Tomorrowland Weekend, De Schorre, Boom, België

Op 24 en 25 juli vond het mooiste festival van België (en misschien wel Benelux) weer plaats. In Boom, vlak onder Antwerpen, konden dance-liefhebbers uit de hele wereld weer twee dagen genieten van goed weer, een fijne sfeer, een prachtig terrein en bovenal heerlijke muziek.

Dit jaar waren er maarliefst 14 stages neergezet om de 50.000 bezoekers per dag te vermaken. Tel daarbij op nog de sneeuwschans, twee jacuzzi’s, de church of love, het reuzenrad, de pokertent, de vage rode tent bij de ingang en alle andere vermakelijke dingen, en je begrijpt dat Tomorrowland groot is. Groot in alle aspecten eigenlijk. Een flinke variatie aan muziek en vermaak, veel bezoekers, een groot terrein en heerlijke aankleding.

Het beloofde vooraf dus een mooi weekend te worden, en de werkelijkheid was niet anders!

Het weekend Tomorrowland begon al op vrijdagmiddag toen de auto ingepakt kon worden om richting Antwerpen te vertrekken. Dit jaar geen festivalcamping van mij zoals vorig jaar, maar een familiecamping in Sint-Job-in-'t-Goor. Dat levert toch iets meer uren slaap op, zo was het idee.

Na een heerlijke barbecue, gevolgd door een goede slaap, rondjes rijden in Boom op zoek naar de VIP-parkeerplaats en een pendelbus liep ik rond 13.00 onder de welkomstpoort door. Door die poort waan je je ook meteen in een sprookjesachtig gebied, mede ook dankzij de schitterende omgeving. Lopend over brug over het water zie je links en rechts alleen maar stages, vrolijke mensen, aankleding en een heerlijk relaxte partysfeer.

We kwamen al snel de nieuwe locatie van de Q-dance stage tegen, die een beetje verstopt was in een hoekje. De area zelf was niet zo prettig (veel asfalt, smalle kleine uitgangen en te weinig bars) maar het dagjesvolk kon de stage gelukkig ook niet vinden. Het geluid van Q was nu ook niet over het halve terrein te horen, zoals voorgaande jaren, ondanks dat het geluid even hard stond als altijd. Een goede zet dus van de organisatie.

De organisatie had nog meer goede dingen gedaan, zo bleek tijdens een verkenningsrondje. De mainstage van drie jaar geleden (met de Condor) stond nu op de I Love The 90’s-Area, een stage waar ik de hele dag verrassend goede muziek vandaan heb horen komen. Heerlijke oude trance en dance-muziek waarvan ik de teksten haast letterlijk kon meezingen; nostalgie!

Achter deze stage stond het (gratis) reuzenrad, een erg leuke toevoeging. Vanuit het rad had je een mooi overzicht van het terrein, en van de muziek hoefde je niets te missen want het geluid van de 90’s stage was te horen op de koptelefoons.

Op weg naar de mainstage passeerden we achtereenvolgens een postkantoor (meteen een kaartje gestuurd naar het thuisfront), een game room met oude arcadekasten en de jacuzzi’s van de Versus tent.

De mainstage lag zoals gewoonlijk weer onderaan de heuvel. We besloten de heuvel te beklimmen en kwamen zo langs de sneeuwschans die net als vorig jaar ook weer was. Met opblaasdolfijn of zwemband kon je naar beneden, aanrader!

Op de main was Dj Yves V aan het draaien; een voor mij onbekende naam die een club/trance-set draaide. De stage ging nog niet erg los maar genoot wel van deze heerlijke tunes. Lekker relaxte groovy muziek.

Inmiddels stond een van de meestbelovende sets al bijna voor de deur, Push op de 90’s! Hij stelde ons niet teleur. Een heerlijke set met veel oude trance-klappers zoals "Strange World" en "Universal Nation". De Belgen gingen massaal los en ook wij Hollanders genoten met volle teugen. De sfeer was top en dit alles leidde zelfs tot een spontane sit-down, die Mike zelfs met zijn eigen telefoon filmde. Het anderhalf uur vloog echt voorbij, wat een heerlijke set.

Na dit trance-geweld en de teleurstelling omdat Zatox wegens ziekte afwezig was, besloten we weer richting mainstage te dwalen. Daarbij passeerden we een rode tent met de meest vage inhoud die ik ook gezien heb. Alsof je een of andere buitenaardse wereld binnen stapte met de meest vage en vreemde mensen. Veel feestgangers die langsliepen durfden niet eens naar binnen.

Na wat grappige foto’s in de rubber boot en koepeltent, wat teksten op het laken waar je op mocht schrijven en een potje badminton liepen we verder richting main. De houten loopbrug was deze keer helemaal aangekleed met bamboe, dat zag er fantastisch uit.

Aangekomen op de main kwamen de lekkere clubhouse-tunes van Swedisch House Maffia ons al tegemoet. Een goede plek om los te gaan konden we helaas niet vinden (het was erg druk) maar de plaatjes klonken erg lekker. Vooraan ging het ook behoorlijk los trouwens, dit was goed te zien vanaf de heuvel.

Na al dit muzikaal gezien rustige werk besloten we een kijkje te nemen bij Deepack op de Q-stage. Ze draaiden zoals gewoonlijk weer lekker en maakten er echt een feestje van, top!

