Derrick in the house!

Het aftellen naar het laatste feestje van de 11 is begonnen en in de tijd die nog rest is de Amsterdamse club vastbesloten om nog een paar memorabele feestjes neer te zetten. Zo ook de editie van Planet Delsin met technomeester Derrick May. Love2party vroeg één van Derrick May’s grootste fans om een verslag van de avond te maken.

Tekst en foto’s: Love2party-oudgediende en grote May-fan Mad'r

Programma: Tim Nieburg en Derrick May

Bij binnenkomst in 11 zat de sfeer er al goed in. De laatste eters zaten nog rustig na te tafelen, terwijl Tim Nieburg de dansvloer al flink aan het beroeren was met zijn diepere house en techno. 11 is een club die weinig concessies doet en vooral voor kwaliteit gaat, waar andere clubs de kwantiteit vaak opzoeken. Door hun stoere programmering wil er af en toe een rustige avond tussen zitten, maar niet deze avond: klokslag middernacht stond de dansvloer al behoorlijk vol.

Derrick May is natuurlijk nog altijd een hype. De groupiemeisjes met Bambi-ogen stonden al klaar en ook de ex-minimalers waren aanwezig. En dat terwijl ze nog een dikke 2,5 uur moesten wachten op 'hun' held. Hoewel de aandacht voor Detroit techno de laatste jaren afneemt blijft Derricks publiek nog steeds groeien. Deze hype creëert hij zelf met zijn sets en dat is een kunst op zich, al ben ik als fan natuurlijk niet echt objectief.

We besloten deze avond eerst even rustig te observeren, voordat we een dansje gingen wagen. Tim bouwde rustig op. Geen echte knallers en soms een beetje van de hak op de tak, maar na een uur had hij toch een mooie lijn te pakken. De puristen die daarvoor nog een beetje nors keken, leefden al flink op en het begon de goede kant op te gaan. Naast ‘4 Jazz Funk Track’ van 69 en ‘In The Trees’ van Faze Action, draaide hij ook veel tracks die we niet kennen - wat een goed teken is. Het was duidelijk dat hij zich redelijk inhield voor de meester. Toch kon hij af en toe het niet laten om los te gaan en klonk er geregeld gejuich en gefluit vanuit het publiek.

Om 02:00 werd de microfoon gepakt en werd er gemeld dat 'Derrick in the house was', al moesten nog een half uur wachten, voordat zijn eerste plaat door de boxen knalde. Bij binnenkomst werd hij namelijk eerst door alle bekenden gegroet en werden zijn spullen klaargezet door zijn team. Hij kreeg cd's, platen en cadeautjes overhandigd en na een paar slokjes champagne was hij er klaar voor. Nadat Tim had afgesloten met de klassieker ‘Throw’ van Paperclip People, legde Derrick zijn eerste plaat op en binnen 15 seconden had hij de plaat al in de mix zitten, zoals alleen hij dat kan. Niks eerst lijn vinden: 'Derrick is in the house!'

Toch bouwde ook hij zijn set rustig op. Niet meteen vlammen, maar eerst aftasten. Wat opviel is dat er veel Nederlandse tracks voorbij kwamen van o.a. Joris Voorn en Quince. We vroegen ons af of dat te maken had met het feit dat hij in Nederland draaide of dat hij die tracks de laatste tijd gewoon vaak draait? Het was namelijk alweer een tijdje geleden dat we hem gehoord hadden.

Veel mensen betichten Derrick ervan vaakdezelfde platen te draaien, en dat klopt ook wel een beetje. Zo vroegen we ons af wanneer hij nou Audion met ‘Mouth to Mouth’ zou gaan draaien. Dat is flauw, want die plaat is natuurlijk ook een toegift naar het publiek toe, maar de platen die hij erom heen draait, zijn vaak wel zijn beste platen. En daar draait het om als je ergens moet draaien: ALTIJD je beste platen meenemen. Veel 'hippe' dj's draaien een mix van de geijkte hitjes en de laatste Beatport top 10, ongeacht of die tracks nou echt goed zijn. We hoorden hier veel platen die alles behalve nieuw waren. Maar wel goed!

