Tomorrow: Chris Liebing, Studio 80 Amsterdam

Het is altijd even zoeken, maar daar staan we dan bij Studio 80 op het Rembrandtplein. De rij liegt er niet om. Daar voor de donkere deur zonder groot bord 'Studio 80 hier'', weet je dat binnen iets gaat gebeuren.

Of je nou bij Mysteryland bent, in Rotterdam of Amsterdam: rond Chris Liebing hangt altijd dat zelfde clubje van bekende Liebing followers, waaronder ondergetekende. Geen beleefde drie-zoen, want je kent elkaar niet. Maar wel een knikje. Ja, weet je nog? Het is weer zo ver! We gaan weer genieten.

Bij de garderobe staat een jongen die in zijn eentje honderden jassen moet opbergen. Daardoor ontstaat ook daar een rij, waarin mensen dan maar voor het gemak gaan dansen. Dit gaat af van de tijd en we hebben nog maar vijf uur. De mensen achter de bar zijn om half één al aan het stressen. En het wordt nog veel drukker…

De locatiekeuze is moeilijk te begrijpen. Na binnenkomst was het al vol en bij het idee dat al die mensen van buiten in de rij nog naar binnen moesten ontstonden twijfels. Ook ontkom je op het Rembrandtplein niet aan de dronken vakantiegangers die iedere Hollander zien als potentiële leverancier van clandestiene zaken. Binnen is onhandig en bloedheet. Konden we die toeristen met hun disco moves maar terugsturen naar de Escape, waar ze mijn mening horen.

In de grote zaal worden al voorbereidingen getroffen. Dat het een avondje techno werd, mocht duidelijk zijn. In de tweede zaal een mix van jungle- en trip hopachtige muziek. Not my cup of tea.

En daar is dan de man waar lang op gewacht is. Liebing rommelt aan wat snoeren, geeft een hand aan een fan, duikt wat op de grond en is wat afwezig aanwezig. Dan blijkt dat hij nog niet is begonnen en de toch al goede muziek komt van de Duitse live-act Brian Sanhaji.

Om stipt kwart over twee begint hij. Als een clown die zich klaar maakt voor zijn optreden, begint Liebing aan zijn act. Liebing draait dik. Vette beats slaan je om de oren. Het magische Liebing-gevoel is aanwezig als hij contact zoekt met zijn publiek. Door deze interactie lijkt het alsof hij staat te draaien voor zijn beste vrienden. Zijn armen als mouwen geworden door de grote tattoos, zijn smile is aanstekelijk.

En Liebing gaat door met gruwelijk draaien. Met zijn track ‘Turbular Bell’ zorgt hij voor een lekkere techno-rit, waarbij hij een enkele keer wat afzakt en iets teleurstelt. Helemaal los gaan lukt niet door het gedrang en gewandel van de mensen op de dansvloer. Werden er wandelroutes uitgedeeld bij binnenkomst?

Na het bemachtigen van een plekje, dat al op zich een soort wonder is, en het afbakenen van territorium kwam ik zelf f bijna in een knokpartij terecht met een laveloze Italiaan. Dat was jammer. Klokslag kwart voor zes is het klaar, het mooie avondje was voorbij.

Chris Liebing hoort naar mijn mening in een betere club, hij misstond in Studio 80. Maar blijf ik een fan? Het antwoord mag duidelijk zijn.

Shira

Artikel geredigeerd door de Partysceneredactie.