Wie wel enorm teleurstelde was Scooter. Zijn naam in de line-up leverde al een hoop kritiek op en helaas bleek dit volkomen terecht te zijn. Hij kwam al veel te laat on stage waardoor het publiek een kwartier naar een cd’tje moest luisteren. Vervolgens opende hij meteen met een gejatte hardstyle-plaat en zo volgden er nog meer remakes die meer op plagiaat lijken dan op een remix.

De blonde voorman van Scooter stond ondertussen maar een beetje dom heen en weer te springen over het podium en slecht te mc’en. Beschamend slecht allemaal en ik was dan ook erg verbaasd dat de stage niet hard leeg liep.

Scooter werd ‘m dus niet, gelukkig was het in de Trance-addict tent beter voor elkaar. John O’Bir en Activa, twee min of meer onbekenden voor mij, draaiden hier een lekkere set. Behoorlijk stevig en knallend maar het kon nog net. De sfeer zat er goed in en met de lasers en LED-wall zag alles er ook goed uit.

De sterke lijn werd door gezet met John O'Callaghan, die zijn fans trakteerde op een set zoals we van hem kennen. Op het laatst zakte het wel een beetje in dus we besloten af te sluiten op de Q-stage, waar The Playah hardcore stond te draaien. Dit was een slechte keuze. De platen die hij erop gooide waren om te huilen en er liep ook raar volk rond. Kortom een slechte afsluiting van de dag.

Maar verder niets dan lof over de eerste dag! Veel goede sets gehoord, veel muzikale variatie dankzij de brede programmering en dankzij de set van Push waren er ook voldoende ultieme geluksmomentjes.

Dag 2

De volgende dag had iedereen wat moeite om op gang te komen. De eerste uren was het nog niet echt druk op het terrein, en je kon duidelijk zien wie er al een dag op hadden zitten en wie niet.

Zoals gewoonlijk waren diverse area’s voor de zondag hernoemd, met dito veranderingen qua muziekstijl. Voor de zondag was er onder andere een hardtechno-tent bijgekomen, de 90’s-Area heette nu A State of Trance-area en de Trance-addict tent was hernoemd naar La Rocca.

Op die ASOT-area stond Menno de Jong in het begin van de middag geprogrammeerd. Vanaf de bankjes van de food-area klonk het prima, helaas voor hem was het nog erg rustig bij zijn set.

Later bij Rank1 was het drukker, ondanks hun matige set. Ze toonden geen beleving en draaiden geen oude klappertjes; in plaats daarvan de oude melodietjes met nieuwe, slappe basslijntjes. Ik kon er niet gelukkig van worden.

Elders op het terrein stonden The Opposites op de planning. Pech voor degenen die niet van drukte houden dat Sunnery James & Ryan Marciano er voor stonden, er was geen doorkomen aan. We zijn dan ook maar even in het gras gaan liggen bij de Q-dance area, daarna hebben we het terrein nogmaals vanuit het reuzenrad bekeken.

Ondertussen stond Paul Oakenfold beneden achter de decks een verrassend goede set te draaien. Normaal gesproken ben ik geen fan hem naar nu wist ‘ie echt de juiste snaar te raken. Het publiek leek het volledig hier mee eens te zijn want er werd flink gedanst.

Nadat we al zittend genoten hebben van de set van Frontliner werd het tijd om eens in de hard-techno te gaan kijken. Na een lange wandeling en een vies patatje strompelden we de tent binnen. Strompelen inmiddels ja, ik had geen voeten meer over. Zelfs op de EHBO konden ze er niets aan doen.

Pet Duo werd net afgewisseld door Rush, die de stampvolle tent de volle laag gaf met zijn rammende techno. Ook hier zat de sfeer er lekker in, al was het misschien net iets te druk om de boel helemaal los te krijgen.

Tijd dus om weer richting de andere kant van het terrein te lopen. Langs de jacuzzi’s, over de bamboe loopbrug en langs de grot. Aan de overkant op het eiland zagen we ondertussen naast de kenmerkende Tomorrowland-letters wat vreemde figuren de was buiten hangen. ID&T had weer wat uit de hoge hoed getoverd waarbij je denkt “zie ik dat nu goed? Vaag zeg!”. ID&T laat iedere keer weer zien daar in uit te blinken.

Overigens moet ik qua amusement en aankleding, ook de ladingen bloemen noemen die vier maal uit de helikopters gegooid werden. Zulke extra dingen maken dat Tomorrowland toch net wat extra boven de andere festivals uitsteekt.

Inmiddels waren de laatste beetjes energie wel opgebruikt. De laatste uurtjes heb ik dan ook zittend doorgebracht bij Q-dance voor Zany & Beholder en Luna & Crypsis, en Armin van Buuren. Allen draaiden lekkere platen maar aan mij was het niet meer besteed.

De vuurwerkshow bij Armin was wel om je vingers bij af te likken. Misschien wel 10 minuten lang vloog het vuurwerk de lucht in. En niet alleen vanaf de stage, maar ook vanaf bovenin de steigerconstructies, de bakjes van het reuzenrad, en het rad zelf. Dit alles werd gecombineerd met een goed lichtplan en enorm veel lasers. Af en toe wist ik gewoon niet waar ik moest kijken, zoveel tegelijk gebeurde er. Het was een schitterend einde van een briljant festival!

Steven