Na een uur May begon het ietsje rustiger te worden op de dansvloer. Eindelijk! We hadden geen zin om als een dozijn ingeblikte sardientjes op een dansvloer voor de dj te staan en willen de ruimte! Maar zodra we de vloer opgingen... ja hoor: ‘Mouth to Mouth’. Het publiek ging los en weg was de ruimte. Derrick kennende stond daar dan weer veel moois tegenover. Terwijl elk zichzelf respecterende house en techno-dj tegenwoordig flink aan de minimal zit, moet hij daar weinig van hebben.

Emotie en ritme is wat bij deze Amerikaanse dj de klok slaat. Of zoals hij zelf zegt ‘een combinatie van Kraftwerk en George Clinton gevangen in een lift’. Niet die overwegende Innervision-sound, waar Garnier laatste mee aankwam in Petrol, maar techno waar de funk van afdruipt. Onbekende platen die het beest in de toehoorder losmaken. Er kwam van alles voorbij met een vette knipoog naar het verleden van de dansmuziek. We lieten het ‘trainspotten’ voor wat was en leefden ons uit op de dansvloer.

Juist op het moment dat het publiek minder reageerde op de voor hun onbekende muziek zagen we onze kans. Derrick heeft namelijk liefde en erkenning nodig als hij draait. Dus bij de eerstvolgende klapper die aan het publiek voorbij leek te gaan, schreeuwden we de longen uit ons lijf. Het had effect: Derrick begon aan de eq's te trekken en het publiek kwam weer los en schreeuwde nog harder dan wij.

Helaas moesten we het na twee uur Derrick May toch voor gezien houden i.v.m. verplichtingen de volgende ochtend vroeg. Het laatste uur hebben we dus niet mogen meemaken, maar we hoorden achteraf dat dat zijn beste uur was. Gelukkig doet hij ons land de komende maanden nog een aantal keren aan.

Hoogtepunt: Het uitzinnige en gevarieerde publiek! En de housemix van 'I'm An Indian Too'.

Dieptepunt: Het geluid. Dat komt door de ligging van 11, maar oh wat zou het fijn zijn als het geluid soms net iets harder kan. Mixtechnisch was Derrick niet 100%, maar hij neemt dan ook altijd veel risico met zijn mixen. Verder ook die harddrugs zoekende portiers, al zal dat ook voor mijn veiligheid zijn ;)

Prijs/kwalitieit: 15 euro is wel het maximale wat ik voor een clubavond wil betalen. Maar dan heb ik hier wel twee uur mogen genieten van een echte persoonlijke favoriet. Personeel is snel en niet sago, toiletten schoon en fris, oftewel op 11 als organisatie is niks aan te merken.

Opmerking bezoeker: "Deze plaat draaide hij ook op Awakenings. En ze gingen er allemaal voor. Kun je dat voorstellen? Alleen Derrick krijgt dat voor elkaar."

Aantal bezoekers: Gelukkig niet helemaal bomvol, maar ruimte rond de booth was er bijna niet.

Oordeel: De sfeer was fantastisch! Uitgelaten publiek en dat is samen met een goede dj het belangrijkste voor een goede avond. Ondanks wat kleine puntjes van kritiek ( ja, op Amsterdam, niet op 11) is 11 de club met de beste programmering van 2008. Met Prins Thomas en Todd Terje ben ik er weer bij en er zullen nog een aantal avonden volgen voordat het jammer genoeg moet sluiten deze zomer.

Bekijk hier de donker uitgevallen, maar daarom nog niet minder funky filmpjes die Mad'r van de avond heeft gemaakt.

Derrick May

11

Delsin