Disco met een hoofdletter D!

Misschien wel de trouwste forumposter van Love2Party, Mad’r, heeft zich afgelopen vrijdag ‘de tering gedanst’ in een goedgevulde Paradiso tijdens een set van discoheld Rahaan. "Platen spotten doe je maar thuis. Op een dansvloer ga je los!"

Tekst: Mad'r

Foto's: Jos

Het is niet gemakkelijk om goede disco in Nederland te horen. In Rotterdam vinden leuke feestjes plaats onder de Italo-variant, maar wil je Disco met een hoofdletter D horen, dan moet vaak in Amsterdam zijn.

De laatste keer in de kleine zaal van Paradiso was het Theo Parrish die mij uit de Maasstad trok en deze keer was het Rahaan die discorattenvanger van Holland mocht spelen. Met dank aan organisator Dekmantel.

Het moet gezegd worden. De jongens van Dekmantel zijn goed bezig de laatste tijd. Je valt echt over hun boekingen. Op elk feest of festival met pretenties zijn ze afgelopen 'zomer' aanwezig geweest met hun Dekmantel-concept. Om over hun boekingen in clubs en strandtenten maar te zwijgen.

Maar terug naar de avond. Bij binnenkomst was het boven al drukker dan beneden. Iets wat niet vaak voorkomt in een poptempel zoals Paradiso. Dat begon dus al goed.

Aan Casper Tielrooij de eer om de zaal op te warmen. Dat lijkt gemakkelijk, maar hij had duidelijk moeite om het tempo laag te houden, zodat Rahaan gemakkelijk kon aansluiten. Ook was het vreemd dat hij minder moeite had met het mixen van disco dan house.

Het jonge publiek is overduidelijk ook nog niet zo gewend aan disco. Ook al zou dat in het verloop van de nacht veranderen. Oude Chicago en Detroit house is waar de Dekmantel-aanhangers van houden. Dat was te merken aan de ep KMS van Chez Damier uit '92 die Casper oplegde tijdens zijn set. Er kwam er flink wat lawaai uit de zaal.

Het duurde toch wel even voordat Rahaan begon. Hij wilde ogenschijnlijk eerst de sfeer proeven en zodoende het publiek inschatten, voordat hij aan zijn set begon. Het werd al flink broeierig in de zaal en Casper begon steeds dikkere disco te draaien.

Dat laatste leidde tot kopzorgen bij het groepje discoliefhebbers welke zich midden van de zaal hadden gegroepeerd. 'Ja die heb ik ook! Maar hoe heet die plaat ook alweer?' En 'wat is die track?' Daar doet ondergetekende op de dansvloer niet aan mee. Platen spotten doe je maar thuis. Op een dansvloer ga je los. Na enkele minuten was ik al drijfnat.

Eindelijk begon de man waar we voor gekomen waren. De tijd was ik inmiddels al lang kwijt en de titels gelaten voor wat ze waren. En dan zit je thuis een report te schrijven. Handig Madr! Gelukkig heb ik wel een goed geheugen voor wat ik minder vond. Rahaan heeft soms de neiging om net niet super disco te draaien. Atlantic disco noem ik het maar, genoemd naar het gelijknamige label.

Jammer, maar geheel logisch, draaide hij ook zijn edit van Walk the Night van de Skatt Brothers. Het origineel is voor mij perfect en ik irriteer me elke keer weer aan die uitgekauwde Aphex Twin-achtige repeats in zijn edit. Maar ja, edits zijn hot, dus waarom niet?

Hij maakte in ieder geval een goede balans tussen house en disco. Het publiek ging compleet los op houseklassiekers uit de laatste 33 jaar en deed lekker mee als ie weer disco ging draaien. Het laatste half uur was wel 1 groot orgasme vanuit de zaal. Wat hij ook draaide, men smulde ervan.

De volgende dag bleek ik maar 2 echte tastbare herinneringen aan een fantastische avond te hebben. 1 filmpje van het laatste half uur en een jas die iemand te drogen had gelegd, omdat ik zo verschrikkelijk had gezweet.

1 puntje van kritiek voor Paradiso. 4 euro reserveringskosten is op 12,50 euro echt teveel. Gelukkig was het niet uitverkocht en kon ik netjes 12,50 euro afrekenen bij de kassa. Maar zo ga je natuurlijk geen mensen motiveren om hun kaartje in de voorverkoop te kopen. Early birds zouden minder moeten betalen volgens mij. Niet meer en dan zeker niet 1/3 meer.

Een van de laatste platen van de avond

Paradiso