrotesQue · Midnight Cruise II

Waarom gaan we eigenlijk feesten? Bijna elk weekend is het weer zover; heel veel mensen leggen vele kilometers af om ergens aan de andere kant van het land een van de vele feestjes te gaan bijwonen.

“Wat heb je eigenlijk te vieren?” is vaak zo’n onbegrepen opmerkingen van mensen die mijlen ver van deze partyscene af staan. Maar ja, dat je eigenlijk geen specifieke reden nodig hebt om te gaan feesten, begrijpt helaas niet iedereen. In mijn ogen is er overigens reden genoeg hoor. Te veel zelfs!

Het is tenslotte maar één keer per week weekend en met een heerlijke line-up is het zonder twijfel de moeite waard om er eens lekker uit te gaan. Oké, elk weekend feesten is inderdaad ook wel duurder dan elk weekend thuis op de bank zitten, maar geld moet rollen. Daarom zijn muntjes ook rond! De beste reden is nog wel dat, indien je de juiste feesten uitkiest, je even voor een paar uur jezelf kan verliezen in een geweldige atmosfeer omringt door geweldige mensen. Ik wil tenslotte niet eindigen in een eentonig leven, waarin ik niet anders ondernomen heb dan dagelijks in de file staan, op weg naar mijn saaie werk. Als je de hele week voor dezelfde werkgever aan de gang bent als ik, dan ben je wel eens toe aan een lekker weekend om lichaam en geest weer in balans te brengen. Feesten is daarvoor de perfecte therapie.

Nadat ik op de vrijdagavond nog eventjes een bezoekje had gebracht aan de Belgische LED room, om Sied van Riel te bewonderen, was het zaterdag tijd voor een feest waar ik alweer erg lang naar uitgekeken heb, namelijk GrotesQue · Midnight Cruise II op de Ocean Diva. Met een aantal zeer geslaagde feesten van PT Events in het verleden, waren de verwachtingen van deze editie natuurlijk weer erg hoog.

Bij aankomst op de Piet Heinkade troffen we helaas het eerste kleine minpuntje van de avond aan. Terwijl het om 22:00 zou beginnen hebben we tot spijt van de organisatie nog zo’n 20 minuten langer buiten in de kou moeten staan. Deze verloren minuten werden overigens na 5:00 nog even ingehaald. Eenmaal binnen, was dit minpuntje ook weer snel weggenomen. Cliff Coenraad was op dat moment bezig de zeer snel binnenstromende menigte alvast vakkundig voor te bereiden op een heerlijke avond. Al is zijn stijl in mijn kritische ogen een beetje oppervlakkig en eentonig, het is toch een aardige sound voor het eerste uur van de avond.

Meteen even wat consumptie muntjes gehaald, die sinds mijn laatste bezoek aan de Ocean Diva alweer 50 cent in prijs zijn gestegen, en daarmee de ongeschreven regel van maximale gangbare prijs toch hebben overschreden. Maar ja, zoals ik zojuist al zei “geld moet rollen”, dus we zullen er met z’n allen geen glaasje minder door drinken.

Rond 23:00 / 23:15 droeg Cliff Coenraad het stokje over aan Artento Divini. Uiteraard geen onbekende naam in de trance wereld, en ook zeker geen onbekende naam op de GrotesQue feesten. Vanaf zijn eerste plaat begon het publiek ineens goed los te komen. Want eerlijk is eerlijk, zijn stijl ligt veel meer in het straatje van wat men wil horen, dan de muziek die Cliff draaide.

De boot was in het afgelopen uur al bijzonder snel vol gelopen. Iets wat je overigens wel vaker ziet op deze feesten van PT. Het zal hier nooit tot 1:00 uur duren voordat de zaal zijn maximale capaciteit bereikt heeft. Meestal is iedereen rond 23:30 uur wel binnen. In mijn ogen geeft dit toch wel degelijk aan dat men hier om de juiste redenen naar het feest toe komt. Men komt hier voor de muziek en om mooie momenten te beleven met de mensen die waardevol zijn in ieders leven. Men komt hier niet uitsluitend heen om zich te vol te gooien met alcohol of met een ander vergiftigend middel. Over het algemeen komt dit de sfeer ook heel erg ten goede. Al duurde het in mijn ervaring wel een beetje langer dan anders, voordat de sfeer optimaal was. Tijdens de set van Artento, toen men er aan toe was om zich met z’n allen op de dansvloer te begeven, hing er een klein beetje een drukkende sfeer op de dansvloer. Iedereen moest nog even zijn eigen plaatsje ziet te vinden, waardoor er nog erg veel rondgelopen, gedrukt en geduwd werd. Naarmate de avond vorderde was hiervan overigens helemaal niks meer te merken.

