Ramsamsam a ramsamsam...

Op de koffie bij ‘de Frantzjes’, mede-oprichters van Talking Heads en de drijvende krachten achter Tom Tom Club, tijdens ADE 2010.

Tekst & foto's ADE: Susanne Woning

Een toevallige ontmoeting op de Rhode Island School Of Design begin jaren zeventig zou grote muzikale gevolgen krijgen. David Byrne leert er basgitariste Tina Weymouth en drummer Chris Frantz kennen. Ze besluiten samen muziek te gaan maken in het obscure post punk/ new wavebandje The Artistics, dat later omgedoopt wordt tot de Talking Heads. Tina en Chris starten daarnaast ook nog het project Tom Tom Club, waarmee ze hits als ‘Wordy Rappinghood’ en ‘Genius Of Love’ scoren. Afgelopen vrijdag zaten deze voorlopers van de hedendaagse dance samen op de gele ADE-stoeltjes.

Het kost even wat moeite om de in ons geheugen geëtste beelden van de legendarische film ‘Stop Making Sense’ (Talking Heads, 1984) te rijmen met het toch al wat oudere echtpaar dat voor onze neus zit. Al heeft Tina haar lange blonde haren nog altijd opstandig in twee staarten aan weerskanten van haar hoofd en praat ze honderduit. Ze heeft ook duidelijk de broek aan binnen deze relatie; Chris vult zijn eega waar nodig aan met anekdotes en houdt zich verder koest. De opkomst in de zaal is mager (zo’n 20 man publiek), maar we zijn in ieder geval in het goede gezelschap van een zekere Dave Clarke. De Britse dj/ radiohost/ persmuskiet Jonty Skrufff leidt het gesprek.

De Frantzjes voelen zich duidelijk wat opgelaten; vooral als hun oude videoclips achter hen op een groot scherm verschijnen. Tina: “Als het aan ons lag hadden we Tom Tom Club jaren geleden al met pensioen gestuurd, maar er komt iedere keer een nieuwe generatie met onze muziek in aanraking en dan worden we opnieuw gevraagd om mee te werken. Wat dan toch wel weer leuk is. Volgend jaar worden we in het zonnetje gezet vanwege het 30-jarig jubileum van onze release ‘Wordy Rappinghood’. Ik had in die tijd nooit kunnen bedenken dat we dertig jaar later nog over die track zouden praten.”

De jarenlange, doorlopende aandacht heeft ze trouwens geen windeieren gelegd. Toen een jonge Grandmaster Flash ‘Genius Of Love’ sampelde voor één van zijn eerste tracks ‘It’s Nasty’, raakten Tina en Chris onverwacht betrokken bij het ontstaan van hiphop en werd hun sample platgedraaid. Ook de cover ‘Fantasy’ die Mariah Carey van de track maakte, zorgde voor veel exposure en geld in het laatje. Tina: “We kregen maar een heel klein deeltje mee van de plaatverkoop van Mariah en dat was al gigantisch. Onze kinderen hebben ervan kunnen studeren.”

Dat samples van hun tracks het goed doen in veel verschillende muziekstijlen vinden Chris en Tina niet zo verwonderlijk. Ze stonden midden in de heftige rock en punkscene van New York in de jaren zeventig, maar bleven altijd buitenbeentjes. Chris:”Veel rockers vonden het niet ‘cool’ om zich ook met andere muziekstijlen bezig te houden, Maar wij luisterden naar reggae, soul, disco, funk en zelfs calypso. We gingen regelmatig uit in de clubs. Dat hoor je terug in de muziek van Tom Tom Club.” Tina: “We waren ook vastbesloten om gewoon normaal te blijven, normale kleren te blijven dragen en vrienden te blijven met iedereen die we leerden kennen.”

Tina’s ogen schieten ineens vuur wanneer ze de enige uitzondering op dit vredelievende levensmotto maakt: “Behalve Malcolm McLaren (manager van de Sex Pistols, red.). Ik heb totaal geen respect voor die man. Sid Vicious was een schatje en dat gold eigenlijk voor de hele band. De harde uiterlijk hadden de Sex Pistols alleen maar in het leven geroepen om zich te beschermen tegen de buitenwereld. McLaren had de jongens moeten helpen toen drugs en drank de overhand begonnen te krijgen, maar ze werden afgeserveerd. Afschoten als een paard dat een been breekt. De muziekindustrie ging in die tijd schandalig om met jong talent.”

Er volgen nog een aantal anekdotes. Zoals het met Talking Heads in het voorprogramma 

spelen van The Ramones en punkpionier Patti Smith in het befaamde CBGB’s, de toenmalige punktempel van New York. Een reünie van de in 1991 opgeheven Talking Heads blijft vooralsnog uitgesloten. David Byrne heeft al vaak te kennen gegeven hier geen behoefte aan te hebben. Hij is momenteel dominee en houdt zich -tussen zijn solo-projecten door- liever bezig met het sluiten van huwelijken. Bovendien botert het nog altijd niet echt tussen Byrne en die andere muzikale legende en oud-Talking Heads bandlid, Brian Eno.

Nog even terug naar Tom Tom Club dan maar. Op welke release zijn Chris en Tina het meest trots? Chris: “Op ‘Genius Of Love’. Vooral vanwege het opnameproces. Toen had je nog geen apparatuur om te samplen, dus ik ben uren bezig geweest met inspelen, knippen en plakken met taperecorders. Dat was voor mij een compleet nieuwe manier van muziek maken.” Tina ziet daar ook nog een wijze les in: “Als je muzikaal iets nieuws wil ondernemen en je weet niet precies hoe je dat technisch kunt bereiken, blijf het dan -desnoods via omwegen- proberen uit te vogelen. Als je enthousiasme groot genoeg is om het idee te blijven dragen, dan zal het je uiteindelijk altijd lukken.”

Website Tom Tom Club

Meer ADE 2010:

Auteursdebat

The making of Plastikman Live

Q&A with... Roger Sanchez

Clubcrisis kwestie van vraag en aanbod

5 vragen aan Taras van de Voorde