Trance Energy, Jaarbeurs, Utrecht

Eindelijk, het paasweekend brak aan: Trance Energy! Het feest der feesten voor tranceliefhebbers, en laat ik nou ook bij die groep horen. Van 21.00 tot 07.00 kon weer gedanst worden op heerlijke trancemuziek in vier zalen. Partyscene was erbij.

Naast de gebruikelijke mainstage en hardstage was er ook een High Contrast zaal waar ook dj’s van In Charge Records welkom waren. Verder was er nog een future zaal, waar de dj’s gekozen waren via een poll op Trance.nu. Deze dj’s van de toekomst konden zo dus rekenen op een volle zaal want al hun stemmers kwamen natuurlijk in ieder geval.

Mijn nacht begon iets voor negen uur toen ik de High Contrast-zaal betrad. Mijn mond viel meteen open van bewondering, deze zaal hing stampvol spiegelbollen. Dat ging een mooi schouwspel worden met de lasers!

In de zaal ernaast, de hardstage, had Dave 202 inmiddels de nacht geopend. Ook deze zaal zag er leuk uit met gekleurde halve bollen. Dave begon erg rustig met mooie melodieuze platen en schakelde later op naar platen met een lekkere bas. Het was al snel lekker druk hier en het was te merken dat iedereen er zin in had. Meteen was die positieve vibe er en Dave kreeg direct al veel reactie van het publiek. Iedereen genoot van dit uurtje.

Beelden van onder andere Sied van Riel en Above & Beyond

Om 10 uur ging de mainstage open, Nic Chagall was daar de eerste dj. De mainstage op Trance Energy is altijd weer een indrukwekkend gezicht door de enorme afmetingen, ik was dan ook erg benieuwd naar deze zaal en de aankleding. Op naar de main dus!

Deze keer bestond de stage uit een enorme LED-kubus, horizontale LED-balken links en rechts daarvan en ook weer diverse pilaren in de zaal. Van een afstandje leek alles een mooi geheel. Verder weinig spectaculaire zaken maar het was prima in orde zo. De lasers bleken later op de avond zoals gewoonlijk weer prachtig multi-color te zijn. ID&T had zo te zien het beste van het beste geregeld want ik heb niet eerder multi-colors gezien die zoveel verschillende kleuren en stralen tegelijk konden produceren, echt schitterend.

Het stukje van de set van Nic Chagall wat ik hoorde vond ik overigens niet zo bijzonder, een beetje commercieel en slap. Snel door dus naar de High Contrast-zaal voor ‘local hero’ Sied van Riel.

Zijn set was iets rustiger dan ik hoopte maar desondanks erg fijn, echt trance zoals het moet zijn. Een heerlijke set om in te komen aan het begin van een lange maar mooie nacht trance. Langzaam schroefde hij het tempo en de melodieën een beetje op, richting het einde, waarna Super8 & Tab hun hits mochten gaan afvuren op de goed gevulde zaal.

Die set was echter niet aan mij besteed want Dash Berlin stond op het programma in de future zaal. Dash Berlin, een trio dat meteen pijlsnel omhoog schoot met een schitterend album en al meer van de wereld gezien hebben dan dat ze in Nederland gedraaid hebben meen ik. Voor het grote publiek was dit eigenlijk een beetje dé debuutset. De dj van het trio, Jeffry, had al aangekondigd dat zangeres Emma Hewitt hun plaat ‘Waiting’ live zou komen zingen; nog een reden om deze set dus niet te missen.

Jeffry was net begonnen toen ik aan kwam lopen. De stampvolle zaal ging al helemaal op in de muziek en genoot met volle teugen. Jeffry ging zelf ook helemaal los achter de booth en de sfeer was om te watertanden. ‘Waiting’ was uiteraard schitterend, mede dankzij de live performance van Emma Hewitt. Ook gooide hij er een paar heerlijke bootlegs op.

Dash Berlin at Trance Energy

De set was dus super, maar het echte hoogtepunt was toch wel de sfeer. Haast on-Nederlands was het zoals iedereen mee zong, handen in de lucht had, los ging en genoot. Een optimale wisselwerking tussen dj en publiek en soort sfeer wat je maar heel af en toe mee maakt. Een bijzonder uurtje dus!

Ondertussen waren mijn andere helden, Above & Beyond begonnen aan hun set op de mainstage. Tot mijn grote verrassing waren ze er deze keer zelfs alle drie!

Hun set was een stuk rustiger en minder ‘hard’ dan die van Dash Berlin, maar ook wel weer erg lekker. Een chill-setje zou ik het noemen. Later en meer vooraan in de zaal ging het wel goed los en onder andere ‘Satellite’ werd uit volle borst meegezonden.

De interactie met het publiek was ook weer geweldig om te zien. Paavo beleefde alles enorm intens, Tony bleef maar handjes van fans schudden en ze gebruikten hun laptop als whiteboard om met het publiek te communiceren: teksten als ‘Miracles happen today’ tijdens de plaat “Miracles” en meer van zulke mooie toepasselijke dingen.

Ondertussen kwam er maar geen einde van favoriete dj’s die ergens hun set aan het draaien waren. In de hardstage was Scot Project achter de decks verschenen. De overgang van de rustige chill-trance van Above & Beyond naar het harde werk van Scot Project, wat volgens mij niet eens meer echt trance was, was helaas wat mij te groot.

Beelden van Gareth Emery en Sean Tyas & Simon Patterson

Na een kwartiertje dus maar naar Cosmic Gate. Ook deze set deed het voor mij niet, mede door het sfeerloze publiek. Men had duidelijk een inkakmomentje, zoals je dat wel vaker ziet op feesten rond een uur of 3-4.

Daniel Kandi in de future-zaal kreeg de boel gelukkig wel goed los. De sfeer was hier ook stukken beter dan bij Scot Project en Cosmic Gate. Kandi wist mijn moraal weer omhoog te krikken met een heerlijke set, waar zijn fans zo te zien ook erg tevreden over waren.

Voor nog meer melodieuze trance is Gareth Emery altijd een goede om te gaan luisteren. Hij was lekker bezig in de mainstage, waar de show ook nog steeds erg mooi was. De energie miste wel een beetje in deze set waardoor het langzaamaan wat leger begon te worden in de zaal.

Die energie kwam weer terug met Sean Tyas en Simon Patterson samen achter de decks. Wat draaiden die een geweldige set! Heerlijke melodieën, maar wel met een stevige bas en een lekker tempo, precies goed als afsluitende set van Trance Energy. Ik heb geen minuut stil gestaan en elke dansbare seconde gebruikt om te genieten van die schitterende set, en eigenlijk ook meteen van deze geweldige editie van Trance Energy.

Ik was trouwens niet de enige. Het nog altijd aanwezige publiek (ik schat toch wel 4-5000 man) ging er helemaal voor. Zelfs halverwege de zaal werd nog volop gedanst en gingen de handen in de lucht. Er waren ook weer prachtige sfeermomenten, van het type die helaas zeldzaam zijn.

De enige negatieve punten van deze editie waren de belachelijk kleine drinkglazen (die uiteraard niet ter compensatie tegen een lagere prijs verkocht werden) en het geluid was niet overal even goed. Tijdens Dash Berlin stond de bas bijvoorbeeld erg hard en in de main stond het geluid af en toe juist weer te zacht.

Maar goed, dit waren eigenlijk ook de enige minpunten. Verder heb ik een nacht beleefd vol goede sets, heerlijke echte trance, en een sfeer waar je vooraf niet eens op durft te hopen. Kortom, een top editie! Ik kijk alweer uit naar volgend jaar.

Steven