BLACK, Ethias Arena, Hasselt, België

Op 20 maart vond in de Ethias Arena de Belgische editie van BLACK (beter bekend als Sensation Black) plaats. België was in 2009 en is hoogstwaarschijnlijk ook in 2010 het enige land met een zwarte editie van dit wereldwijd bekende concept. Dit was dus de enige kans dit jaar om dit feest te bezoeken.

Gelukkig moesten we daarvoor afreizen naar de Ethias Arena. Deze locatie is toch beter geschikt voor Black dan het Sportpaleis in Antwerpen, waar dit evenement tot vorig jaar plaatsvond.

Rond half 10 betrad ik de Ethias Arena. Volgens de timetable zou dat net te laat moeten zijn voor de opening, maar die was gelukkig iets vertraagd. De opening viel vervolgens wel behoorlijk tegen. Op de Nederlandse edities was de opening echt een groot showmoment, waarbij de bezoekers meteen een voorproefje kregen van het showgeweld dat er aan zat te komen die nacht. Deze keer echter niets van dat alles, alleen Ruthless die ineens tevoorschijn kwam en een trage dikke beat erop gooide.

Zijn eerste platen leken een beetje op de Undersound-achtige producties waar Technoboy de laatste tijd mee experimenteert. Ruthless draaide daarna langzaam het tempo iets op richting jump. Daarmee kwam ID&T het Belgische publiek tegemoet, dat nog steeds van jump houdt.

Na Ruthless stonden de Psycho Punkz klaar om eens even goed te gaan knallen. Naar mijn idee iets te vroeg in de line-up, want hun stijl is toch een stuk rauwer dan bijvoorbeeld Technoboy of Headhunterz, die beiden later op de avond ingepland stonden.

De set van de Psycho Punkz was wel aardig, maar werd niet echt opgepikt door het publiek. De zaal was nog niet heel vol en iedereen moest er nog een beetje inkomen. Of misschien trok men het niet, er werd in ieder geval weinig los gegaan.

Wellicht was dit trouwens anders aan de andere kant van de zaal. Traditiegetrouw stond het podium in het midden, waardoor je niet echt kunt spreken van een ‘vooraan’ of ‘achteraan’. Zoals gewoonlijk wordt de kant van de zaal waar de ingang is dan dus het drukste. Ik stond de hele avond aan de ‘rustige’ kant, waar je goed door het publiek heen kon lopen. Tijdens mijn rondjes door de zaal viel het me op dat het op andere plekken drukker was.

Het podium zag er wel gaaf uit trouwens; vrij hoog maar wel lekker industrieel. Verder zag ik diverse vlammenwerpers, veel lasers en een hoop spiegelbollen aan de zijkanten van de zaal. Daar zouden we later in de nacht nog een hoop plezier aan beleven.

Na de Psycho Punkz stonden mijn persoonlijke favorieten Deepack achter de draaitafel, samen met Coone. Zij mochten de boel 55 minuten (wie verzint zulke tijden?) gaan vermaken en deden dat verdienstelijk. De platen die Coone meestal draait doen mij niet zoveel maar dit werd ruimschoots goedgemaakt door Deepack. Hun “Fire In Tha Place” was voor mij de topper van deze set.

Pas bij de set van D-Block & S-te-Fan begon de zaal goed los te komen. Het was duidelijk te zien dat deze heren ook in België behoorlijk populair zijn.

Aansluitend was het de beurt aan Technoboy. In tegenstelling tot wat hij normaal draait klonk het deze keer allemaal erg stevig. Het mixtempo was zoals gewoonlijk weer laag, de platenkeuze daarentegen best lekker. Hij wisselde nieuw spul goed af met oudere plaatjes.

Daarna stond Black Overdose op het programma. Dit is een soort van megamix die vooraf in elkaar wordt gezet. De platen van deze mix vielen mij een beetje tegen maar qua show was het weer een heerlijk stukje. Muziek, vuurwerk, lasers en licht leken haast synchroon te verlopen. Het was een waar spektakel.

De aansluitende sets van Headhunterz en Noisecontrollers konden mij minder bekoren. Misschien hoor ik ze de laatste tijd iets te vaak draaien.

Headhunterz draaide mij iets teveel vrolijke nummertjes. Daarmee brak hij ook een beetje met de lijn van de nacht, die tot nu toe toch redelijk rauw en hard was geweest.

De Donkey Rollers zetten weer een dikke set neer, zoals we van hen gewend zijn. Net zoals de laatste Black-editie in Nederland was dit een van de betere sets van de avond.

De laatste 2,5 uur waren gereserveerd voor het hardere werk. Eerst ongeveer twee uur Black Heroes, bestaande uit vrijwel alle grote mainstream hardcore namen. Maarliefst acht dj’s / duo’s mochten om de beurt achter de decks om een paar plaatjes erop te gooien.

Helaas pakte dit concept niet zo goed uit. Allemaal wilden ze natuurlijk hun beste plaat of grootste hit laten horen, waardoor dit alles uit draaide op een grote hitjesparade. Menig bezoeker zal er niet om gemaald hebben, maar de diepgang in deze set was ver te zoeken.

Als afsluiter stond een live-act van Noize Suppressor in de planning. Veel energie hiervoor had ik niet meer maar dit was geen ramp; zijn stijl ligt me toch niet zo.

Muzikaal gezien was deze editie van Black dus geen geweldige, daarvoor blonken te weinig dj’s uit. Op showgebied was het ook minder dan we in het verleden op Black gezien hebben, met uitzondering van de lasers. De spiegelbollen gaven een mooi effect en waren absoluut een pluspunt. Datzelfde kan gezegd worden van het geluid; dat was dik voor elkaar.

Waren er dan ook echte minpunten? Ja. € 2,85 voor een biertje gaat richting het belachelijke wat mij betreft. Voor een stuk pizza was je meer dan €7 kwijt! Ook was het vrij warm in de zaal. Maar het belangrijkste: het echte Sensation-gevoel heb ik geen enkel moment gehad. Ik ben een fervent Sensation fan en heb sinds het begin van mijn feestcarrière geen enkele editie van Black gemist, omdat Sensation mij altijd een speciaal gevoel geeft.

Dat gevoel heb ik op deze editie helaas geen enkel moment gehad. Het feest was daarvoor gewoon niet goed genoeg, de show te beperkt en van een echt thema was al helemaal geen sprake. Daarmee was Black verworden tot een dertien-in-een-dozijn feest, en dat is jammer.

Hopelijk is dit bij een volgende editie beter voor elkaar, anders zie ik de toekomst van Black toch wat somber in.

Steven