Het Duitse DJ duo Cosmic Gate was de headliner van de avond. Ik heb deze heren door de jaren heen diverse keren gezien, en daarbij zowel geweldige als uiterst matige sets gehoord. De laatste keer was voor mij tijdens Synergy op ADE. Toen draaide ze weer een zeer goede en lekkere set. Helaas was het hier op GrotesQue een beetje beneden de maat, en vooral een beetje beneden het tempo. Het was eigenlijk pas in het laatste half uur van hun 2 uur durende optreden dat ik de echte heerlijke nummers heb gehoord. Voor de rest vond ik het tempo vrij laag. Dit was volgens mij ook wel de mening van meerdere bezoekers, want mensen die echt compleet uit hun dak gingen heb ik in deze uurtjes helaas niet kunnen ontdekken.

Dit fenomeen trad wel op bij de geweldige set van Leon Bolier. Ik moet dan ook wel toegeven dat de heer Bolier veel hoger staat in mijn persoonlijk lijstje van favorieten dan Cosmic Gate, maar hij weet dan ook precies wat hij de GrotesQue bezoeker moet voorschotelen. Zijn set was gelukkig voor een groot deel opgebouwd uit zijn eigen nummers, met “Saturn”als absoluut hoogte punt.

Je zag tijdens deze muziek dat iedereen op de Ocean Diva genoot. Van bezoekers tot barpersoneel en van de security tot de toilet dame. Iedereen ging helemaal los. Dit is de muziek die we hier willen horen!!! Als je kijkt naar de geschiedenis van PT Events, dan zie je enkele terug komende DJ namen, en enkele namen die er pas één keer gestaan hebben. Als je het mij vraagt, is het toch de muziekstijl van DJ’s als Leon Bolier waar iedereen hier, als een klein kind op de vooravond van Sinterklaas, met volle verwachting op zit te wachten. Dit geld overigens ook voor DJ’s als Sied van Riel, Ronald van Gelderen, W&W, Sean Tyas en niet te vergeten RAM.

Ik heb het in het verleden al vaker gezegd, maar RAM is echt een DJ waar ik steeds meer bewondering voor krijg. Sinds zijn geweldige break-up feest met Bas, waar ik RAM eigenlijk pas voor het eerst zag, werd RAM regelmatig vroeg op de avond geprogrammeerd, op de diverse feesten. Hierdoor moest hij noodgedwongen een erg rustige stijl draaien, omdat je het eerste uur gewoonweg nog niet in de buurt van de 140BPM kan komen. Maar sinds Armada Night van 11 September, waar hij als laatste DJ van de avond de complete WesterUnie op zijn kop had gezet, heeft iedereen de ware aard van RAM ontdekt. Op deze, en op de vorige editie van GrotesQue is daar vervolgens ook weer optimaal gebruik van gemaakt. Het was tenslotte de grandioze combinatie van zwevende en beukende trance geluiden, die iedereen aan het dansen hield. Een perfecte muzikale injectie, die elke andere vorm van drugs meteen overbodig maakte!

Uiteindelijk blijft dit mijn eigen mening, en zullen er ongetwijfeld mensen zijn die er compleet anders over denken. Een feest als deze is als een foto dat deel voor deel ontleed wordt, want uiteindelijk is er altijd nog ruimte voor verbetering.

Al ik alles nog even op een rijtje moet zetten, waren er enkele minpuntjes op dit feest. Qua muziek was het niet de beste editie van GroteQue maar ook zeker niet de slechtste. De algehele sfeer op de avond was precies zoals je het gewent bent, met veel bekende en gezellige gezichten die je de hele avond tegen komt. En uiteraard werden we ook vanavond weer volop verwend met ijsjes en andere gratis traktaties. Al met al was het weer een hele mooie avond, en hou ik de ontwikkelingen omtrent de komende edities ook haarscherp in de gaten. Het volgende feest staat namelijk alweer in de agenda van PT Event, en wel op 1 januari 2011. Maar tot die tijd moeten we het nog even doen met de herinneringen van de afgelopen nacht.

Verslag & Foto's: Dominic Wetzer