A State Of Trance 400, Maassilo, Rotterdam

redactie | 25 april 2009
party reports

Verjaardagen zijn er om gevierd te worden en dat geldt uiteraard ook voor de verjaardag van Armin van Buuren’s zeer succesvolle radioshow A State Of Trance (ASOT). Sinds een paar jaar wordt elke vijftig afleveringen een mooi feestje gegeven, waarbij de kenmerkende sound van ASOT, het type trance van de radioshow, een nacht lang centraal staat. Traditiegetrouw verschijnt Armin achter de decks, samen met een paar collega’s die een mooi jaar gehad hebben.


Na de zeer drukke gratis edities in Den Bosch (2007) en Antwerpen (2008) werd dit jaar niet alleen Rotterdam aangedaan, maar ook Birmingham en Wuppertal in Duitsland. Lekker internationaal dus. Deze keer ook wel een entreeprijs om ervoor te zorgen dat de niet-liefhebbers en vreemde snuiters niet per ongeluk op de bonnefooi binnen belanden. Een prima keuze wat mij betreft, meer ruimte voor de echte fans!


Aangezien ik er daar een van ben kon dit feest natuurlijk niet gemist worden. Dit was meteen ook een mooie gelegenheid om de Maassilo eens te bezoeken. Er gaan veel goede verhalen de ronde en het werd maar eens tijd die tent met eigen ogen te gaan bekijken.


De set van Roger Shah in Wuppertal was heerlijk en aangezien deze man moest openen in de tweede zaal was dit een prima reden vroeg te gaan. De verwachtingen werden al snel overtroffen want in plaats van een halflege sfeerloze zaal waar iedereen stond te wachten tot het leuk werd, trof ik een goedgevulde zaal aan waar het dak er al haast vanaf ging.

Die speciale vibe die je niet op elk feestje tegenkomt, hing er al nog voor het elf uur moest worden. Kortom, Roger Shah draaide heerlijk en men had er zin in! Zijn set was nog het beste te omschrijven als melodieus, zweverig, maar toch ook weer met voldoende energie en tempo erin om vrijwel iedereen in beweging te krijgen.


Na Shah verscheen Mr. Sam achter de decks en mocht Gareth Emery in de hoofdzaal laten zien wat hij in zijn mars had. Ook van hem had ik al mooie dingen gehoord op de radio dus dat beloofde weer wat.


Na een hoop geworstel, gedrang en drukte was ik maarliefst vijf meter de zaal in gekomen, zo druk was het. En dan moest Armin (na hem) nog komen. Door het plaatsje zoeken, plassen, drinken halen en opnieuw een plekje zoeken viel er weinig te genieten tijdens de set van Gareth Emery.


De beurt aan Armin om dit goed te maken, maar het was helaas uiteraard nog drukker geworden. Ik kreeg Tiesto-visioenen. Van zijn sets kun je ook niet meer fatsoenlijk genieten op een feest met meerdere zalen omdat iedereen zich in één zaal wil proppen. Dit fenomeen deed zich nu dus ook bij Armin voor.


Na een hoop gezoek had ik dan wel een plekje gevonden maar die was dermate waardeloos (aan de zijkant waardoor er continue mensen voor- of achterlangs liepen) dat genieten van zijn set bijzonder moeilijk was. Het geluid was prima, de aankleding voldeed voor een locatie die zo underground is als de Maassilo en de set zelf was ook niet slecht, maar het totaalplaatje kon me absoluut niet bekoren. Gezien de reacties op de fora en de mensen die vol protest vertrokken naar de andere zaal was ik ook absoluut niet de enige met die mening.


Gelukkig zijn Aly & Fila nog niet dermate populair dat je daar ook hutje-mutje staat. Dat werd uiteindelijk dus wel een leuk uurtje. Niet alleen de set was als vanouds ijzersterk maar ook dansen, naar de wc gaan en binnen drie minuten weer terug zijn en je drankje drinken zonder vier ellebogen van passerende feestgangers te krijgen was mogelijk. Een verademing in vergelijking met de drie uren daarvoor.


In de andere zaal stond gelijktijdig Nitrous Oxide te draaien. Tijdens de korte blik die ik daar naar binnen wierp viel er weinig te beleven. En aan het publiek te zien was dat ook al een tijdje zo want echt een gezellig en uitbundig feestsfeertje hing er niet.


Snel maar terug naar de grote zaal dus waar Cosmic Gate als vervangers voor Daniel Kandi stonden te draaien. Kandi kon wegens problemen met zijn paspoort Engeland niet uit en helaas dus niet aanwezig zijn. Cosmic Gate zetten een best setje neer maar veel te rustig voor dat tijdstip, zeker gezien de energieke set van Aly & Fila voor hen en de knalset die Simon Patterson na hen zou neerzetten.


Menig trancefan trekt het ‘gebeuk’ van Simon Patterson niet en dat is toch jammer. Zijn set was mijns inziens de beste van de avond maar het blijft lastig om een plekje te vinden in de feestwereld voor dj’s die een beetje stevigere trance draaien, zoals hij. De gemiddelde trancefan vindt dat het maar een partij gebeuk lijkt het en dat is jammer want hij verdiend meer respect dan hij nu krijgt.


A State Of Trance 400, Maassilo, Rotterdam


Het terugblikken kon beginnen toen Simon Patterson tegen half zeven (bijna een half uur extra feest dus) zijn laatste cd’tje uit de speler haalde. Voor de mooie toegangsprijs van €15 was het een prima feest met redelijk goede sets (niet top), voldoende aankleding en hard maar zuiver geluid. Tot zover weinig te klagen dus.


De drukte was alleen erg jammer. Sluit de zaal af, zet een dikke headliner in de andere zaal tegenover Armin of verzin een andere oplossing, maar doe er in ieder geval iets aan! Het een dompertje op de feestvreugde, waar ook maar moeilijk overheen te komen was.


Gelukkig was de sfeer over het algemeen best prima en verrast de Maassilo je elke keer weer met coole graffiti, nieuwe gangetjes en andere potentiële verdwaalroutes. Maar het had allemaal wel iets beter gekund, en zo zal ASOT400 mijn herinneringen ingaan als “best ok maar ook niet meer dan dat”. Volgende keer beter!


Steven

Meld je aan voor de
en ontvang het laatste partynieuws