ADE 2009, donderdag: Innervisions @ Trouw

Partyscene Redactie | 26 oktober 2009

party reports

‘Sssssssst’

Tekst & foto’s: Susanne Woning

Boze blikken, geïrriteerd zuchten en zelf een aantal hartgrondige ‘sssssst’s haalden niets uit. Op een handjevol mensen na, was het publiek in de Trouw op donderdag duidelijk niet gekomen om naar een voorleessessie van het boek ‘Lost And Sound’ te luisteren, maar om te dansen. Aan de organisatie lag dat trouwens niet: overal hingen grote posters met de tekst ‘uit respect voor de artiesten verzoeken we je stil te zijn’, maar dit kleine beetje respect was blijkbaar onmogelijk op te brengen voor ouwehoerend Amsterdam.

Wiedemann en Schwarz stuiterden bijna van hun krukjes af. Schrijver Tobias Rapp was zelf aanwezig om de passages uit zijn boek vol Berlijnse dancehistorie en smeuïge anekdotes over clubs als Berghain en Bar 25 toe te lichten. Misschien wat te voorbarig om nu al een definitieve beschrijving van de nog altijd springlevende Berlijnse scene in boekvorm te gieten, maar dat het clubleven in de Duitse hoofdstad als serieuze cultuurstroming is vastgelegd, is natuurlijk wel goede zaak.

Na een uurtje stilzitten begon het te kriebelen. We waren namelijk erg benieuwd naar het nieuwe duo Henrik Schwarz en Bugge Wesseltoft, de Noorse jazzpianist die we vooral kennen van zijn samenwerking met Laurent Garnier. Ze werden op deze avond bijgestaan door Frank Wiedemann (Ame) op keyboard. Rond half twaalf vulde de Trouw zich dan eindelijk met de warme aanzwellende synths van ‘Dreaming’. Wesseltoft hing bevlogen over zijn piano en slingerde vol overgave de mooiste melodielijnen de zaal in, terwijl de heren Wiedemann en Schwarz bijna van hun krukjes stuiterden op de maat van de muziek.

Trouw was uitverkocht en vol van muur tot muur. Je zou denken dat dit enthousiasme over zou slaan op het publiek, maar ook van deze zichtbare muzikale passie werd het grootste deel van het publiek niet warm. Rechts van ons hoorden we: “Nou, toen zei ik tegen mijn collega dat ik op deze manier niet in een vergadering wil zitten. Wie is trouwens die man op de piano?” en links: “Ik heb die broek toch niet gekocht, want hij zat niet helemaal goed” WTF??!!??

Zelfs helemaal vooraan, recht onder de speaker, moest je je uiterste best doen om alles te volgen, terwijl het volume echt zo hard stond dat je broekspijpen gingen trillen van de baslijnen. Diepe jazzy improvisaties werden afgewisseld met meer dansbare tracks als ‘Leave My Head Alone’ en Schwarz en Wesseltoft vochten onderling een spannend, vriendschappelijk wedstrijdje Afrikaanse percussie uit. Hoewel veel van de details verloren gingen in het geroezemoes, kregen we gelukkig nog genoeg mee om flink uit te kijken naar het album dat Schwarz en Wesseltoft in april volgend jaar zullen uitbrengen.

Hoogtepuntje nummer 16 bij Kristian en Dixon. Het was uiteindelijk Dixon die de ban wist te breken met zijn lekkere lome deephouse. Al na een paar tracks bereikte het publiek haar eerste zinderende 'oorgasme' en er zouden er die nacht nog veel volgen. Ook Kristian Beyer (Ame) verscheen niet lang daarna in de booth. De dikke Ostgut en Diynamic-releases vlogen ons om de oren en natuurlijk werden er weer heel wat klassiekers voorzien van een aanstekelijk Innervisions-jasje.

Niet vies van een stukje zelfpromotie draaiden de mannen Peter Kruders ‘Law Of Return’ en de Schwarz-remix van ‘Equinox’ (Code 718), die allebei op Dixon recente mixalbum ‘Temporary Secretary' te vinden zijn. Ook de Dixon-edit van Romanthony’s ‘The Wanderer’ (komt in november uit) zorgde voor kippenvel op de overvolle en broeierige dansvloer.

Dik tevreden na zo'n vet muzikaal avondje, werd het rond vier uur helaas tijd om te gaan. We hadden immers nog twee hele dagen ADE voor de boeg… maar als je dan later hoort dat Henrik Schwarz er om half vijf nog een spontane liveset tegenaan gooide, dan trek je je wel even de haren uit je hoofd….